Ναρκωτικά που πωλούνται σχεδόν τζάμπα. Χρήστες που υιοθετούν όλο και πιο αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές (π.χ. ανταλλαγή συριγγών), ήδη άνεργοι στην πλειοψηφία τους χάνουν το κίνητρό τους για θεραπεία, αφού η εύρεση εργασίας μετά την ολοκλήρωση ενός θεραπευτικού προγράμματος αποτελεί τη σημαντικότερη δυσκολία. Ο ιός του ΕΪΤΖ στους χρήστες ενέσιμων ναρκωτικών εξαπλώνεται ραγδαία (από 0,8% σε 4,4%, στην Αθήνα 8,1%). Το ποσοστό των αστέγων αυξάνεται δραματικά, τα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας επιδεινώνονται. Αυτή είναι η εικόνα που συναντούν οι εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ στις πιάτσες. Εργαζόμενοι που έχουν υποστεί μειώσεις κατά μέσο όρο 35% στο μισθό τους και καλούνται να δουλεύουν με αποθέματα ψυχής, και καταφέρνουν να ακυρώνουν τη διεθνή βιβλιογραφία, η οποία λέει ότι σε καιρούς κρίσης οι τοξικοεξαρτημένοι δεν μένουν στα προγράμματα απεξάρτησης. Η παραμονή των ανθρώπων που παρακολουθούν προγράμματα του ΚΕΘΕΑ έσπασε όλα τα ρεκόρ το 2011, επιβεβαιώνοντας τις τιτάνιες προσπάθειες εργαζομένων και απεξαρτημένων.

Μέσα σ' αυτό το ζοφερό τοπίο που έχει διαμορφώσει η καπιταλιστική οικονομική κρίση, η κυβέρνηση διαρρέει την πρόθεσή της να συγχωνεύσει το ΚΕΘΕΑ με τον ΟΚΑΝΑ. Δύο προγράμματα με τελείως διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση ακόμη και στα στοιχειώδη, όπως τι σημαίνει θεραπεία. Με το ΚΕΘΕΑ να καταθέτει αξιοθαύμαστα αποτελέσματα εδώ και τριάντα χρόνια, βγάζοντας περίπου 200 ανθρώπους το χρόνο απεξαρτημένους από τα ναρκωτικά. Και τον ΟΚΑΝΑ να εξαπλώνεται διαρκώς με προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων χαμηλών προδιαγραφών, παραγκωνίζοντας το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό του και χορηγώντας χαπάκια σε χιλιάδες μόνιμα και νόμιμα εξαρτημένους.

Η ενδεχόμενη συγχώνευση των δύο οργανισμών δεν απειλεί μόνο με απολύσεις εκατοντάδες εργαζόμενους. Την ώρα που το πρόβλημα των ναρκωτικών παίρνει επιδημικές διαστάσεις, υπονομεύεται η ουσία της απεξάρτησης, υποσκελίζονται τα «στεγνά» προγράμματα, ναρκοθετείται το δικαίωμα στη ζωή για χιλιάδες εξαρτημένους. Στην ουσία είναι η συνέχεια της πριμοδότησης της συντήρησης του τοξικοεξαρτημένου, που προβλέπει ο νόμος 4139 που έφερε στη Βουλή η τρικομματική κυβέρνηση και ψήφισε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι όποιες θετικές διατάξεις του νόμου στα χαρτιά καταργούνται στην πράξη, καθώς όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος ήταν το «τυρί στη φάκα».

Πλέον, δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Κι αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, είναι με την κοινά επεξεργασμένη στρατηγική στην Ευρωπαϊκή Ενωση που στέλνει την πρόληψη στα αζήτητα και την απεξάρτηση τη μεταλλάσσει σε φαρμακευτική καταστολή. Ντίλερ των ιδιωτών και των φαρμακοβιομηχανιών, εκχωρώντας στο ιδιωτικό κεφάλαιο την ευθύνη του κράτους για απεξάρτηση. Εξασφαλίζει δηλαδή τη δυνατότητα νομιμοποίησης και επέκτασης σε πληθώρα παράνομων «κέντρων απεξάρτησης» σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων η συντριπτική τους πλειοψηφία εφαρμόζει επικίνδυνες ή μη ενδεδειγμένες μεθόδους και θησαυρίζει σε βάρος των εξαρτημένων και των οικογενειών τους. Ηδη λειτουργούν εδώ και δεκαετίες δεκάδες τέτοια κέντρα ή κλινικές με τη συνενοχή του κράτους.

Η κατάργηση - συγχώνευση του ΚΕΘΕΑ με τον ΟΚΑΝΑ είναι εγκληματική, επικίνδυνη. Αφορά όλη την κοινωνία, όπως και η συγχώνευση σχολείων, νοσοκομείων, και η αντεπίθεση πρέπει να είναι ενιαία, συλλογική και οργανωμένη για να τους επιστρέψουμε την ταφόπλακα.