Κυριακή 25 Ιούλη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Ο τρομοκράτης με το σαμπουάν

Θεσσαλονίκη 2004. Ενας μήνας μένει ως την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία απολύουν εργαζόμενους λόγω αναδουλιάς. Η χρυσή τουριστική χρονιά είναι τσίγκινη κι ο εφιάλτης για ένα χειμώνα δυσπραξίας κι ανασφάλειας διογκώνεται μέρα τη μέρα. Εντάξει ρε σύντροφοι, να μην είμαστε μίζεροι κραυγάζουν οι έμποροι κι οι χονδρέμποροι της ανθρώπινης ανάγκης για το ωραίο παραμύθι της ζωής. Χρειάζεται να κατεβώ στην πόλη. Μπαίνω σ' ένα κατάστημα με αθλητικά είδη, το γνωστότερο της συμπρωτεύουσας, λίγο πριν κλείσει. Μεσημέρι, ο αφόρητος θόρυβος, η ζέστη κι η υγρασία κοκτέιλ με τα καυσαέρια στην Τσιμισκή.

Περιμένω στην ουρά του ταμείου για δύο ζευγάρια κάλτσες. Είμαστε σαράντα άνθρωποι και μια αγχωμένη καταϊδρωμένη ταμίας, με δυο κοριτσάκια πωλήτριες στη θερινή προσωρινής απασχόλησης εντατικοποίηση. Κάποιος θυμώνει. Απαιτεί περισσότερο προσωπικό. Ο προϊστάμενος απαντά πως λόγω καλοκαιριού και ώρας η κατάσταση είναι δικαιολογημένη.

Τότε, σύντροφοι, γίνομαι μάρτυρας ενός περιστατικού - αποκάλυψη για το πού βρίσκομαι, σε ποια χώρα και τι στ' αλήθεια συμβαίνει στον έρμο τούτο τόπο, όπου λίγες μέρες μετά τον ποδοσφαιρικό θρίαμβο της Εθνικής και τους πανηγυρισμούς, οι Ελληνες κι οι Ελληνίδες άναυδοι βλέπουν και διαβάζουν για τον ποδοσφαιρικό παράγοντα μεγαλέμπορο κοκαΐνης εκ Πιερίας, που καταζητείται για πέντε τόνους (!) δολοφονιών σε πανάκριβες δόσεις αθλιότητας.

Βγαίνοντας από το κατάστημα ένας άντρας γύρω στα 35 με αθλητικό παρουσιαστικό κι ένα σακίδιο στον ώμο, βαράει ένας εξαιρετικά δυνατός συναγερμός. Ο άνθρωπος τα χάνει. Ολοι κοιτάμε προς το μέρος του. Η νεαρή πωλήτρια τον πλησιάζει ευγενικά και του λέει ν' αφήσει κάτω το σάκο. Υπακούει. Βγάζει σαστισμένος την απόδειξη ότι έχει πληρώσει. Ελέγχουν τη σακούλα του καταστήματος. Ο κύριος είναι καθ' όλα εντάξει.

Τον βάζουν και ξαναπερνάει το μηχάνημα. Ο συναγερμός το χαβά του. Το σακίδιο δεν έχει τίποτε μεταλλικό. Ο άνθρωπος είναι κάτασπρος κι αμήχανος. Τότε η πωλήτρια τον ρωτάει αν έχει τίποτε χημικά (!) στο σάκο. Κατάπληκτος αυτός αναρωτιέται: «Τι χημικά να έχω δηλαδή». Δεν είναι και λίγο να σε κοιτάνε και να σε ρωτάνε, έστω κι ευγενικά, αν είσαι της «Αλ Κάιντα» και θες να τινάξεις μεσημέρι Ιουλίου την Τσιμισκή στον αέρα... Το κορίτσι καταλαβαίνει όμως, από τις εντολές που έχει δεχτεί πως ο σάκος κάτι περιέχει. Τότε ρωτάει διστακτικά και με τρυφερότητα σχεδόν (ποιος ξέρει πόσα τέτοια της έχουν λάχει ως σήμερα): «Μήπως έχετε στην τσάντα σας τίποτα σαμπουάν, σαπούνια, τέλος πάντων κάτι τέτοιο;».

Ανακούφιση... Ο ένοχος - τρομοκράτης αναφωνεί - «Μα και βέβαια. Εχω σ' ένα τσαντάκι σαμπουάν, στο γυμναστήριο πάω ο άνθρωπος»... Ελεγχος. Λέει αλήθεια. Το αθώο σαπούνι που ενεργοποίησε τον ειδικό μηχανισμό στο κατάστημα αθλητικών ειδών, δείχνει τέλος συναγερμού!!!

Δεν μπορώ να το χωνέψω το συμβάν. Νόμιζα πως τέτοια ακριβά μηχανήματα είχαν μπει μόνο στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού για τη δίκη της «17Ν»! Στη φριχτή προσοδοφόρα μπίζνα της κατασκευής τρομο-υστερίας, ένα σαπούνι κάνει άνω κάτω και ρεζίλι οποιονδήποτε, οπουδήποτε στην υπέροχη Ελλαδίτσα μας. Ο άνθρωπος φεύγει άναυδος σαν κυνηγημένος. Η πωλήτρια με κοιτάει σχεδόν απολογητικά με το ύφος «τι να κάνω εγώ, αυτές τις εντολές έχω». Ο προϊστάμενος προσπαθεί να μην ανοίξει κανείς συζήτηση για τη σκιά του τρόμου που απλώθηκε στην ουρά του ταμείου. Μουρμούρα. Τέλος. Είμαστε ασφαλείς!!!

Πίσω στο ξενοδοχείο η τηλεόραση διαφημίζει ολυμπιακά ιδεώδη κι οι Αμερικανοί τον τσαμπουκά τους, ότι θα εισβάλουν αν πειραχτεί τρίχα Αμερικανού. Η κυβέρνηση δήθεν απαντά. Μηχανικά κοιτάζω την απόδειξη για τις κάλτσες. Είναι ακριβότερες κατά τον επιμερισμό του κόστους του μηχανήματος της τρομο-υστερίας που κάνει τον εγκληματία του σαμπουάν. Ελεος...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ