Τα στοιχεία του ΙΚΑ για τους μισθούς του 2013, που ανέδειξε χτες ο «Ρ», επιβεβαιώνουν με τον πιο σαφή τρόπο ότι το εργατικό εισόδημα έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια μια άνευ προηγουμένου συρρίκνωση, ένα πραγματικό ολοκαύτωμα, που οδηγεί ακόμα και μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, αν και έχουν ακόμα δουλειά, να μην μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι τρεις στους δέκα εργαζόμενους έχουν μισθό κάτω από 600 ευρώ μεικτά, ενώ το 60% κάτω από τα 1.100 ευρώ μεικτά.

Η μισθολογική κατάσταση της εργατικής τάξης δέχτηκε ένα συντριπτικό χτύπημα, ενώ σε ακόμα πιο δυσμενή θέση βρίσκεται η νέα βάρδια της μισθωτής εργασίας, οι μετανάστες εργάτες και οι γυναίκες εργαζόμενες. Το εργατικό εισόδημα μετατράπηκε σε καύσιμη ύλη για τα καπιταλιστικά κέρδη, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας που ευαγγελίζονται οι αστικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Επιβεβαιώνεται έτσι η εκτίμηση ότι η όποια ανάκαμψη θα χτιστεί πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών δικαιωμάτων, προϋποθέτει την παραπέρα χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ομως, οι μισθωτοί δεν είναι οι μόνοι που δοκιμάζονται. Σε ακόμα χειρότερη μοίρα βρίσκονται πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνεργοι που στην κυριολεξία έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους, αφού μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες απ' αυτούς λαμβάνουν το γλίσχρο επίδομα ανεργίας. Σε δύσκολη θέση έχουν περιέλθει και εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, των οποίων οι συντάξεις, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές που επιβλήθηκαν, δε φτάνουν να ικανοποιήσουν ούτε τα στοιχειώδη. Ετσι, η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας πληρώνει ακριβά το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης. Η πορεία αυτή δε θα ανακοπεί από μόνη της. Το αντίθετο. Παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης για δήθεν παροχές ενόψει της ΔΕΘ, τα επιτελεία της ετοιμάζονται να κλιμακώσουν την επίθεσή τους. Η φοροεπιδρομή με τον ΕΝΦΙΑ, οι διαρκείς περικοπές στην Υγεία και την Παιδεία, η συνεχής αποψίλωση της Πρόνοιας, οι νέες ανατροπές που ετοιμάζονται στο Ασφαλιστικό, η επέκταση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, όλα συνηγορούν ότι ο Γολγοθάς για το λαό μας δεν έχει ημερομηνία λήξης. Οπως έγραφε ο Κ. Μαρξ («Το Κεφάλαιο», τ. 1ος, σελ. 283), «το κεφάλαιο, όμως, που έχει τόσο "σοβαρούς λόγους" ν' αρνιέται τα βάσανα της εργατικής γενιάς που το περιβάλλει (...) απαντάει: Μήπως θα 'πρεπε να μας βασανίζει αυτό το βάσανο μια και αυξάνει τις απολαύσεις (τα κέρδη) μας;».

Εμπόδια σε αυτήν την καταστροφική πορεία για τα λαϊκά στρώματα, που είναι σύμφυτη με την καπιταλιστική οικονομία, όποιο μείγμα διαχείρισης και αν εφαρμοστεί αφού προϋποθέτει τη στήριξη των μονοπωλιακών συμφερόντων, μπορεί να βάλει μόνο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, η λαϊκή συμμαχία σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση με την πάλη. Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη μπορεί να φέρει κάποιες μικροπαροχές ψίχουλα, αλλά δεν περιλαμβάνει ούτε πλήρη απασχόληση, ούτε ανθρώπινους μισθούς, ούτε δωρεάν και δημόσια Υγεία και Παιδεία, ούτε συντάξεις που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή γεράματα.

Η οργάνωση αγώνων, για να αποτραπούν τα χειρότερα και να τεθούν στην ημερήσια διάταξη διεκδικήσεις που θα ανταποκρίνονται στις λαϊκές ανάγκες, είναι σήμερα η βασική προτεραιότητα. Είναι προϋπόθεση για να βγει ο λαός μας από το φαύλο κύκλο των απωλειών, της μάταιης αναμονής σε κάποια μελλοντική «ανάκαμψη», συνδέοντας όμως αυτούς τους αγώνες με την αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.