Τετάρτη 24 Μάη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η «ευελιξία» της υποτέλειας

Ηδήλωση του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, ότι η κυβέρνηση συμφωνεί με την «αρχή της ευελιξίας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επιβεβαιώνει αυτό που ο ίδιος είχε δηλώσει πριν λίγους μήνες στο Τάμπερε της Φινλανδίας: «Δεν είμαστε δογματικοί στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εξάλλου έχουμε εκχωρήσει αρκετά δικαιώματα στα πλαίσια της ΕΕ».

Η «αρχή της ευελιξίας» είναι μια από τις προτάσεις που συζητούνται στη Διακυβερνητική Διάσκεψη, η οποία άρχισε τον περασμένο Φλεβάρη και θα τελειώσει το Δεκέμβρη με την αλλαγή της «αρχιτεκτονικής» της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρόταση έχει διατυπωθεί από ισχυρά κράτη της ΕΕ και πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η «αρχή της ευελιξίας» συμπυκνώνει το σύνολο των επιδιώξεων εκείνων των δυνάμεων που συγκροτούν το Διευθυντήριο της Ενωσης.

Συγκεκριμένα, με την «αρχή της ευελιξίας» δίνεται η δυνατότητα σε μια ομάδα κρατών-μελών να χαράζει και να εφαρμόζει πολιτική σ' έναν, ή περισσότερους τομείς χωρίς να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων. Αυτό το δικαίωμα αφορά στην οικονομική, στην εξωτερική, στην αμυντική πολιτική αλλά και στην πολιτική στα θέματα εσωτερικής ασφάλειας και δικαιοσύνης. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθούμε ότι με την «αρχή της ευελιξίας» ικανοποιείται η πάγια επιδίωξη των «μεγάλων δυνάμεων» της ΕΕ να συγκεντρώσουν στα χέρια τους όλη την οικονομική και πολιτική εξουσία.

Ουσιαστικά με την πρόταση αυτή, η Γερμανία, η Γαλλία μαζί με τη Βρετανία, την Ιταλία και ίσως την Ισπανία θα μπορούν να συγκροτήσουν το «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ, αφού θα έχουν το δικαίωμα να διαμορφώνουν αποφάσεις για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να τις θέτουν σε εφαρμογή.

Βεβαίως, η «αρχή της ευελιξίας» δεν είναι το μόνο θέμα που συζητείται στη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι αλλαγές στη συγκρότηση και τη λειτουργία της Κομισιόν, η κατάργηση του «βέτο», η επέκταση της αρχής της ειδικής πλειοψηφίας για όλα τα θέματα και ο υπολογισμός της ψήφου κάθε χώρας με βάση το μέγεθος του πληθυσμού της ολοκληρώνουν το νέο αρχιτεκτονικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με το σχέδιο αυτό κράτη όπως η Ελλάδα θα εκχωρήσουν στα κοινοτικά όργανα κυριαρχικά τους δικαιώματα, υπονομεύοντας τα δικαιώματα και το μέλλον των λαών τους, προκειμένου η άρχουσα τάξη κάθε κράτους και της Ελλάδας να ενισχύει την εξουσία της πάνω στο λαό και να μεγαλώνει τα κέρδη της. Ισως υπονομεύουν ακόμη και αυτό το δικαίωμα της συναπόφασης, ενώ σε θέματα που αφορούν στην εθνική ασφάλεια και κυριαρχία, αυτά παραδίδονται στις ορέξεις των ισχυρών πολυεθνικών, απεμπολώντας το δικαίωμα της συμμετοχής στη λήψη των αποφάσεων, είτε συμφωνώντας εκ των προτέρων σ' αυτές τις αποφάσεις, αφού αυτό συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει «ισότιμη συμμετοχή», κατά τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών.

Ηολοκλήρωση αυτού του σχεδίου είναι μόνιμη επιδίωξη των μεγάλων κρατών της ΕΕ για την εμπέδωση και επέκταση της κυριαρχίας τους. Αντανακλά, όμως, τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που ζητούν την ταχύτερη και πιο αποτελεσματική προώθηση των συμφερόντων τους στα νέα πεδία δράσης που ανοίγει η «παγκοσμιοποίηση». Αυτή η σύμφυση της οικονομικής ισχύος με την πολιτική εξουσία οδηγεί στους προβληματισμούς για διαμόρφωση ενός «ομοσπονδιακού» μηχανισμού, που θα λειτουργεί ως κατακτητής για τα κράτη-μέλη του, αλλά και για τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη, και ως δυνάστης για τους λαούς.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ