Βήμα κλιμάκωσης των εργατικών αγώνων ενάντια στην εντεινόμενη και ολομέτωπη αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου αποτελούν τα συλλαλητήρια που διοργανώνει αύριο το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σε ολόκληρη τη χώρα. Η μάχη για τη μαζική και αποφασιστική συμμετοχή στα αγωνιστικά ραντεβού που έχουν οριστεί σε 60 μεγάλες πόλεις συνεχίζεται μέχρι τελευταία στιγμή, προετοιμάζοντας ήδη την επιτυχία της πανεργατικής, πανελλαδικής απεργίας στις 10 Δεκέμβρη. Με στόχο να γίνει υπόθεση κάθε εργάτη και εργάτριας, Ελληνα και μετανάστη. Να δώσει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ «τροφή» για ουσιαστικό διάλογο και προβληματισμό, να χτυπηθούν πιο μαχητικά η ηττοπάθεια, η επανάπαυση, η μοιρολατρία, που καλλιεργεί η άρχουσα τάξη.

Τώρα, είναι η ώρα η εργατική τάξη να σημειώσει νέα, αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση της πάλης της. Να σχεδιάσει με απαιτητικότητα και ευθύνη τα αγωνιστικά της βήματα, ενάντια σε όσα σηματοδοτεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα, που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τα ασφαλιστικά ταμεία, απειλεί να στερήσει από χιλιάδες συνταξιούχους ακόμα και τις πενιχρές συντάξεις με τις οποίες αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα. Η επιτυχία των αυριανών συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην εφαρμογή μέτρων, όπως η καθιέρωση του 65ωρου, αλλά και στη διεκδίκηση ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αιτήματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Για την ολόπλευρη βελτίωση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, ενάντια στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία, για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία.

Αναδεικνύεται όλο και πιο καθαρά η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι ποτέ δεν υπήρξαν και ποτέ δε θα γίνουν «εταίροι» με τους εκμεταλλευτές τους, όπως οι υποταγμένες στο κεφάλαιο πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τις πολιτικές δυνάμεις που τους υπηρετούν. Ηταν, είναι και θα είναι αντίπαλοι. Καμία ευθύνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι για την οικονομική κρίση που βαθαίνει. Καμία «αγωνία» δεν μπορούν να μοιράζονται για την «έξοδο από την κρίση» προς όφελος του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του, όπως πασχίζουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Καμία «κατανόηση» δεν πρέπει να δείξουν. Κανένα περιθώριο σε όσους τους καλούν να σκύψουν το κεφάλι στα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται μπροστά στην κρίση ή με πρόσχημα την κρίση.

Το αντίθετο πρέπει να κάνουν. Να αξιοποιήσουν τα προβλήματα, τις εσωτερικές αντιθέσεις, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Να αποκαλύπτουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βάθος τα αδιέξοδα που γεννά η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. Να αναδειχτεί γιατί είναι μονόδρομος η πάλη σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γιατί ο αγώνας της εργατικής τάξης πρέπει να οργανώνεται με αφετηρία το ότι ο πλούτος της κοινωνίας αυξάνεται αμείωτα. Και, κατά συνέπεια, οι παραγωγοί του δεν μπορεί παρά να μετρούν βελτίωση στη ζωή τους, να βάζουν πιο ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών τους, να βαθαίνουν πολιτικά τις διεκδικήσεις τους στην πάλη κατάργησης της εκμετάλλευσης.