«

Μέλλον» με ...δόσεις νόμιμης ναρκω-εξάρτησης επιφυλάσσεται για τη νεολαία του τόπου. Η κυβερνητική πολιτική και στο θέμα των ναρκωτικών δεν αφήνει πλέον περιθώρια για αυταπάτες. Στόχος τους, η μετατροπή του κράτους και των γιατρών σε ντίλερ «νόμιμης δόσης», ενώ βάζουν από το παράθυρο - στη συνέχεια κι από την πόρτα - τους ιδιώτες για να θησαυρίσουν κι από αυτόν τον ανθρώπινο πόνο. Δημιουργούν συνθήκες ανοχής και για να νομιμοποιήσουν στις συνειδήσεις μας το πρόβλημα των ναρκωτικών, τα χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν και ψυχορραγούν στις πλατείες, που σέρνονται με λιωμένα σωθικά στις πιάτσες του ΟΚΑΝΑ, ως κάτι το αναπόφευκτο.

Σήμερα, στο όνομα της οικονομικής κρίσης και του λιγότερου κόστους, αξιοποιώντας μνημόνια, οικονομικά σκάνδαλα, γενικούς επιθεωρητές - λαγούς και κάθε είδους πυροτέχνημα, η κυβέρνηση δρα μεθοδικά και από την πίσω πόρτα για να προωθήσει την επέκταση των προγραμμάτων χορήγησης υποκαταστάτων (μεθαδόνη, βουπρενορφίνη), να τα εγκαταστήσει στα προαύλια των ήδη επιβαρυμένων νοσοκομείων. Δίνει ρόλο - στην άθλια και ανήθικη πολιτική που εφαρμόζει - στους γιατρούς, τους οποίους καλεί να συνταγογραφούν νόμιμη πρέζα, να παραβούν τον όρκο του Ιπποκράτη «(...)θα χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς κατά τη δύναμη και την κρίση μου, αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω(...)». Προβάλλει ως λύση τη «νόμιμη δόση». Θεσμοθετεί και νομιμοποιεί το περιθώριο της εξάρτησης και όλα όσα αυτή συνεπάγεται. Την ίδια στιγμή, στραγγαλίζει οικονομικά τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα (δε χορηγούνται φάρμακα) που έχουν επανειλημμένα δείξει την αποτελεσματικότητά τους, εξοντώνει τα Κέντρα Πρόληψης (που παρεμβαίνουν στον υγιή πληθυσμό), πετάει στο περιθώριο την πρωτογενή πρόληψη. Γιατί μια στρατηγική πρόληψης επιβάλλεται να λαμβάνει υπόψη της τους βασικούς παράγοντες που επιδρούν στη ζωή ενός νέου ανθρώπου, όπως είναι η εκπαίδευση, η τέχνη, ο αθλητισμός, η δουλειά. Πρόληψη σημαίνει δημιουργική ζωή, με αξίες, συλλογικότητα, αξιοπρέπεια, δικαιώματα.

Είναι σαφές ότι ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης, γιατί συνοδεύει το σύστημά τους, όπως ο καπνός συνοδεύει τη φωτιά. Και όσο το σύστημά τους σαπίζει, τόσο κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διογκώσουν, να νομιμοποιήσουν και να μονιμοποιήσουν το πρόβλημα. Για να κάμπτονται οι αντιστάσεις της νεολαίας απέναντι στο σύστημά τους, να νομιμοποιείται η φυγή, να χάνονται τα όνειρα σε ψεύτικους παραδείσους. Πλασάρουν δόσεις, γιατί οι καπιταλιστές ζητούν σε δόσεις ακόμη και την ύπαρξή μας. Τα χέρια μας, τα πόδια μας, το μυαλό μας. Η ανθρώπινη ύπαρξη τσακίζεται από τη βία των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής, όπου οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούνται και κρατούνται «ζωντανοί» ίσα για να χρησιμοποιούνται από τους καπιταλιστές προκειμένου να βγάζουν κέρδος από τη δουλειά τους. Αλλά θεωρούν την ανθρώπινη ζωή των εργατών αναλώσιμη, καταδικάζοντάς τους σε αργό θάνατο. Ο αγώνας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, ενάντια στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς που συναποφασίζονται στην ΕΕ, αφορά τον καθένα από μας και όλους μαζί. Είναι αγώνας για το μέλλον, είναι, σε τελευταία ανάλυση, αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αφορά τη ζωή που μας αξίζει και μας ανήκει.