Τετάρτη 23 Απρίλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εμπόριο ρύπων και ... συνειδήσεων

Τι σημαίνει, άραγε, η απόφαση του ΟΗΕ να θέσει τη χώρα μας για ένα τρίμηνο εκτός μηχανισμών του Πρωτοκόλλου του Κιότο, δηλαδή εκτός αγοράς εμπορίου ρύπων; Πρόκειται για «χαστούκι» και για «διεθνή καταδίκη», όπως γράφεται στον Τύπο; Και, τελικά, ποιος ευθύνεται γι' αυτό; Ευθύνεται η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ, επειδή δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου της ρύπανσης των 158 μεγάλων επιχειρήσεων που εντάσσονται στο σύστημα εμπορίας ρύπων; `Η, μήπως, ευθύνονται, όπως ισχυρίζεται το ΥΠΕΧΩΔΕ, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, επειδή το 1995 έδωσαν λανθασμένους υπολογισμούς εκπομπών ρύπων ως προς το έτος βάσης, δηλαδή το 1990, ώστε να καλυφθεί ο στόχος για αύξηση των ρύπων που εκπέμπονται το διάστημα 2008 - 2012 μόνο κατά 25%;

Ολη η υπόθεση, επί της ουσίας, θυμίζει το στίχο του ποιητή «για ένα πουκάμισο αδειανό». Απλώς επιβεβαιώνει την - ομολογημένη, άλλωστε, και κατά την πρόσφατη Διεθνή Διάσκεψη στο Μπαλί - πλήρη αποτυχία του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Και ήταν αδύνατο να γίνει αλλιώς. Κι αυτό επειδή το Πρωτόκολλο του Κιότο, με πρωταγωνιστή τη δήθεν «φιλοπεριβαλλοντική» ΕΕ, καθιέρωσε για τις κλιματικές αλλαγές τους λεγόμενους «ευέλικτους μηχανισμούς», με διακηρυγμένους στόχους: Πώς θα διατεθούν λιγότερα χρήματα από τα αναπτυγμένα κράτη, μέσω της εμπορίας ρύπων. Πώς θα επωφεληθεί το μεγάλο κεφάλαιο μέσα από το νέο κερδοσκοπικό χρηματιστήριο ρύπανσης που δημιουργήθηκε. Πώς θα αυξηθεί η «ανταγωνιστικότητα» κάποιων καπιταλιστικών οικονομιών (π.χ. ΕΕ, Ιαπωνία) για το ξεζούμισμα των εργαζομένων στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Πώς θα διευκολυνθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις των μονοπωλίων σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Εμπόριο ρύπων δε σημαίνει τίποτε άλλο, στην ουσία, από το ότι οι βιομηχανίες αντί να πληρώσουν για να εγκαταστήσουν αντιρρυπαντική τεχνολογία, ώστε να εκπέμπονται λιγότεροι ρύποι στην ατμόσφαιρα, μπορούν να αγοράζουν το «δικαίωμα» να τη βομβαρδίζουν με περισσότερους ρύπους! Είναι ενδεικτικό ότι στο χρηματιστήριο ρύπων, από 30 δολάρια που στοίχιζε πριν από τρία χρόνια κάθε «δικαίωμα» αγοράς ενός τόνου διοξειδίου του άνθρακα, έφτασε πέρσι στα 2,7 δολάρια και σήμερα κυμαίνεται γύρω στο 1 δολάριο. Γιατί, λοιπόν, μια ρυπογόνα βιομηχανία να μην αγοράσει «δικαιώματα» ρύπανσης, που της κοστίζουν φτηνότερα, αντί να επενδύσει σε αντιρρυπαντική τεχνολογία; Αυτό είναι το «κατόρθωμα» του Κιότο, της ΕΕ και των μονοπωλίων! Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν, με την περίπτωση της Ελλάδας, αποκαλύπτεται ότι και τα στοιχεία για τα επίπεδα ρύπανσης είναι πλασματικά και οι μηχανισμοί ελέγχου είναι ανύπαρκτοι. Καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα περιβάλλον και Δημόσια Υγεία.

Ουσιαστικά μέτρα, λοιπόν, για το περιβάλλον και τη Δημόσια Υγεία δεν μπορούν να υπάρξουν όσο τα οποιαδήποτε «μέτρα» καθορίζονται και λειτουργούν, σύμφωνα με τις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Οσο δε λαμβάνονται μέτρα για τη μείωση των ρύπων (αντιρρυπαντική τεχνολογία), την ουσιαστική προστασία των δασών ως φορέων δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα κ.ά. Ολα αυτά, βέβαια, απαιτούν έναν κόσμο απαλλαγμένο από τα μονοπώλια. Απαιτούν μια κοινωνία, που θα βάζει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ολα τα υπόλοιπα που λέγονται αυτές τις μέρες δεν αποτελούν παρά ...«αντιζηλίες» ενόχων και «εμπόριο συνειδήσεων».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ