Αν δε γνωρίζαμε την κομματική ένταξη, τις πολιτικές θέσεις και το συνδικαλιστικό ποιόν του κι αν δε βλέπαμε πώς συμπεριφέρεται και ενεργεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ υπό την προεδρία του, διαβάζοντας το χτεσινό άρθρο του στο «ΒΗΜΑ», σχετικά με τον «κοινωνικό διάλογο», μπορεί και να χαρακτηρίζαμε τον Χρ. Πολυζωγόπουλο από ανήξερο μέχρι αφελή. Με δεδομένα, όμως, τα ανωτέρω θα είμαστε εμείς αφελείς αν δεν είχαμε αντιληφθεί το ρόλο που παίζει η πλειοψηφική ηγεσία της Συνομοσπονδίας και πού αποσκοπούν παρεμβάσεις του προέδρου της ΓΣΕΕ, όπως η χτεσινή, τη ημέρα που αρχίζει ο περιβόητος «κοινωνικός διάλογος» και ξεκινούν, με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, για την αντιμετώπιση των νέων αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης.

Αλλά ας δεχτούμε - ως υπόθεση εργασίας - ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δεν είναι ανήξερος ούτε εν διατεταγμένη υπηρεσία συνδικαλιστής, που επιχειρεί να «κοιμίσει» τους εργαζόμενους για να περάσει η αντεργατική πολιτική, αλλά ένας καλόπιστος συζητητής, που προσπαθεί να πείσει την κυβέρνηση να μην προχωρήσει σε μέτρα κατά των εργαζομένων και, εν πάση περιπτώσει, να της αφαιρέσει κάθε πρόσχημα, πριν - όπως καταλήγει στο άρθρο του - οργανωθεί η αγωνιστική αντίδραση της εργατικής τάξης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών της. Κι ας δούμε αν όσα υποστηρίζει στο άρθρο του ανταποκρίνονται στα συμφέροντα και στα αιτήματα των εργαζομένων, ή αποτελούν «προφάσεις εν αμαρτίαις» για να διασκεδαστούν οι εργατικές αντιδράσεις στη συμβιβαστική στάση της ΓΣΕΕ.

Γράφει ο Χρ. Πολυζωγόπουλος ότι η ΓΣΕΕ, συμμετέχοντας στον «κοινωνικό διάλογο», περιμένει από την κυβέρνηση να έχει κείμενα εργασίας που θα απαντούν ολοκληρωμένα και τεκμηριωμένα σε προτάσεις και πολιτικές που δίνουν λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας και συμβάλλουν στην αύξηση της απασχόλησης. Ολόκληρος πρόεδρος της ΓΣΕΕ δε γνωρίζει αυτό που ξέρει και ο τελευταίος εργάτης μικρής βιοτεχνίας στην εσχατιά της Ελλάδας; Οτι, δηλαδή, είναι ακριβώς η πολιτική της κυβέρνησης που ευθύνεται για την ανεργία, η οποία, άλλωστε, γεννιέται από την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη, οξύνεται από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και χρησιμοποιείται σαν πολιορκητικός κριός για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Και γιατί δεν αναφέρεται, π.χ., συγκεκριμένα στις προτάσεις για ουσιαστική προστασία των ανέργων, με επιδότηση στο 80% του βασικού ημερομισθίου και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη μέχρι να βρουν δουλιά;

Γράφει, επίσης, ότι η ΓΣΕΕ δεν μπορεί να συζητήσει με την κυβέρνηση πάνω σε κείμενα και προτάσεις που ανατρέπουν το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, απορυθμίζουν την αγορά εργασίας, περιορίζουν τη συλλογική διαπραγμάτευση. Μα, ακριβώς αυτό είναι το αντικείμενο του «κοινωνικού διαλόγου». Δεν έχει αντιληφθεί ότι προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, ενισχύεται η εντατικοποίηση της δουλιάς, απελευθερώνονται οι απολύσεις, γενικεύεται η «μερική απασχόληση», πλήττεται καίρια το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα; Κι αν ναι, γιατί δεν προβάλλει τις προτάσεις των εργαζομένων για 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, με αναβάθμιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, μισθολογικών δικαιωμάτων, πλήρη και σταθερή απασχόληση και σταμάτημα των απολύσεων, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και αύξηση των συντάξεων;

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ δε βρίσκεται στην πλευρά των εργαζομένων, αλλά της κυβέρνησης. Ο ίδιος και η ηγετική πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας αποτελούν «δίαυλο» για το πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής, η οποία δεν είναι απλώς στις προθέσεις κάποιων, αλλά ήδη εφαρμόζεται σε πολλούς χώρους δουλιάς, με συνεργασία κυβέρνησης, βιομηχάνων και την αρωγή της συμβιβασμένης ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος. Ο Χρ. Πολυζωγόπουλος και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ενεργώντας σαν πονηροί πολιτευτές, επιχειρούν να καθυστερήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων στην επίθεση εναντίον τους από την κυβέρνηση του μεγάλου κεφαλαίου και της ΟΝΕ, για να τους φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων. Αυτό εξυπηρετεί και η χτεσινή στάση της ΓΣΕΕ κατά την πρώτη συνάντηση του «κοινωνικού διαλόγου». Απλά δόθηκε παράταση για τις 4 του Σεπτέμβρη...