Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Εθελοντική προσφορά για ποιον;

Το να βλέπεις το διπλανό σου να απειλείται από τις φλόγες και να κοιτάς πώς μπορείς να βοηθήσεις, είναι και ανάγκη και ευχή, δείγμα πραγματικά «υγείας» όσων αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στα διδάγματα μιας κοινωνίας που τους λέει «κοίτα την πάρτη σου». Γι' αυτό κι είναι τεράστια η οργή που προκαλούν όσοι καπηλεύονται την καλοπροαίρετη και αυθεντική διάθεση και προσφορά.

Ολες αυτές τις μέρες πολιτικοί και δημοσιογράφοι μίλησαν και μιλούν συνέχεια για την προσφορά κατοίκων και φορέων που - κοντά ή μακριά από τα μέτωπα της φωτιάς - έτρεξαν ή προσφέρθηκαν να βοηθήσουν στην κατάσβεση ή όπου άλλου μπορούσαν και χρειαζόταν. Μίλησαν και μιλούν με επισημάνσεις του τύπου «ξεμπροστιάστηκε έτσι ο κρατικός μηχανισμός», «φάνηκε η έλλειψη σχεδίου» ή «συντονισμού», «με αυτή την προσφορά αποφύγαμε τα χειρότερα» κτλ. Ζητούν να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες για να μην επαναληφθεί ό,τι έγινε. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη θυσία των πυροσβεστών. Κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις διαγκωνιζόμενοι για το μέγεθος της ανησυχίας τους για τους πληγέντες. Αλλά, για την ταμπακιέρα δε λένε ούτε λέξη...

Είναι οι ίδιοι που θα τρέξουν τις επόμενες μέρες να επαινέσουν την αυτοθυσία των ανδρών της Πυροσβεστικής, αλλά δε θα πάψουν ούτε στιγμή να στηρίζουν την πολιτική που τους θέλει να δουλεύουν όμηροι συμβάσεων, να βλέπουν σε κάθε πυρκαγιά τη ζωή τους να απειλείται, να δουλεύουν με εξουθενωτικά ωράρια και ρυθμούς, κυριολεκτικά μέχρι τελικής πτώσης, να αντιμετωπίζουν αντίξοες συνθήκες με απαρχαιωμένο και ελλιπή εξοπλισμό. Είναι οι ίδιοι που όταν βγαίνουν οι εργαζόμενοι και διεκδικούν ολοκληρωμένο σχέδιο προστασίας των δασών, εκείνοι θυμούνται τα «δημόσια ελλείμματα» που βέβαια καμία σημασία δεν έχουν όταν δρομολογούνται νέες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και άλλες πολύμορφες ενισχύσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Είναι οι ίδιοι που πριν και μετά την Ολυμπιάδα του 2004 διαφήμιζαν μανιωδώς το έργο των εθελοντών, αλλά κουβέντα δεν έβγαζαν για τα δισεκατομμύρια ευρώ που κερδίζουν οι πολυεθνικές από την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, την ώρα που οι εθελοντές (σε μεγάλο τους ποσοστό νέα παιδιά που δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά επί μήνες ή χρόνια και «κρεμάστηκαν» από υποσχέσεις για «χρήσιμες γνωριμίες» που σκορπίζονταν απλόχερα) «προσέφεραν» αφιλοκερδώς 10ωρες και 12ωρες υπηρεσίες, δηλαδή δούλευαν απλήρωτοι, χωρίς ένσημα, με ανύπαρκτα σχεδόν μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας.

Είναι όλοι αυτοί που συμφωνούν με τον εξατομικευμένο εθελοντισμό, αυτόν που αναζητά μόνο το «μικρότερο κακό», που τελικά «βγάζει λάδι» τις κυβερνήσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στο λαό, αλλά με την πολιτική τους ακυρώνουν το έργο των εθελοντών. Αυτοί που καταριούνται, απαξιώνουν, συκοφαντούν, εξαφανίζουν την εθελοντική προσφορά που στρέφεται ενάντια στη ρίζα του προβλήματος και τους πραγματικούς ενόχους και γίνεται έτσι «λιθαράκι» για να δρομολογηθούν πραγματικές λύσεις. Είναι αυτοί που αντιπαλεύουν την εθελοντική προσφορά που ως συνιστώσα της συλλογικής, μαζικής, οργανωμένης λαϊκής κινητοποίησης και πάλης, για τα λαϊκά συμφέροντα, αποκτά τη δύναμη βράχου που μπορεί να «κινήσει γη και ουρανό». Είναι αυτοί που όταν ο εργάτης προσφέρεται και προσφέρει εθελοντικά και ολόψυχα στην πάλη της τάξης του για να φτιάξει την κοινωνία που δε θα καταντά εμπόρευμα τη γνώση, το φάρμακο, τη στέγη, τα δάση, το νερό, την ενέργεια κι ό,τι άλλο προϋποθέτει η λαϊκή ευημερία, τότε κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την τάξη που εκείνοι υπηρετούν...


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ