Με καρότο ή μαστίγιο | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Με καρότο ή μαστίγιο

Δεν είναι γνωστό ακόμη ποιος έχει σειρά στη λίστα των αμερικανικών επεμβάσεων εν ονόματι της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και της διάδοσης της «δημοκρατίας», αν και όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι το επόμενο θύμα θα είναι η Συρία. Μπορεί, όμως, να είναι και η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, μπορεί η σοσιαλιστική Κούβα, μπορεί οποιαδήποτε άλλη χώρα από τις 60 που έχουν καταγράψει οι ΗΠΑ ως στόχους της «σταυροφορίας» τους.

Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ο αμερικανικός όπως και ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός επιλέγουν συχνότερα τη μορφή των στρατιωτικών επεμβάσεων, δε σημαίνει ότι έχουν παραιτηθεί και από τις άλλες μορφές επέμβασης και δράσης. Εξάλλου, στο αείμνηστο διεθνές δίκαιο δεν απορρίπτεται μόνον η χρήση βίας, αλλά και η απειλή χρήσης βίας στις διακρατικές σχέσεις.

Το ότι κατά περίσταση οι Αμερικανοί και οι Ευρωενωσίτες μετέρχονται σε ορισμένες περιπτώσεις τα «ειρηνικά» μέσα για τις επεμβάσεις τους, καθόλου δε σημαίνει ότι αλλάζει ο χαρακτήρας των επεμβάσεων, ούτε τα αποτελέσματα είναι ευνοϊκότερα για τα κράτη που τις υφίστανται και τους λαούς τους.

Αφορμή για το σχόλιο αυτό στέκεται η διαφαινόμενη πρόθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να ασκήσουν τον «διπλωματικό ιμπεριαλισμό» στις περιπτώσεις της Συρίας και της Βόρειας Κορέας, πριν βεβαίως πάρουν το λόγο και πάλι τα όπλα. Μοιάζει αρκετά με τη λεγόμενη διπλωματία των κανονιοφόρων σε μια μοντέρνα και πιο τρομακτική εκδοχή.

Στρέφοντας τις κάννες των όπλων τους εναντίον της Συρίας, ζητούν από την κυβέρνηση αυτής της χώρας όχι μόνο να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας», ότι δεν έχει όπλα μαζικής καταστροφής, δεν προσφέρει στέγη σε στελέχη της πρώην ιρακινής ηγεσίας κ.ά. Φθάνουν στο σημείο να απαιτούν ακόμη και αλλαγές στην ηγεσία των συριακών Ενόπλων Δυνάμεων, γιατί έτσι θέλουν. Ζητούν επίσης από την κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας να δεχτεί μονομερείς ελέγχους του οπλοστασίου της και να σταματήσει ακόμη και τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, ενώ οι ίδιοι διατηρούν ακέραιο το δικαίωμά τους να έχουν και να αναπτύσσουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια. Καταλύουν κάθε έννοια κυριαρχίας και εθνικής ακεραιότητας, δηλαδή τις βάσεις του συστήματος του διεθνούς δικαίου.

Με καρότο, ή μαστίγιο, ίδιος είναι ο στόχος των ιμπεριαλιστών. Και όσοι υποστηρίζουν, όπως η ελληνική κυβέρνηση, ότι οι υποχωρήσεις στις απαιτήσεις τους μπορεί να τους εξευμενίσει είναι υπεύθυνοι για μια επικίνδυνη αυταπάτη. Τίποτα δε θα εμποδίσει τους Αμερικανούς, ή τους Ευρωενωσίτες ιμπεριαλιστές να αφήσουν στην άκρη το καρότο και να πιάσουν το μαστίγιο, αν κρίνουν ότι έτσι πρέπει να γίνει. Μήπως στο Ιράκ δεν είχαμε μια τρανή επιβεβαίωση αυτής της αλήθειας;