Πέμπτη 24 Ιούλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στο δρόμο του λαϊκού μετώπου

Κλείνουν, σήμερα, 34 χρόνια από την κατάρρευση της απριλιανής στρατιωτικής χούντας, που για επτά χρόνια κάθισε στο σβέρκο του ελληνικού λαού. Της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας που ήρθε να καταργήσει όποια αναιμικά δημοκρατικά δικαιώματα του μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος. Και, χτυπώντας τα λαϊκά συμφέροντα, να ενισχύσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και αυτά της πλουτοκρατίας σε βάρος των εργαζομένων.

Το καθεστώς της απριλιανής δικτατορίας, πέρα από το ότι «έβαλε στο γύψο» το λαϊκό κίνημα, τσακίζοντας και τα συμφέροντα και δικαιώματα των εργαζομένων, του λαού γενικότερα, χρησιμοποιήθηκε από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές ως μοχλός για τη διχοτόμηση της Κύπρου, που πληρώνει μέχρι σήμερα τις συνέπειες του πραξικοπήματος της χούντας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έδωσε αφορμή για την επέμβαση του τουρκικού Αττίλα στο νησί.

Η μεταπολίτευση κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τους πόθους του λαού, που μάτωσε και πάλεψε για την ανατροπή της χούντας, για τα δικά του δίκαια. Η συνέχιση της πρόσδεσης της χώρας στο ΝΑΤΟ και η ένταξη στην ΕΟΚ-ΕΕ, επιλογή την οποία υπηρετούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, του ατλαντισμού και του ευρωμονόδρομου, το μόνο που εξασφαλίζει είναι τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.

Εχουν μετατρέψει τη χώρα σε παράδεισο για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Ενώ με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις των κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, αλλά και της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας ενισχύουν πολύπλευρα το κεφάλαιο και την κερδοφορία του, καταργούν βασικές κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων, κάνουν το βίο αβίωτο στα λαϊκά στρώματα.

Μαζί με τους τρομονόμους και λογής «αντιτρομοκρατικές» συνθήκες (ΣΕΝΓΚΕΝ, Γιουροτζάστ κλπ.), που επιβάλλονται στα πλαίσια του ευρωατλαντισμού και των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, σήμερα όλα τα δημοκρατικά - λαϊκά δικαιώματα είναι στο στόχαστρο. Ακόμα και το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατία(!) για να το υποτάξουν και να εξασφαλίσουν τα κέρδη και την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου.

Ετσι, αποτελεί πρόκληση και εμπαιγμό να τιμάται η πτώση της χούντας, όταν, σήμερα, οι 9 στις 10 εργατικές απεργίες κηρύσσονται παράνομες και η τρομοκρατία που ασκούν η εργοδοσία και το κράτος στους τόπους δουλειάς είναι καθεστώς, όπως υπογραμμίζει το ΚΚΕ. Οταν έχει καταργηθεί κάθε λαϊκό δικαίωμα, όταν θωρακίζονται συνεχώς οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί ιδεολογικής και πολιτικής καταστολής και ο αντικομμουνισμός οξύνεται.

Η δημοκρατία αυτή ταιριάζει γάντι στην ΕΕ, στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Για τους εργαζόμενους, το υπάρχον πολιτικό σύστημα, που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση, έχει φάει τα ψωμιά του. Το ζητούμενο, πλέον, είναι το ίδιο το λαϊκό κίνημα να ενισχυθεί, να αναδιοργανωθεί και να ανασυνταχθεί, ώστε με αντεπίθεση και σύγκρουση να επιφέρει ρήγματα σ' αυτό το αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα. Να ανοίξει έτσι ο δρόμος των ριζικών αλλαγών, κόντρα στις διαχειριστικές λογικές και τις προσπάθειες μασκαρέματος του πολιτικού συστήματος. Είναι αναγκαίος όρος για τις λαϊκές δυνάμεις να εγκαταλείψουν μαζικά τα κόμματα του δικομματισμού και, προσπερνώντας τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ.), να ενισχύσουν ολόπλευρα το ΚΚΕ στον κοινωνικοπολιτικό αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, για ριζικές αλλαγές σε όφελος των εργαζομένων. Στο δρόμο του λαϊκού μετώπου είναι η διέξοδος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ