... Για τη «διαχείριση» της ανεργίας
Στην «ΑΥΓΗ» 18/1/2015 η Ράνια Αντωνοπούλου, υποψήφια βουλευτίνα Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγήτρια στο Bard College, διευθύντρια του τμήματος έρευνας για την ισότητα των φύλων του Levy Economics Institute στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, λέει για την αντιμετώπιση της ανεργίας: «Αυτό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθούν μόνιμες και σταθερές θέσεις απασχόλησης μέσω ανάπτυξης και επενδύσεων από τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Ομως, με τα σημερινά δεδομένα, έστω και αν επιτευχθεί μια βιώσιμη διαχείριση του κρατικού χρέους σύντομα, η ανεργία του 25%-27%, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα. Για να επιστρέψουμε στα πριν την κρίση επίπεδα απασχόλησης απαιτείται ανάπτυξη 3%-4% για τουλάχιστον μια δεκαετία, και φυσικά πολύ υψηλά επίπεδα επενδύσεων. Τα επιδόματα ανεργίας φυσικά είναι απαραίτητα, αλλά για πόσο; Βραχυπρόθεσμα είναι άκρως απαραίτητη η πολιτική της "εγγυημένης απασχόλησης". Είναι μια πολιτική ενάντια στην ύφεση που επικεντρώνει τις κρατικές δαπάνες στη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας που σίγουρα δίνουν ώθηση στον ιδιωτικό τομέα μέσω της τόνωσης της ζήτησης».
Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για την ανεργία; Ξεχάστε κάθε ελπίδα για θέσεις μόνιμης και σταθερής εργασίας, γι' αυτό απαιτούνται πάρα πολλά χρόνια και υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που δεν προβλέπεται να φτάσει η καπιταλιστική οικονομία. Ομολογεί δηλαδή ότι η περιβόητη «ανάκαμψη» του κεφαλαίου, την οποία θα στηρίξουν με κάθε τρόπο ως αυριανή κυβέρνηση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ανεργία. Ταυτόχρονα λέει ότι τα επιδόματα ανεργίας, δηλαδή τα μέτρα προστασίας των ανέργων, δεν είναι λύση. Αναγνωρίζει ότι ο καπιταλισμός που θα διαχειριστεί δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τη διέξοδο που προτείνει: Σε συνέντευξή της στο TVXS στις 26/3/2013, που λέει τα εξής: «Τι ακριβώς είναι η πολιτική του εργοδότη της ύστατης προσφυγής. Το κράτος επεμβαίνει και λειτουργεί ως εργοδότης. Επικεντρώνει τις κρατικές δαπάνες στη δημιουργία προσωρινών θέσεων εργασίας, όταν η πρώτιστη πηγή εργασίας, ο ιδιωτικός τομέας, αδυνατεί να δημιουργήσει έναν ικανοποιητικό αριθμό θέσεων απασχόλησης. Οι προσωρινά εργαζόμενοι παράγουν και προσφέρουν κοινωφελές έργο στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας (...) για παράδειγμα, μικρές επισκευές και συντήρηση δημόσιων και δημοτικών κτιρίων, αναδασώσεις και φυτεύσεις σε δρόμους και κήπους, συντήρηση και φύλαξη παιδικών χαρών, απασχόληση σε κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία και φροντιστήρια, επισκευές και αναδιαμόρφωση σε δημόσια άδεια κτίρια για δημιουργία κατοικήσιμων χώρων για άστεγους, συμπληρωματική υποστήριξη σε βρεφοκομεία, νηπιαγωγεία και βοήθεια στο σπίτι, όπως επίσης σε έργα οικολογικού περιεχομένου και καθαρισμού, βελτίωση δημοσίων παράλιων κ.λπ. (...) Το πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας το οποίο θεσμοποιήθηκε επί υπουργίας Εργασίας Λούκας Κατσέλη αποτελεί μία καινοτομία όμως δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα».
«Το πρόγραμμα είναι επικεντρωμένο στους ανέργους, σε αυτούς που αναζητούν δουλειά για πρώτη φορά, ειδικότερα στις γυναίκες», αναφέρει η ίδια σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή», 13/1/2013.
Τι προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω; Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ δανείζεται το know how από διάφορα επιτελεία των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όχι για να αντιμετωπίσει, αλλά για να διαχειριστεί την ανεργία προς όφελος του κεφαλαίου.
Επιδοτώντας με χρήμα από τις τσέπες των εργαζομένων, μέσω κρατικής φορολογίας, τους εργοδότες.
Διαμορφώνοντας ένα μηχανισμό «μοιράσματος της ανεργίας» με «προσωρινές θέσεις εργασίας» προφανώς χωρίς δικαιώματα, εξασφαλίζοντας δηλαδή ένα μισο-άνεργο φθηνό εργατικό δυναμικό για τους επιχειρηματίες.
Συνδέοντας μάλιστα αυτό το μηχανισμό με προγράμματα «Κοινωφελούς Εργασίας», δηλαδή αξιοποιώντας αυτή τη μάζα μισο-ανέργων και προσωρινά εργαζόμενων για να κλείνει και τρύπες που αφορούν την παροχή αντικειμενικά υποβαθμισμένων «κοινωνικών υπηρεσιών» στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Πετυχαίνοντας έτσι μ' ένα σμπάρο δύο τρυγόνια και η ανεργία να κουκουλώνεται και οι ανάγκες σε κοινωνικές υπηρεσίες να μπαλώνονται χωρίς να ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες. Αυτά τα σχέδια άλλωστε κινούνται στις κατευθύνσεις που προβλέπει η ΕΕ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί να αντισταθμίσει το μέγεθος της ανεργίας γιατί υπάρχει ήδη σήμερα ένα θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στην εργοδοσία το μοίρασμα της εργασίας ειδικά σε ορισμένους κλάδους (π.χ. εμπόριο, επισιτισμός κ.λπ.), γιατί επίσης επενδύσεις που συνοδεύονται από εισαγωγή νέων τεχνολογιών σε ορισμένους άλλους κλάδους δεν συνοδεύονται από αύξηση της απασχόλησης. Τέτοια εμπειρία υπάρχει διεθνώς σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη που βρίσκονται σε φάση ανάκαμψης.
Υπάρχει ακόμη ένα ζήτημα. Αφού το κράτος μπορεί να εξασφαλίσει προσωρινή δουλειά γιατί δεν μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή και μόνιμη; Και γιατί αν μπορεί να το κάνει με την «κοινωφελή εργασία» δεν μπορεί να το κάνει με ολόκληρη την παραγωγή; Γιατί αυτό απαιτεί οι εργαζόμενοι, ο λαός να πάρουν στα χέρια τους την παραγωγή να κοινωνικοποιήσουν τα μονοπώλια. Κάτι βεβαίως που ούτε ως διακήρυξη δεν υπάρχει στο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ανεργία, αποδεικνύουν τη στρατηγική τους σύμπλευση στα συμφέροντα του κεφαλαίου, ας γίνουν ένα ακόμη κριτήριο ψήφου ενίσχυσης του ΚΚΕ, κατανόησης της ανάγκης για ισχυρή εργατική λαϊκή αντιπολίτευση.
Feeds
