Οσο πλησιάζουμε στην έναρξη της «μεγάλης γιορτής» της Ολυμπιάδας, ένα ερώτημα αναδείχνεται βασανιστικά στο μυαλό του απλού ανθρώπου του λαού: «Τελικά, πόσο ακριβό θα μας βγει το "μάρμαρο" των Ολυμπιακών Αγώνων;».

Οταν λέμε ότι θα «βάλουν το χέρι στην τσέπη» οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μιλάμε για τις επιπτώσεις που θα πληρώσουν, όχι μόνο στο εισόδημα, στις κοινωνικές δαπάνες, που θα συρρικνωθούν ακόμη παραπέρα, όχι μόνο με την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων (βλέπε ελαστικά ωράρια, κατάργηση κυριακάτικης αργίας, που επιδιώκουν οι μεγαλοκαρχαρίες των σούπερ μάρκετ), όχι μόνο με την ένταση των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων οργανισμών, για να καλυφθούν τα ελλείμματα του προϋπολογισμού από την υπέρβαση του προϋπολογισμού των Ολυμπιακών έργων, αλλά και στο γεγονός ότι οι αρνητικές συνέπειες αφορούν στο περιβάλλον, στα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, στη στροφή της δημόσιας ζωής προς την αστυνομοκρατία, το χαφιεδισμό (βλέπε κάμερες στους δρόμους, την ειδική τηλεφωνική γραμμή, το 1014), στην ένταση του αυταρχισμού και την κρατική καταστολή.

Οσον αφορά στο κόστος, ας αναλογιστούμε ότι το 1997, που είχε κατατεθεί ο φάκελος διεκδίκησης των Αγώνων, το κόστος τους είχε τότε προϋπολογιστεί στα 504 δισ. δρχ., ενώ η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε βάλει σαν ανώτατο όριο κόστους το 1,5 τρισ. δρχ. Σήμερα, λίγες βδομάδες πριν από την τελετή έναρξης των Αγώνων, μετά από τρεις αναπροσαρμογές του προϋπολογισμού, το κόστος έχει ξεπεράσει τα 3,5 τρισ. δρχ. (αύξηση 600%)!! Η μεγαλύτερη αναπροσαρμογή έγινε στο κόστος της ασφάλειας (το «φιλέτο» που γεύονται οι Αμερικάνοι), που έχει φτάσει σήμερα πάνω από 500 δισ. δρχ.

Συμπέρασμα: Το τίμημα είναι βαρύ για τον εργαζόμενο λαό μας. Το πληρώνει ήδη και θα το πληρώσει ακόμη ακριβότερα μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, με τη μεγαλύτερη λιτότητα, με την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών, με την έξαρση της ανεργίας μετά τους Αγώνες, με τις ζωές των εργατών που χάθηκαν στα εργοτάξια. Το πληρώνει με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, με την απουσία του ερασιτεχνικού αθλητισμού, του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, με την καταπάτηση του δικαιώματος του λαού και της νεολαίας στην άθληση, στο όνομα της εμπορευματοποίησης.