Η ετήσια γενική συνέλευση των Ελλήνων βιομηχάνων έγινε και φέτος «πασαρέλα» για τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στα καλλιστεία αντιλαϊκής πολιτικής. Τόσο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, όσο και ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, μίλησαν σαν να έδιναν προαγωγικές εξετάσεις ενώπιον εξεταστών που οι ίδιοι διάλεξαν. Φυσικά, μπροστά σ' ένα τέτοιο κοινό, ξέχασαν όλα τα περί κοινωνικών ευαισθησιών και επιδόθηκαν σε έναν πλειοδοτικό διαγωνισμό, για το ποιος θα προσφέρει περισσότερα στους επιχειρηματίες.

Ο κ. Αλογοσκούφης υποσχέθηκε την αταλάντευτη εφαρμογή της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων και μετά βδελυγμίας αποκήρυξε την «παροχολογία», δηλαδή την έστω και διά των λόγων υπόσχεση στους εργαζόμενους, για βελτίωση της θέσης τους. Ο κ. Παπανδρέου πρότεινε στους βιομήχανους, το ρόλο των οποίων εξήρε, την υπογραφή «κοινωνικού συμβολαίου», στο οποίο οι δύο συμβαλλόμενοι (δηλαδή οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΕΒ) θα δεσμεύονται για την από κοινού προώθηση των αρχών της «ανταγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικότητας» και όλων των άλλων ψευδεπίγραφων πολιτικών που συσσωρεύουν κέρδη για το κεφάλαιο, αφαιρώντας συστηματικά πόρους από την εργασία. Βεβαίως, στα πλαίσια της διαχείρισης των λαϊκών προβλημάτων και προκειμένου να κάνουν πράξη τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, χωρίς ένταση της αμφισβήτησης της πολιτικής τους, ή για να ενσωματώνουν λαϊκές δυνάμεις, όλο και κάτι υπόσχονται. Που μπροστά σ' αυτά που θα πάρουν από τα λαϊκά στρώματα για να δώσουν στους βιομήχανους θα είναι ψίχουλα και οι εργαζόμενοι διπλά και τριπλά χαμένοι.

Κατόπιν αυτών, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, εμφανώς ικανοποιημένος από τις επιδόσεις των διαγωνιζομένων προέβη σε διάγγελμα, με το οποίο εξάλειψε τις ταξικές διαφορές και αποφάνθηκε ότι η μόνη διαφορά στην κοινωνία βρίσκεται μεταξύ αυτών που απαντούν καταφατικά στις «προκλήσεις του μέλλοντος» και αυτών που φοβούνται το ...μέλλον.

Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν μπορούν να παρακολουθούν ως απαθείς θεατές αυτήν την κακοστημένη παράσταση, στην οποία, εξάλλου, δε θίγονται μόνο τα συμφέροντά τους, αλλά και η ίδια τους η αξιοπρέπεια. Για τους εργαζόμενους, η εμπειρία της ζωής τους ότι τα συμφέροντά τους δεν πρόκειται ποτέ να συναντηθούν με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Κάθε ένα ευρώ κέρδους για το κεφάλαιο είναι ένα ευρώ μείον από το εισόδημα και τα δικαιώματά τους.

Σε αυτήν την ανειρήνευτη σύγκρουση, το μοναδικό μέσο που διαθέτουν είναι η πάλη τους, για να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους, για να αποσπάσουν νέες κατακτήσεις. Και αυτά αποκτούν νόημα, ουσία και προοπτική μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών στο πολιτικό πεδίο. Η αποδυνάμωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ΚΚΕ ανοίγει το δρόμο. Ας ξεκινήσουμε απ' αυτό.