Πέμπτη 25 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Χρέος να υψωθεί ανάστημα!

Εχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Γ. Λάτσης απειλούσε τον ξεσηκωμένο λαό της Ελευσίνας, μ' αυτή τη φράση που έμελλε να μείνει στην Ιστορία: «Το καζάνι της ΠΕΤΡΟΛΑ θα φτάσει και θα εγκατασταθεί μέσα στην πλατεία σας»! Μπορεί βέβαια τότε - το 1973 - να μην μπόρεσε να υλοποιηθεί στο έπακρον η συγκεκριμένη απειλή, έρχεται όμως σήμερα ο όμιλος Λάτση - ακολουθώντας πιστά τα θρασύτατα χνάρια του... μεγάλου δασκάλου - και προσπαθεί να τινάξει κυριολεκτικά την περιοχή του Θριασίου στον αέρα. Γιατί τα όσα σχεδιάζει και προγραμματίζει ο όμιλος αθόρυβα και μεθοδικά εδώ και δύο χρόνια, ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα θα έχουν, «εάν» φυσικά μπορέσουν να υλοποιηθούν...

Αυτό το «εάν» χρησιμοποιείται εδώ, όχι γιατί κάποιος απ' τους κατοίκους της ιστορικής περιοχής έχει την ψευδαίσθηση ότι η σημερινή κυβέρνηση - ή όποια άλλη κι αν ήταν στη θέση της - θα αρνηθεί να δώσει άδεια για τη νέα επέκταση που προγραμματίζει η επιχείρηση, ύψους 200 δισ. δραχμών. Ούτε γιατί κανείς πιστεύει πως οι αρμόδιοι υπουργοί της θα υψώσουν ανάστημα απέναντι στα συμφέροντα του συγκεκριμένου ομίλου. Αλλωστε ήδη ο όμιλος Λάτση έχει κατορθώσει, με τη δύναμη του ισχυρού, να ανατρέψει πράξη του δασάρχη και με διαδοχικές προσφυγές να χαρακτηρίσει ως μη δασικά τα 131 στρέμματα έκτασης που βρίσκονται σε επαφή με την ΠΥΡΚΑΛ, ακριβώς πάνω στη νεκρή ζώνη ασφαλείας μεταξύ των δύο εγκαταστάσεων! Εκεί όπου ο όμιλος οραματίζεται να εγκαταστήσει τις 16 νέες μονάδες - δραστηριότητες, επιπλέον των 16 υφισταμένων!

Αυτό το «εάν» χρησιμοποιείται γιατί η ίδια η Ιστορία έχει διδάξει πως «όταν ο λαός θέλει, μπορεί». Το 1973, και έναν μόλις χρόνο μετά την ίδρυση της ΠΕΤΡΟΛΑ, ο Γ. Λάτσης σχεδίαζε να φτάσει την επιχείρησή του μέχρι τα όρια του οικισμού της Ελευσίνας. Τελικά δεν τα κατάφερε, αφού κάτοικοι και φορείς της περιοχής ξεσηκώθηκαν κι έγιναν φραγμός στα σχέδιά του. Αμετανόητος επανέρχεται το 1980 και επιχειρεί - ανεπιτυχώς κι αυτή τη φορά - να επεκτείνει τη ρυπογόνο για την περιοχή εταιρία του. Και πάλι η άμεση κινητοποίηση φορέων και κατοίκων τον σταματούν. Η τρίτη - επιτυχής αυτή τη φορά προσπάθεια - έγινε το 1987. Ενα μέρος των προβλεπόμενων απ' την εταιρία επεκτάσεων πραγματοποιήθηκε - και πάλι με τη σημερινή δικαιολογία του «εκσυγχρονισμού» των εγκαταστάσεων - αλλά ένα άλλο μέρος του πακέτου των επεκτάσεων ακυρώθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Το μέρος των επεκτάσεων, που τελικά έγιναν, τελείωσε το 1991, ένα μόλις χρόνο πριν 14 εργάτες χάσουν τη ζωή τους στο σύγχρονο κολαστήριο του Λάτση. Σήμερα για τέταρτη φορά η ΠΕΤΡΟΛΑ, μ' αυτό το βεβαρημένο παρελθόν, επιχειρεί να πετύχει ό,τι δεν πέτυχε πολλές φορές παλιότερα. Το αν θα μπορέσει αυτή τη φορά να φτάσει στο στόχο της εξαρτάται κατά πολύ - ίσως και εξ ολοκλήρου - απ' την αντίσταση που θα συναντήσει απ' το λαό και τους φορείς του Θριασίου. Κι ακριβώς σ' αυτό το σημείο βρίσκεται το μεγάλο χρέος, ακόμα και του τελευταίου κατοίκου της περιοχής. Το ότι έχει δημιουργηθεί ήδη Επιτροπή Αγώνα, το ότι συμμετέχουν σ' αυτή όλοι οι δήμαρχοι της περιοχής, ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Θριασίου και δεκάδες φορείς μπορεί να είναι ένα βήμα, αλλά σίγουρα δε φτάνει. Χρειάζεται η συμμετοχή και η δράση όλων. Χρειάζεται όλοι, τώρα, να υψώσουν ανάστημα για να φράξουν το δρόμο στον κίνδυνο για τη ζωή.


Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ