Κεκλεισμένων των θυρών από μια Διακυβερνητική Διάσκεψη το φθινόπωρο μεθοδεύουν οι ευρωενωσιακοί κύκλοι την υιοθέτηση του αντιδραστικού «ευρωσυντάγματος», βαπτίζοντάς το αυτή τη φορά «μεταρρυθμιστική συνθήκη». Αποδεικνύοντας ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός. Οταν πρόκειται για τη θωράκιση του αντιδραστικού οικοδομήματός τους και συνεπώς των μονοπωλιακών συμφερόντων πετάνε στο καλάθι των αχρήστων την εκφρασμένη θέληση λαών, όπως της Γαλλίας και της Ολλανδίας, που απέρριψαν πανηγυρικά σε δημοψηφίσματα το «ευρωσύνταγμα» και το έθεσαν σε αχρηστία. Εξάλλου, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι η Συνθήκη αυτή είναι καταδικασμένη στις λαϊκές συνειδήσεις και απορρίπτεται απ' τους λαούς, επειδή φοβούνται τη λαϊκή ετυμηγορία προωθούν εν κρυπτώ την υπερψήφισή της, απαλείφοντας την ονομασία «σύνταγμα» ώστε να μην υποχρεωθούν σε διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.

Για τους λαούς όλης της Ευρώπης ηχεί συναγερμός αγωνιστικής εγρήγορσης για την αποτροπή αυτής της άκρως αρνητικής και επικίνδυνης για τα συμφέροντά τους εξέλιξης. Ηδη, 21 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από χώρες - μέλη της ΕΕ έδωσαν στη δημοσιότητα κοινή έκκληση, διατυπώνοντας σ' αυτήν ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ στη νέα Συνθήκη και απαιτώντας να αποφασίσουν οι ίδιοι οι λαοί αφού ενημερωθούν πλήρως για το σύνολο του περιεχομένου της, που σκόπιμα αποσιωπάται και κρατιέται στο σκοτάδι. Η πρωτοβουλία των κομμάτων είναι εξαιρετικά σημαντική και πρέπει να βρει πλατιά στήριξη.

Με τη «μεταρρυθμιστική συνθήκη», που συναποφάσισαν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, η ΕΕ θωρακίζεται στο έπακρο ως μια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική υπερδύναμη, ως ιμπεριαλιστική δύναμη. Θεσμοθετεί την επιβολή και την εφαρμογή, σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση και ενάντια στα συμφέροντα των λαών, μιας πολιτικής κατεδάφισης κοινωνικών κατακτήσεων, πολεμοκάπηλης αφού προωθείται μέσω της Συνθήκης και η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Μιας πολιτικής την οποία οι λαοί της Ευρώπης έχουν ήδη γευτεί δεχόμενοι έναν καταιγισμό αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων από τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις στη Συνθήκη συμφώνησαν επίσης στην εκχώρηση ακόμη περισσότερων και εξαιρετικά σημαντικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σε βάρος των λαών, στα διακρατικά όργανα της ΕΕ, ιδιαίτερα με την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας στο πεδίο της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας στις ποινικές υποθέσεις και στη «μάχη κατά της τρομοκρατίας», επιταχύνοντας την ολοκλήρωση ενός ευρωενωσιακού νομοθετικού πλαισίου που περιορίζει ασφυκτικά τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενισχύει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ και των κρατών - μελών ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Ο ελληνικός όπως και κάθε άλλος λαός της Ευρώπης έχει κάθε λόγο, έχει συμφέρον, από την απόρριψη αυτής της Συνθήκης και κάθε «ευρωσυνθήκης» (όπως μιας άλλης, «κοινωνικής» τάχα, όπως προβάλλει ο ΣΥΝ). Να οργανώσει την πάλη του σε κατεύθυνση ρήξης με την εξουσία του κεφαλαίου στη χώρα του και με το ευρωενωσιακό οικοδόμημα. Να επιβεβαιώσει το φόβο των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου αποδυναμώνοντάς τους, οι οποίοι ξέρουν ότι η αντιλαϊκή ευρωενωσιακή πολιτική θα γεννάει και θα διογκώνει τις αντιστάσεις και το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό αγώνα που πρέπει να κατευθύνονται και στην αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ. Σ' αυτή την κατεύθυνση απαιτείται να καταδικάσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες εκλογές, που χειροκροτούν τη Συνθήκη αυτή όπως και κάθε τι που εκπορεύεται από την ΕΕ, και να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ. Θα είναι ένα τέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα μια πρώτη νίκη για τον ελληνικό λαό.