Οι εξελίξεις στο Κυπριακό με τις διαπραγματεύσεις, που διεξάγονται στην Ελβετία, είναι ταχύτατες και όλα δείχνουν ότι το δρομολογημένο νέο διχοτομικό σχέδιο, στη βάση των «δύο συνιστώντων κρατών» προχωράει. Το αντικείμενο των τελευταίων συζητήσεων, που ξεκίνησαν την Κυριακή και βρίσκονταν σε εξέλιξη, χτες αφορούσε το λεγόμενο Εδαφικό, αλλά είναι φανερό ότι έχουν μπει όλα στο τραπέζι. Ισχυρότατες είναι οι πιέσεις από διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την κυβέρνηση των ΗΠΑ, την ΕΕ για «λύση» το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να διευκολυνθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή. Μεγάλο είναι, επίσης, και το ενδιαφέρον των αστικών τάξεων της Κύπρου και του ψευδοκράτους, καθώς και των λεγόμενων εγγυητριών χωρών Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας. Στόχος όλων τους να ξεπεραστούν τα εμπόδια, ώστε να διευκολυνθεί, από τη μια, η δράση των μονοπωλιακών ομίλων στον κρίσιμο τομέα της Ενέργειας, αλλά και σε άλλους τομείς. Ταυτόχρονα, από την άλλη, σημαντικό στοιχείο είναι ο ρόλος που παίζει το Νησί σαν «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» και εφαλτήριο για τις επεμβάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Γι' αυτό προβάλλουν ότι η νέα Κύπρος μετά τη «λύση» μπορεί να γίνει παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας σε μια ασταθή περιοχή. Δηλαδή, λένε στους λαούς ότι σε μια περίοδο που «καίγεται το πελεκούδι» με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή μας, η Κύπρος καθώς είναι ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς θα αποτελεί ...όαση για μπίζνες. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, που εκφράζει και την επιδίωξη της αστικής τάξης: «Θέλω να επισημάνω ότι η Ελλάδα εμπλέκεται και θα εμπλακεί ενεργά συγκεκριμένα στο διεθνές ζήτημα της Ασφάλειας» και «αυτό μπορεί να διευθετηθεί σε πολυμερές πλαίσιο». Η «ασφάλεια», για την οποία μιλάνε η ελληνική συγκυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστές, σημαίνει περαιτέρω εμπλοκή των λαών σε συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις και πολέμους των καπιταλιστών για τον έλεγχο αγορών, ενεργειακών πόρων, των δρόμων μεταφοράς τους και των γεωστρατηγικών σφαιρών επιρροής. Δεν είναι τυχαίο ότι το Κυπριακό, ζήτημα εισβολής και κατοχής από την Τουρκία του 1/3 του Νησιού, με τη στήριξη του ΝΑΤΟ, όχι μόνο επιχειρείται να ξεχαστεί, αλλά ταυτόχρονα στο παζάρι μπαίνουν «μεταβατικά» στάδια προς τη λεγόμενη ομοσπονδία, επί της ουσίας συνομοσπονδία δύο ξεχωριστών κρατών και η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων, με δεδομένο ότι παραμένουν άθικτες οι βρετανικές βάσεις.

Το ζήτημα της «ασφάλειας», της συμμετοχής του Νησιού, πέρα από την ΕΕ και σε δομές του ΝΑΤΟ, όπως ο «Συνεταιρισμός για την ειρήνη», απασχολεί έντονα τις ΗΠΑ και έρχονται στο φως πλευρές που συζητήθηκαν και κατά την πρόσφατη ...διθυραμβική επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα στη χώρα μας. Τον Αμερικανό Πρόεδρο συνόδευε και η υφυπουργός για θέματα Ευρασίας Βικτόρια Νούλαντ (γνωστή και από το ρόλο της στην επέμβαση στην Ουκρανία, που έφερε στην πολιτική εξουσία εθνικιστικές και φασιστικές δυνάμεις) που είχε συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά. Σε αυτές, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διοχετεύονται και δημοσίευσε και η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ «Αυγή», η Νούλαντ πρότεινε για την «ισορροπία στο συσχετισμό δυνάμεων πάνω στο νησί» να δημιουργηθούν «δύο νέες βάσεις, μια ελληνική και μια τουρκική», κάτι που υποτίθεται θα έφερνε μεγαλύτερη ασφάλεια στους κάτοικους του Νησιού. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που εμφανίζεται να διαφωνεί στο καθεστώς εγγυήσεων και υποτίθεται ζητάει την απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων, ωστόσο μπαίνει στη συζήτηση για μεταβατική περίοδο, θεωρώντας την Τουρκία, που συνεχίζει να προκαλεί, «εταίρο». Καλλιεργεί αυταπάτες για έναν συμβιβασμό, που θα μπορεί να ικανοποιεί όλες τις πλευρές. Ο Ελληνας ΥΠΕΞ, στις 10 Οκτώβρη, μιλώντας στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης», είχε πει χαρακτηριστικά: «Η Τουρκία, αν συμπεριφερθεί ως δύναμη ειρήνης και συνεννόησης, έχει να κερδίσει πολύ περισσότερα απ' ό,τι αν συμπεριφερθεί ως δύναμη πολέμου και βίας. Επιπλέον, η νέα γεωπολιτική και η ενεργειακή διπλωματία παρέχουν εν δυνάμει αιτιολογήσεις, προκειμένου να ακολουθήσει η Αγκυρα μια πολιτική χαμηλότερων τόνων και λύσης του Κυπριακού». Στα συμφέροντα των αστικών τάξεων, που εξυπηρετούνται από το ρόλο της Κύπρου στη γεωστρατηγική σκακιέρα και το αλισβερίσι της Ενέργειας, επιχειρείται να τραβηχτούν και οι λαοί.

Και από τις εξελίξεις στο Κυπριακό αποδεικνύεται ότι οι «εναλλακτικές», που αναζητούν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, οι συμβιβασμοί που μπορούν να γίνουν είναι εχθρικοί για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Τα συμφέροντα και του εργαζόμενου λαού της Κύπρου, ανεξάρτητα από εθνοτική καταγωγή, εξυπηρετούνται μόνο με την αντιμετώπιση του καθεστώτος που προκάλεσε η εισβολή - κατοχή από τη σκοπιά της ταξικής πάλης, στην προοπτική της απελευθέρωσης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Γι' αυτό το ΚΚΕ, αντιτάχθηκε και στο «σχέδιο Ανάν» το 2004, που τελικά καταψήφισε ο κυπριακός λαός, και είναι αντίθετο και με το νέο διχοτομικό σχέδιο, που διαχωρίζει το λαό σε δύο ξεχωριστά κράτη. Η θέση του είναι ολοκληρωμένη και παίρνει υπόψη τις αρνητικές εξελίξεις που μεσολάβησαν. Η πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να κατευθύνεται στο στόχο για μια Κύπρο, στην οποία αφέντης θα είναι ο λαός της, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Λατίνοι και Μαρωνίτες. Μια Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.