Παρασκευή 22 Δεκέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τρομοκρατούν επειδή φοβούνται

Αποκαλυπτικό ήταν το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα του «Ριζοσπάστη» για την απόπειρα της διοίκησης των ΕΛΠΕ να επιβάλει συνδικαλιστικό και πολιτικό «άβατο» στην επιχείρηση. Με το κατάπτυστο «φιρμάνι» που εξέδωσε, επί της ουσίας, απαγορεύει σε οποιοδήποτε συνδικαλιστικό φορέα ή πολιτικό κόμμα αμφισβητεί και αντιπαλεύει τα αντεργατικά της σχέδια να έχει παρουσία και λόγο στο εργοστάσιο. Πρόκειται για μια μεθόδευση, που στρέφεται πρώτα και κύρια κατά των κομμουνιστών εργαζόμενων στην επιχείρηση και εκείνων που δρουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ.

Ορισμένα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτήν τη βαθιά αντιδημοκρατική και επικίνδυνη απόφαση των ΕΛΠΕ: Διαπιστώνεται, για μια ακόμη φορά, η ένταση του αυταρχισμού από την πλευρά του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των μηχανισμών τους σε βάρος συνολικά των εργαζομένων. Τα παραδείγματα πληθαίνουν επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια, γεγονός που συνδέεται τόσο με την προσπάθεια να κατασταλεί η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των εργαζομένων για την αντιλαϊκή - αντεργατική πολιτική, όσο και με τη σταθερή άνοδο της επιρροής των ταξικών δυνάμεων στους χώρους δουλιάς, που δικαιολογημένα γεννά ανησυχία στο κεφάλαιο.

Μια ακόμα πλευρά, σχετική με τα παραπάνω, έχει να κάνει με τα όρια των ελευθεριών στο πλαίσιο της ίδιας της αστικής δημοκρατίας. Είναι φανερό ότι οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ακόμα και αυτά που καθορίζονται από το Σύνταγμα και έχουν κατακτηθεί μέσα από σκληρούς αγώνες, τίθενται υπό αμφισβήτηση, διωγμό και, τελικά, καταργούνται «διά νόμου», όταν, έμμεσα ή άμεσα, απειλείται ο ακρογωνιαίος λίθος του καπιταλιστικού συστήματος, το κέρδος δηλαδή των εργοδοτών. Εξίσου υποκριτική είναι η συζήτηση και για το «θεσμικό ρόλο» των κομμάτων, το ψωμοτύρι στις συζητήσεις εντός του Κοινοβουλίου, καθώς επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι αρκεί μια απόφαση εργοδότη για να τεθεί αντικειμενικά «εκτός νόμου» η πολιτική δράση στους τόπους δουλιάς.

Τέλος, το παράδειγμα των ΕΛΠΕ έρχεται από άλλη πλευρά να επιβεβαιώσει τον προσχηματικό και αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα του δικομματικού καυγά, που ξέσπασε πρόσφατα με αφορμή τον ΟΤΕ, σχετικά με το ποιος θα κατέχει το «μάνατζμεντ» στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις, που με ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πουλήθηκαν στους ιδιώτες. Στα ΕΛΠΕ, «στρατηγικός επενδυτής», δηλαδή μεγαλομέτοχος, είναι ο Λάτσης. Το «μάνατζμεντ» ασκεί, όμως, ο διορισμένος από την κυβέρνηση διοικητής. Οπως επιβεβαιώνει και η αντιδραστική απόφαση, για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές τους ελευθερίες, καμιά απολύτως σημασία δεν έχει το ποιος υπογράφει τα κάθε λογής αντεργατικά φιρμάνια που εκπορεύονται από την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.

Είναι γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι με διοικητικές, δικαστικές αποφάσεις και «διαδηλωσόμετρα» θα καταφέρουν να χαλιναγωγήσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα σχέδιά τους και θα βάλουν φρένο στην πρωτοπορία των εργατικών αγώνων, στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές μέσα στους τόπους δουλιάς. Στο χέρι των ίδιων των εργαζομένων, είναι να συνειδητοποιήσουν ότι και αυτό το χτύπημα στρέφεται σε βάρος των δικών τους δικαιωμάτων και ότι, μπροστά στην ορμή του δίκιου τους, κανένα εργοδοτικό κουρελόχαρτο δεν μπορεί να πιάσει τόπο.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ