Διαψεύδοντας τους ισχυρισμούς περί μειοψηφιών, για άλλη μια φορά ήταν πολλές χιλιάδες αυτοί που διαδήλωσαν προχτές στο κέντρο της Αθήνας, καταδικάζοντας το νόμο που απαιτεί το κεφάλαιο για την Ανώτατη Παιδεία. Το μήνυμα που έστειλε αυτό το μεγάλο συλλαλητήριο έχει πολλές προεκτάσεις. Ηταν ανάκρουσμα απόρριψης του αντιδραστικού νόμου, ήταν πρόταγμα των πραγματικών αναγκών του λαού και της νεολαίας, ήταν υπόσχεση συνέχειας και ενδυνάμωσης αυτού του δίκαιου και απόλυτα αναγκαίου αγώνα.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να σπείρει απογοήτευση στους φοιτητές και τους σπουδαστές για τα αποτελέσματα του αγώνα τους, «ξεμπερδεύοντας» μέσα σε μια βδομάδα και με το άρθρο 16 και με το νόμο - πλαίσιο, έφερε τελικά τα αντίθετα αποτελέσματα. Τους πείσμωσε ακόμα πιο πολύ, τους «έβγαλε στο δρόμο πιο μαζικά», τους γέμισε συνθήματα - αιτήματα: «Εξω οι εταιρείες από τις σχολές»! «Φοιτητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά»! Ενωσαν έτσι, για άλλη μια φορά τα βήματά τους με μαθητές, εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, ένωσαν τις φωνές και τις γροθιές τους.

Ετσι, οι προσπάθειες των γνωστών μηχανισμών του κεφαλαίου, άλλαξαν μορφή και επιχείρησαν να εξαφανίσουν τις κινητοποιήσεις κάτω από τους καπνούς των μολότοφ και των χημικών των προσχεδιασμένων κατά του κινήματος επεισοδίων. Από τους μηχανισμούς... Ομως και αυτή η μέθοδός τους είναι γνωστή, πολυπαιγμένη και κάθε φορά πέφτει στο κενό. Και αυτό που κάποιοι βιάστηκαν να πουν ότι θα είναι το κύκνειο άσμα του κινήματος, φάνηκε ότι είναι μια νέα αρχή, που θα έχει συνέχεια, ελπιδοφόρα δυναμική, μέσα κι έξω από τις σχολές, τα σχολεία, τους χώρους δουλιάς.

Γιατί, ανεξάρτητα με το πόσες χιλιάδες κατέβηκαν προχτές στο δρόμο, ανεξάρτητα με το πόσους ψήφους παίρνουν τα αγωνιστικά πλαίσια στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, αυτοί που πραγματικά θίγονται από το νόμο - πλαίσιο και τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση είναι πολύ περισσότεροι. Είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Είναι χτύπημα καίριο στα συμφέροντα του λαού όταν οι επιχειρήσεις υπαγορεύουν προγράμματα σπουδών και έρευνας με γνώμονα την αύξηση των κερδών τους, όταν τα δημόσια πανεπιστήμια κάνουν «μπίζνες» στις πλάτες του και από κοινού σχεδιάζουν πόσο περισσότερο θα τον εκμεταλλεύονται. Είναι αντίθετο στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού να καλούνται οι λαϊκές οικογένειες να πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά τις σπουδές των παιδιών τους, ενώ πρώτα και κύρια τα συμφέροντα του λαού πλήττονται όταν μέσα στους κατεξοχήν χώρους της έρευνας και της επιστήμης θα τσακίζεται στην ουσία της η ελεύθερη έκφραση, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, η συνδικαλιστική δράση, θα βγαίνουν επιστήμονες «ειδικευμένοι» - ο καθένας από το δικό του τομέα - στην ένταση της εκμετάλλευσης του εργάτη.

Οσοι υπερασπίζονται όλη αυτή τη σαπίλα - είτε με την καταστολή, είτε με τη συκοφάντηση - είναι μόλις μια χούφτα σε σχέση με την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, που έχουν κάθε συμφέρον να ανατρέψουν τα σχέδια κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ, να βάλουν φραγμό στις αναδιαρθρώσεις, να επιβάλουν το δικό τους δίκιο στην Παιδεία και την Κοινωνία. Γι' αυτό και αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να έχει δυναμική συνέχεια.