Η όξυνση των ανταγωνισμών στην ΕΕ που κάθε τόσο έρχονται στο προσκήνιο, είτε με την καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει στην Ευρωζώνη, και όχι μόνο, είτε με τη διαπραγμάτευση για το λεγόμενο προϋπολογισμό της Ενωσης που γίνεται αυτές τις μέρες, αποδεικνύει όλο και περισσότερο αυτό που επανειλημμένα τονίζει το ΚΚΕ από την ίδρυσή της. Οτι η ΕΟΚ και η ΕΕ είναι μια αντιλαϊκή ένωση του κεφαλαίου κάτι που φαίνεται με ακόμη πιο επώδυνο τρόπο στην περίοδο της κρίσης και που βιώνουν στις πλάτες τους οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, η νέα γενιά.

Η ΕΕ δεν είναι όπως προβάλλουν αστοί και «νεοαριστεροί» οπορτουνιστές διαχειριστές του συστήματος μια διακρατική οργάνωση που απλά μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα και... πιο αλληλέγγυα. Είναι μια διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση, ένωση καπιταλιστικών κρατών, που θεμέλιό της έχει τα μονοπώλια. Η κάθε αστική τάξη συμμετέχει σε αυτή επιδιώκοντας οφέλη που βασίζονται στην περαιτέρω εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων στην κάθε χώρα. Από κοινού οι αστικές τάξεις της χτυπάνε λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, προβάλλουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θέλοντας να φέρουν την τιμή της εργατικής δύναμης στα επίπεδα της Ινδίας και της Κίνας, για να αυξήσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, όμως - επειδή η καπιταλιστική κρίση είναι στο DNA του συστήματος, είναι αντικειμενικό γεγονός, πέρα από τη θέληση των καπιταλιστών και των εκπροσώπων τους -, εξελίσσεται η φαγωμάρα των αστών. Εδώ βασικό στοιχείο είναι η θέση που έχει κάθε αστικό κράτος στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτικο-πολιτική δύναμή του. Αυτή η ανισομετρία μεγαλώνει και λόγω κρίσης και λόγω της πολιτικής για το ξεπέρασμα της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου. Που πέρα από την καταστροφή της κύριας παραγωγικής δύναμης, της εργατικής τάξης (γενικευμένη ανεργία, ξεχαρβάλωμα εργασιακών σχέσεων, κατάργηση εργατικών κατακτήσεων κλπ), είναι απαραίτητη και καταστροφή μέρους του κεφαλαίου. Στον καταμερισμό αυτής της ζημιάς, στο κυνήγι νέων πεδίων κερδοφορίας, στον ανταγωνισμό τους με άλλα κέντρα, οι καπιταλιστές βγάζουν τα μαχαίρια...

Για τα λαϊκά στρώματα, πρώτα και κύρια τους εργάτες, πρέπει να αποτελεί βασικό κριτήριο για το πώς κρίνουν τη στάση κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στην ΕΕ. Οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, οι φτωχοί αγρότες, έχουν πλέον πολύχρονη εμπειρία. Τα αστικά κόμματα, οι κυβερνήσεις τους και η ΕΕ ευθύνονται για το σημερινό δράμα του ελληνικού λαού, τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων. Και οι δυνάμεις σαν το ΣΥΡΙΖΑ, που έβαλαν πλάτη στον «ευρωμονόδρομο», που και σήμερα στηρίζουν τον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης με άλλο μείγμα διαχείρισης, πρέπει επίσης να καταδικαστούν. Δεν υπάρχουν λύσεις για το λαό που να μη συγκρούονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της ΕΕ.

Το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε σε όλα όσα είπε στο λαό για την ΕΕ. Ο λαός πρέπει τώρα να απορρίψει τα σύγχρονα διλήμματα. Η ΕΕ θα αποτελεί πάντα εχθρό των λαϊκών συμφερόντων και δικαιωμάτων. Η λαϊκή πάλη μπορεί να γίνει αποτελεσματική και νικηφόρα μόνο όταν έχει στόχο την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και από τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής με εργατική - λαϊκή εξουσία. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, του ταξικού λαϊκού κινήματος.