Πέμπτη 25 Ιούνη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η φάρσα της Ιστορίας

«

Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του φθινοπώρου είναι το σημείο δοκιμής για όλους μας. Και για μένα. Με τις μικρές μου δυνάμεις από σήμερα συμμετέχω σε αυτήν την προσπάθεια. Οχι μόνο ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Αλλά και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα, για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη» (Αλ. Αλαβάνος μετά την προηγούμενη δήλωσή του ότι παραιτείται από βουλευτής).

Δε θα ξαναπούμε εδώ για την αξιοπιστία δυνάμεων σαν τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των ηγετικών στελεχών τους. Αλλωστε, ο οπορτουνισμός και οι οπορτουνιστές έχουν τέτοια ταχτική όπως αυτό το από τις «πέντε προτάσεις προς το ΠΑΣΟΚ» στον «τρίτο πόλο». Γι' αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει ο λαός να τους έχει καμιά εμπιστοσύνη. Ανάλογα είναι και τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας για εσωτερικούς ανταγωνισμούς, μοιρασιές ρόλων και καρεκλών. Οπως και η ομολογία από πρωτοσέλιδο της «Αυγής» ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν για να αποκτήσουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, ενώ το παρουσίαζαν ως το άπαν της συμμαχίας.

Το συμπέρασμα που προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω, αυτό που σε τελική ανάλυση αφορά τους εργαζόμενους στη διαμόρφωση των κριτηρίων με τα οποία προσεγγίζουν το κάθε κόμμα, είναι το εξής: Οτι ο ΣΥΝ και ο χώρος που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χώρος σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας και πολιτικής, άγεται και φέρεται ως οπορτουνιστική δύναμη. Και σαν τέτοιος, είναι καταδικασμένος να γίνεται εργαλείο για το αστικό πολιτικό σύστημα ανάλογα με το τι αυτό επιδιώκει κάθε φορά και τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του.

Αλλά η δήλωση του Αλ. Αλαβάνου έβγαλε είδηση. Τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα. Πολλοί όμως από αυτούς του ΣΥΝ που εμφανίστηκαν αντίθετοι στο εγχείρημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όντας στελέχη του ΚΚΕ, ξιφουλκούσαν την περίοδο '90 - '91 σε βάρος του Κόμματος για την άρνησή του να διαλυθεί και να διαχυθεί μέσα στον τότε ενιαίο - όπως τον ήθελαν - «Συνασπισμό», να πάψει να υπάρχει σαν κόμμα. Τα ίδια στελέχη σήμερα σηκώνουν τη σημαία ενάντια στη διάχυση του ΣΥΝ μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Επικαλούνται την αυτοτέλεια του κόμματος μέσα σε έναν συνασπισμό κομμάτων όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και επιχειρηματολογούν για τους λόγους που δεν πρέπει να αποκτήσουν τα μέλη του ΣΥΝ κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ! Οι σημερινές τους θέσεις είναι ό,τι κατέκριναν τότε στο ΚΚΕ, αναπτύσσοντας μια πολεμική ενάντια στο ΚΚΕ, που έφτανε, με τη βοήθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ, στην ανέντιμη επίθεση.

Αυτά γίνονταν τότε. Και κανείς δεν μπορεί να τα παραγράψει. Η Ιστορία βέβαια επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα. Και κάποιους δικαιώνει, κάποιους διαψεύδει. Το ΚΚΕ έδωσε με αποφασιστικότητα και παλικαριά τη μάχη για να μη χάσει τα χαρακτηριστικά του σαν Κόμμα επαναστατικό, πρωτοπόρα δύναμη στην οργάνωση της πολιτικής πάλης της εργατικής τάξης με στόχο τη χειραφέτησή της. Αυτοί που τότε λοιδορούσαν τις επιλογές του ΚΚΕ, σήμερα στέκονται ξανά ξεκρέμαστοι. Τηρουμένων βέβαια των αναλογιών, με δεδομένο ότι ο ΣΥΝ είναι κόμμα του συστήματος.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ