Σήμερα σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι εργάτες και οι εργάτριες, οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες και αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι νέοι και οι συνταξιούχοι είναι στη μάχη. Η Γενική Απεργία είναι μάχη. Στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα καράβια, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Είναι πράξη ευθύνης και ελπίδας η συμμετοχή. Στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, στις οποίες καλούν η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και η ΟΓΕ θα κριθούν πολλά.

Οι ταξικές δυνάμεις, το προηγούμενο διάστημα, κόντρα στο κλίμα της ηττοπάθειας που καλλιεργούνταν από διάφορες πλευρές, παρά και ενάντια στις τακτικές υπονόμευσης των αγώνων από τις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αναμετρήθηκαν με τις δυσκολίες και τα εμπόδια, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σπάσουν τον πάγο της μοιρολατρίας, της αποχής από τη δράση. Γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια πίεση της εργοδοσίας, τους εκβιασμούς και τις απειλές που εκτοξεύονται, για να τρομοκρατηθεί η εργατική τάξη, να χτυπηθεί το φρόνημά της.

Ξέρουν μέσα από ποιες μυλόπετρες πρέπει να περάσει ο εργάτης και η εργάτρια για να απεργήσουν. Ομως, άλλος δρόμος από τη μαζική συμμετοχή στη Γενική Απεργία δεν υπάρχει. Οι θυσίες του αγώνα ήταν και είναι ασύγκριτα μικρότερες από τις απώλειες που κάθε μέρα καταγράφει η εργατική τάξη. Χιλιάδες εργαζόμενοι, εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενοι κάθε μέρα χάνουν τη δουλειά και το εισόδημά τους. Η απόγνωση στην οποία έχουν οδηγηθεί σήμερα τα λαϊκά νοικοκυριά, δεν πρέπει να οδηγήσει στην αποστράτευση. Γιατί αυτή θα είναι η μεγαλύτερη παραχώρηση στον ταξικό αντίπαλο, σε αυτούς που θέλουν τους εργάτες γονατισμένους και παραδομένους. Το αντίθετο, πρέπει να γίνει η σπίθα που θα ανάψει την αντίσταση, την ταξική αλληλεγγύη, τη στράτευση στους αγώνες όποιο και αν είναι το ατομικό κόστος.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα μπορούν σήμερα, με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία, να ορθώσουν τείχος αντίστασης, για να μην περάσουν τα βάρβαρα μέτρα. Να μην επιτρέψουν τη λεηλασία της ζωής τους. Ξεπερνώντας τους μηχανισμούς της χειραγώγησης, τα ψεύδη ότι αν θυσιαστεί ο λαός θα έρθουν καλύτερες μέρες, την αισχρή προπαγάνδα ότι δήθεν η κυβέρνηση ανθίσταται και διαπραγματεύεται, να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα και να μπούνε στη μάχη.

Σήμερα, μπορεί να γίνει μια νέα αρχή. Να σημάνει απ' άκρη σ' άκρη της χώρας το σύνθημα: «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία»! Να μπούνε στους αγώνες νέες δυνάμεις, να αναπτερωθεί η ελπίδα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια μεγάλη λαϊκή αντεπίθεση που θα σαρώσει τα μέτρα και τις κυβερνήσεις - «καρμπόν» που τα επιβάλλουν. Μπορεί η Γενική Απεργία να γίνει βήμα κλιμάκωσης των αγώνων. Σταθμός στην πάλη του λαού μας που θα αντιπαλεύει όχι μόνο τα μέτρα και τις κυβερνήσεις τους, αλλά την ίδια τη μήτρα που τα γεννά και θα διεκδικεί τη διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, την απαλλοτρίωση και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκή διέξοδο, για λύσεις υπέρ του λαού, για ανάπτυξη που θα υπηρετεί τις ανάγκες των εργαζομένων και της λαϊκής οικογένειας και όχι τα κέρδη και τις απολαύσεις μιας χούφτας από καπιταλιστικά παράσιτα.