Αυτονόητη είναι για τη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου η ελληνική εμπλοκή σε μια ενδεχόμενη πολεμική επιχείρηση κατά της Συρίας, την οποία, όπως όλα δείχνουν, ετοιμάζουν εντατικά τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Αλλωστε, στη Συρία, ήδη, γίνεται ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η ηγεσία του υπουργείου Αμυνας δηλώνει ανεπίσημα έτοιμη να διαθέσει το ελληνικό έδαφος και τις Ενοπλες Δυνάμεις κατά τα πρότυπα του πολέμου ενάντια στη Λιβύη, επικαλούμενη τις «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας και την προοπτική να αποκομίσει η ντόπια αστική τάξη οφέλη από τη διανομή της λείας στην περιοχή. Σε μια περίοδο που οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, με το ενδεχόμενο του πολέμου να σκιαγραφείται σαν διέξοδος από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση, η ενδεχόμενη επέμβαση στη Συρία δεν αποτελεί μεμονωμένο και αποσπασματικό γεγονός, αλλά συνδέεται άμεσα με τις γενικότερες ανακατατάξεις στην περιοχή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το σχέδιο περί «Νέας Μέσης Ανατολής» αποτελεί διακηρυγμένο στόχο του ΝΑΤΟ, ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής του 2004 στην Κωνσταντινούπολη. Εκτοτε συμπληρώνεται και εξειδικεύεται για να συνδεθεί με το νέο Στρατηγικό Δόγμα του ΝΑΤΟ, που επικυρώθηκε πέρσι το Νοέμβρη στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα. Σύμφωνα με αυτό, η ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία διευρύνει τον επιθετικό της ρόλο για λογαριασμό των μονοπωλίων. Στις «απειλές» για τις οποίες προετοιμάζεται, εντάσσει τις «ακραίες πολιτικές θέσεις και τα κινήματα» ανά τον κόσμο και την «ενεργειακή ασφάλεια», στοχοποιώντας λαούς και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, αλλά και καπιταλιστικές κυβερνήσεις που βάζουν προσκόμματα στη διανομή του ενεργειακού πλούτου ανάμεσα στα κυρίαρχα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Σ' αυτό το πλαίσιο, τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ξετυλίγουν με κλιμακούμενους ρυθμούς τα σχέδιά τους, όπως δείχνουν και οι ανακατατάξεις στις χώρες της Β. Αφρικής. Οπως όλα δείχνουν, τώρα έχει έρθει η σειρά της Συρίας, ενώ προετοιμάζεται το έδαφος για το Ιράν, με πρόσχημα τις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η Ελλάδα συμμετέχει πολύμορφα στους σχεδιασμούς, με ορατό τον κίνδυνο να μετατρέψει το λαό σε θύτη και θύμα στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ, κυρίως στη συνεκπαίδευση για αποστολές βεληνεκούς ανάλογου με αυτό μιας ενδεχόμενης επέμβασης στο Ιράν, ο καθοριστικός ρόλος της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και οι λυκοσυμμαχίες για το φυσικό αέριο στην Ανατ. Μεσόγειο πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς.

Ο λαός καλείται σε διαρκή επαγρύπνηση. Με ένταση της πάλης του, να μην επιτρέψει να τον στοιχίσουν πίσω από τον έναν ή τον άλλο ανταγωνιζόμενο ιμπεριαλιστή, να μη γίνει θύτης και θύμα για τα συμφέροντα του ντόπιου κεφαλαίου και των διεθνών συμμάχων του. Το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων στην Ελλάδα και της αλληλεγγύης με τους λαούς στις άλλες χώρες της περιοχής είναι η μεγαλύτερη ασπίδα απέναντι στις εξελίξεις που δρομολογεί ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και, ταυτόχρονα, το καλύτερο εφαλτήριο για την αντεπίθεση, που θα γκρεμίσει την εξουσία των μονοπωλίων, πηγή της εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων όπου Γης.