Ο πολύμηνος αγώνας που έδωσαν χιλιάδες εργαζόμενοι ενάντια στα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης είναι μεγάλης σημασίας και αποτελεί παρακαταθήκη για το κίνημα. Η μάχη ήταν δύσκολη. Ο χαρακτήρας της σύγκρουσης, οι αρνητικοί για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα συσχετισμοί σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, η επιθετικότητα του κεφαλαίου, που επιθυμούσε διακαώς τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές, οι συναποφάσεις των κομμάτων του ευρωμονόδρομου στο πλαίσιο της ΕΕ για την αύξηση του εργάσιμου βίου και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένου και του τομέα της Υγείας, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που φανερώνουν τις σύνθετες δυσκολίες της αναμέτρησης.

Στην ανάπτυξη, στην οργάνωση, στη μαζικοποίηση και το βάθεμα του περιεχομένου αυτού του αγώνα καθοριστική και αδιαμφισβήτητη ήταν η συμβολή του ΠΑΜΕ και των ταξικών δυνάμεων σε κάθε κλάδο, είτε ως πλειοψηφίας, είτε ως μειοψηφίας. Ο πρωτοπόρος ρόλος του στην ενημέρωση, στον ξεσηκωμό, στη συσπείρωση και την ενιαία δράση των εργαζομένων, η πλατιά, μαζική δουλειά στους χώρους εργασίας και τις συνοικίες, οι εκατοντάδες κεντρικές και περιφερειακές αγωνιστικές παρεμβάσεις του την ώρα που η συνδικαλιστική πλειοψηφία είχε κηρύξει σιωπητήριο, συντέλεσαν ώστε χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι να βγουν στο δρόμο. Να κατανοήσουν το χαρακτήρα της επίθεσης και να αντιπαρατεθούν με όρους συνολικής σύγκρουσης με την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική. Να διεκδικήσουν όχι μόνο την απόσυρση του νομοσχεδίου της κυβέρνησης, αλλά και την κατάργηση των νόμων Σιούφα - Ρέππα, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Αυτό εκφράστηκε στις πρωτόγνωρα μαζικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ -πολλαπλάσιες σε όγκο από εκείνες που διοργάνωσε ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός -, στην ενίσχυσή του με νέες δυνάμεις. Στο δυνάμωμα των ταξικών συνδικάτων με εργαζόμενους που έκαναν για πρώτη φορά το βήμα. Η δράση και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ συνέβαλαν καθοριστικά ώστε ο αγώνας των εργαζομένων να καθυστερήσει, να βάλει εμπόδια στο αντιασφαλιστικό έργο της κυβέρνησης, να την υποχρεώσει σε υποχωρήσεις και ελιγμούς, να μεγαλώσει η αμφισβήτηση του δικομματισμού και της πολιτικής του, να ακυρωθεί η όποια προσπάθεια συκοφάντησης των αγώνων των εργαζομένων και ενεργοποίησης του «κοινωνικού αυτοματισμού».

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν πρέπει να δεχτεί τετελεσμένα. Η ψήφιση του νομοσχεδίου πρέπει να σημάνει την απαρχή ενός νέου, ακόμα πιο μαζικού, πολύμορφου και, κυρίως, βαθιά πολιτικοποιημένου αγώνα. Για να μείνουν κενό γράμμα τα αντιασφαλιστικά μέτρα, να πάρει απάντηση το σύνολο της αντιασφαλιστικής πολιτικής. Για Συλλογικές Συμβάσεις στο ύψος των πραγματικών αναγκών. Η πολύμηνη μάχη προσφέρει πλούσια πείρα για να βγάλουν οι εργαζόμενοι συμπεράσματα για τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να συγκεντρώνει το κίνημα ώστε να γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματικό. Για το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και των κομμάτων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν ή εξωραΐζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Σ' αυτή την κατεύθυνση οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θα εντείνουν τη δράση τους το επόμενο διάστημα, με βαθιά την πίστη ότι το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους του ταξικού αγώνα.