Ο Βύρων Πολύδωρας δεν είναι ένας πολιτικός με «παραξενιές» και «ιδεοτροπίες», όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν κάποιοι. Είναι «παλιά καραβάνα», με διακηρυγμένη ιδεολογική αντίληψη και σαφή ταξική θεώρηση, που χαρακτηρίζουν και την πολιτική πρακτική του στις θέσεις που χρησιμοποιείται. Και παρά το γεγονός ότι θεωρείται «πολυλογάς» - πράγματι, δε φαίνεται να πιστεύει ότι «ουκ εν τω πολλώ, το ευ», ή όπως έλεγαν οι Λατίνοι «multum in parvo» (πολύ εν σμικρώ) - «δεν του φεύγουν κουβέντες». Ο,τι λέει, το έχει καλά μελετήσει, φροντίζοντας να μην ξεφεύγει από τη βασική κατεύθυνση και τον κύριο στόχο. Ακόμα και οι λεκτικές υπερβολές του - τις οποίες ο ίδιος, ενίοτε, δε διστάζει να χαρακτηρίσει lapsus linguae (λάθος εκ παραδρομής της γλώσσας) - έχουν το σκοπό τους, καθώς ξέρει ότι οι πρώτες εντυπώσεις μένουν.

Τις τελευταίες μέρες ο υπουργός Δημόσιας Τάξης βρίσκεται στη δημοσιότητα, δηλώνοντας, πομπωδώς, την απόφασή του να εξαλείψει το «φαινόμενο» των «κουκουλοφόρων», που, επί πολλά χρόνια, δρουν προβοκατόρικα, δημιουργώντας τα γνωστά επεισόδια στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Προς τούτο ζητάει, ή και απαιτεί, την ηθική υποστήριξη των άλλων κομμάτων, καλώντας τα να κάνουν δηλώσεις αποκήρυξης των «αναρχικών». Ταυτόχρονα, προχωράει σε επίθεση ενάντια σε όσους κατά τη γνώμη του θεωρούνται ύποπτα απρόθυμοι να καταδικάσουν την «αναρχική βία», κατηγορώντας τους ότι διατηρούν «ανάρμοστη σχέση» μ' αυτό το χώρο κι αφήνοντας, εμμέσως πλην σαφώς, να εννοηθεί ότι έχουν «ιδεολογική συγγένεια» με τους προβοκάτορες.

Θα μπορούσε κανείς να πει «ευχής έργον» η πάταξη του «φαινομένου» των «κουκουλοφόρων», αν δεν είχε πολλές επιφυλάξεις ως προς τις «αγνές προθέσεις» του υπουργού Δημόσιας Τάξης και ως προς την πραγματική βούληση της κυβέρνησης. Αν, δηλαδή, δεν αντιλαμβανόταν ότι η δράση των προβοκατόρων βολεύει, τα μάλα, και τους εκάστοτε κυβερνώντες, στην προσπάθειά τους να δικαιολογούν την εντεινόμενη κρατική βία ενάντια στο οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κι αν δε γνώριζε ότι κάποιοι από τους «γνωστούς - αγνώστους», έχουν άμεση σχέση με τον κρατικό μηχανισμό και τις διάφορες υπηρεσίες, όπως αποδείχτηκε, για μια ακόμα φορά, με τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή από «κουκουλοφόρους» της Ασφάλειας, στη Θεσσαλονίκη.

Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις Πολύδωρα, της κυβέρνησης δηλαδή, που αιτιολογεί την κρατική καταστολή στο όνομα δήθεν της «πάταξης των κουκουλοφόρων», κινούνται στον ολισθηρό δρόμο της πολιτικής προβοκάτσιας και θυμίζουν αλήστου μνήμης εποχές. Πολύ περισσότερο που αποκαλύφθηκε πως οι κουκουλοφόροι έχουν άμεση σχέση με τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό του οποίου προΐσταται. Αν νομίζει ότι έτσι θα βάλει φραγμό στους ταξικούς αγώνες είναι γελασμένος. Η αγωνιστική δράση του ταξικού εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ, υπέρ των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού, που γίνεται πάντα υπό το φως του ήλιου και με διακηρυγμένους στόχους και επιδιώξεις για την κατάργηση της εκμετάλλευσης θα ενταθεί. Θυμίζουμε, λοιπόν, στον Βύρωνα τα λόγια του ποιητή: «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» και τον προειδοποιούμε πως «δεινόν προς κέντρα λακτίζειν»...