Κάποια οικονομικά μέτρα, που πήρε το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση, αποκαλύπτουν ότι οι κυβερνώντες δε σκέφτονται τίποτα άλλο από το πώς θα βρουν νέους τρόπους να βάζουν, συνεχώς και όλο και πιο βαθιά, το χέρι του κράτους στην τσέπη των φτωχών ανθρώπων. Αναφερόμαστε, εν προκειμένω, στις τεράστιες αυξήσεις (από 50% έως 100% και μέχρι και 300%) που επιβλήθηκαν στα τέλη κυκλοφορίας και στα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων, στα εισιτήρια των τρένων και στα διόδια των Εθνικών Οδών. Και τα άλλα κυβερνητικά μέτρα - αυξήσεις στη ΔΕΗ, «διόδια» για μπάνιο στις παραλίες, «χαράτσι» για το Κτηματολόγιο κ.ά. - έχουν την «ίδια λογική» και κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, όμως τούτα εδώ είναι όχι μόνο προκλητικά αντιλαϊκά, αλλά και ξεδιάντροπα ταξικά.

Ας πάρουμε την εφάπαξ ετήσια αύξηση, από 50 έως και 150 ευρώ, που επιβλήθηκε στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων. Ποιοι θα την πληρώσουν, κατά κύριο λόγο; Οι φτωχοί, αφού αυτοί έχουν αυτοκίνητα παλιά - οι πλούσιοι έχουν καινούρια - και δεν έχουν και την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν άλλα, όπως θέλει να τους εξαναγκάσει ο Γ. Σουφλιάς, όχι φυσικά επειδή ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αλλά γιατί θέλει να «ταΐσει» με περισσότερα κέρδη τις βιομηχανίες αυτοκινήτων και τους εισαγωγείς. Ποιοι πλήττονται από τις αυξήσεις στα σιδηροδρομικά εισιτήρια που επιβλήθηκαν, κατά βάση, στα λεγόμενα «λαϊκά τρένα» και, σε μερικές περιπτώσεις, φτάνουν στα 300%; Πάλι οι φτωχοί, αφού αυτοί χρησιμοποιούν τα «λαϊκά τρένα», ενώ οι πλούσιοι κυκλοφορούν με λιμουζίνες, αεροπλάνα και κότερα. Βεβαίως, κυβέρνηση του κεφαλαίου είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, ταξικά συμφέροντα υπηρετεί, οπότε είναι «φυσιολογικό και επόμενο» να παίρνει μέτρα κατά της φτωχολογιάς και υπέρ της πλουτοκρατίας. Απ' αυτήν την άποψη, όσο προκλητικά και ξεδιάντροπα ταξική κι αν είναι η πολιτική της, δεν παραξενεύει.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βλέπουν, πλέον, πιο καθαρά ότι η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ - με την οποία, επί της ουσίας, συμφωνεί το ΠΑΣΟΚ κι ας κάνει πως την αντιπολιτεύεται - στρέφεται, με ταξική βιαιότητα, εναντίον τους. Καταλαβαίνουν ότι τα χρήματα που η κυβέρνηση αρπάζει από τις μικρές τσέπες τους, καταλήγουν στα μεγάλα πορτοφόλια μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών, που λυμαίνονται όλο τον πλούτο της χώρας. Αντιλαμβάνονται ότι αυτοί πληρώνουν και την καπιταλιστική οικονομική κρίση, για την οποία ουδεμία ευθύνη φέρουν και από την οποία τίποτα δεν προσδοκούν. Αυτό που μένει να συνειδητοποιήσουν είναι ότι η διέξοδος απ' αυτή την κατάσταση δε βρίσκεται σε μια ενδεχόμενη δικομματική κυβερνητική εναλλαγή, αλλά στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την ανάδειξη της Λαϊκής...