Παρασκευή 25 Μάη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 56
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η Παναγιά κι οι δημοσιογράφοι

Μπόλικα τα ...θαύματα τον τελευταίο καιρό. Εικόνες της Παναγίας που «δακρύζουν» ή «ματώνουν», ξερά κλαδιά που ανθίζουν και διάφορα άλλα, παρόμοια «φαινόμενα» βρίσκουν μεγάλη δημοσιότητα και κεντρίζουν το ενδιαφέρον των όποιων αφελών. Το θέμα, βέβαια, δεν είναι καινούριο. Και παλιότερα «πούλαγε», ίσως περισσότερο. Σ' άλλες εποχές, τέτοιου περιεχομένου ρεπορτάζ «έπιαναν» τα πρωτοσέλιδα των αστικών εφημερίδων, ανεβάζοντας τις κυκλοφορίες, όπως τώρα ανεβάζουν την τηλεθέαση κι επομένως τις διαφημίσεις, που φέρνουν χρήμα στους μεγαλοκαναλάρχες.

Ομως μαζί με το χρήμα, που έφερναν τα «δάκρυα της Παναγιάς» στους μεγαλοεκδότες με την αύξηση της κυκλοφορίας των εφημερίδων, έφερναν ορισμένες φορές και απολύσεις συντακτών, που δεν ήταν πρόθυμοι να παίξουν ένα ρόλο καθόλου τιμητικό, τουλάχιστον για αξιοπρεπείς επαγγελματίες δημοσιογράφους.

Κάποτε, λοιπόν, ήταν πολύ της μόδας και η εμφάνιση της Παναγίας στα τζάμια των σπιτιών. Οι δημοσιογράφοι έπαιρναν συνεντεύξεις ανθρώπων, που ισχυρίζονταν ότι είδαν στα τζάμια τους το πρόσωπο της Παναγίας και τα μάτια της να δακρύζουν, ενώ οι φωτογραφίες παραθύρων σπιτιών από διάφορες συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά έδιναν κι έπαιρναν. Ετρεχαν οι ρεπόρτερ από συνοικία σε συνοικία για να περιγράψουν τα ...τζάμια.

Μόνο ένας απ' τους Πειραιώτες ανταποκριτές των αθηναϊκών εφημερίδων δε συμφωνούσε και, φυσικά, δεν «έδινε» τηλεφωνικά τέτοιου είδους ρεπορτάζ. Ηταν ο δημοσιογράφος και λογοτέχνης Κώστας Σούκας (πρώτο κρατικό βραβείο λογοτεχνίας), που στην τηλεφωνική ανταπόκρισή του στην εφημερίδα που εργαζόταν είπε ότι πρόκειται για οφθαλμαπάτη, εξήγηση, όμως, που υποβάθμιζε κατά τον εκδότη του το «θέμα» και, φυσικά, μείωνε την κυκλοφορία της εφημερίδας. Δεν πέρασε 24ωρο κι ο Κώστας Σούκας είχε απολυθεί «τηλεφωνικώς»!

Ηρθε η ώρα, μέρες που είναι, να πω και τη δική μου αμαρτία... Πριν από κάποια χρόνια, βρέθηκα αντιμέτωπος κι ο ίδιος μ' ένα παρόμοιο θρησκευτικό θέμα. Δούλευα τότε στην «Ωρα», ημερήσια απογευματινή εφημερίδα, με χορηγό - όπως θα λέγαμε σήμερα - τον Κομνηνό Πυρομάγλου. Διευθυντής ήταν ο Θανάσης Τσουπαρόπουλος και αρχισυντάκτης ο Αλέκος Φιλιππόπουλος. Κι οι δύο, γνωστοί στους παλιότερους δημοσιογράφους. Πήρα, λοιπόν, εντολή να πάω στην Τήνο - ήταν Δεκαπενταύγουστος - να «καλύψω» τη γιορτή, δίνοντας τηλεφωνικά την ανταπόκριση.

Ετσι κι έγινε. Αφού έδωσα το τελετουργικό, το ρεπορτάζ της ρίψης στεφανιού στο σημείο που τορπιλίστηκε η «Ελλη» - κάθε χρόνο το ίδιο είναι - άκουσα τον Φιλιππόπουλο να με ρωτάει γιατί δε «δίνω» θαύματα. Τον διαβεβαίωσα ότι στο νησί είχαν φτάσει πολλοί άνθρωποι μικροί και μεγάλοι με διάφορα προβλήματα υγείας, αλλά θαύματα δεν έγιναν. Τουλάχιστον, εγώ ο ίδιος δεν είδα...

Ο αρχισυντάκτης μου δε μου είπε άλλη λέξη. Ισως γνώριζε μέχρι σε ποιο σημείο μπορούσα να φτάσω, υποχρεωμένος να δουλεύω σε αστική εφημερίδα. Οταν γύρισα την άλλη μέρα στην Αθήνα, είδα σ' όλες σχεδόν τις εφημερίδες να περιγράφονται θαύματα!! Ο αρχισυντάκτης δεν εισηγήθηκε την απόλυσή μου, αλλά δε με ξανάστειλαν στην Τήνο. Αντικαταστάθηκα από άλλο συνάδελφο... ειδικό στον εντοπισμό και την περιγραφή των θαυμάτων, που φέρνουν χρήμα στην εφημερίδα.

Και το χρήμα δεν έχει ούτε ήθος, ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία.


Δημήτρης ΣΕΡΒΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ