Παρασκευή 22 Οχτώβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Προκλητική επιχείρηση εξαπάτησης

Μια καλοσυντονισμένη επιχείρηση εξαπάτησης στήνει η κυβέρνηση σε βάρος του λαού, πασχίζοντας να εμποδίσει με κάθε τρόπο τον ξεσηκωμό ενάντια στην ολόπλευρη επιδείνωση της ζωής του. Τη μια μέρα βάζει τα στελέχη της να μιλάνε για την «εύθραυστη» ελληνική οικονομία που απαιτεί την ετοιμότητα όλων, ζητώντας νέες «θυσίες». Την άλλη, τα βάζει να διαφημίζουν το - δήθεν - αντίκρισμα που βρίσκει η προσφορά του λαού καλλιεργώντας επανάπαυση και εφησυχασμό. Την επομένη, να διατυπώνουν ανησυχίες για τα ελλείμματα που είναι μεγαλύτερα από τις προσδοκίες, «ψάχνοντας» τρόπους κάλυψης της διαφοράς και τη μεθεπόμενη, να μοιράζουν στο λαό υποσχέσεις πως θα τον προστατεύσουν από το ...κακό ΔΝΤ και την παρέα του που δήθεν δεν αφήνει την καλή κυβέρνηση να ασκήσει το φιλολαϊκό της πρόγραμμα.

Ωμός εμπαιγμός. Οχι μόνο γιατί τα συρτάρια της είναι γεμάτα νέα αντιλαϊκά μέτρα αλλά και γιατί πρώτος και καλύτερος ντελάλης αυτών είναι η ίδια. Μόλις προχτές, ο ίδιος ο πρωθυπουργός τόνιζε σε συνάντηση «καινοτόμων επιχειρηματιών» πως «η φορολογία είναι αυτή τη στιγμή υψηλή. Μπορούμε ακόμα και να μειώσουμε τους φόρους, για να υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα επιχειρηματικότητας και ανταγωνιστικότητας». Τι εννοούσε με αυτό αν όχι νέες φοροαπαλλαγές; Την ίδια στιγμή, οι επιτελάρχες της ΕΕ διαμηνύουν σε όλους τους τόνους πως τα ελλείμματα που θα εντοπιστούν (σε όλες τις χώρες) θα επιδράσουν στη σύνταξη των προϋπολογισμών για το 2011. Τί σημαίνει αυτό; Υπάρχει περίπτωση το «μείον στο ταμείο» που θα εντοπίσουν, να φωνάξουν τα μονοπώλια να το καλύψει; Αλλωστε ο «εξορθολογισμός των δαπανών» που «πιπιλίζουν» καθημερινά οι υπουργοί μόνο νέα χαράτσια και πετσόκομμα δικαιωμάτων έχει φέρει για το λαό.

Από την άλλη, τι πρέπει να κάνει ο λαός; Να κοιτάζει τι ημερομηνία έχει κάθε αντιλαϊκή απόφαση και να δηλώνει ευγνωμοσύνη αν περνά π.χ. μια βδομάδα χωρίς εξαγγελίες νέας καταιγίδας; Μήπως πρέπει να πει κι «ευχαριστώ» για το πετσόκομμα των συντάξεων, την κατάργηση των συμβάσεων, το ξεπούλημα της Υγείας και της Πρόνοιας, την παράδοση των σχολείων και των πανεπιστημίων σε όσους διδάσκουν υποταγή; Για τους εργαζόμενους, το ζήτημα δεν είναι να κάτσουν να μετρούν αν και πόσες μέρες περνούν χωρίς να «λουστούν» κάποια ... φρέσκια αντιλαϊκή ιδέα. Το ζήτημα είναι να συνειδητοποιήσουν και να βγάλουν συμπεράσματα από το ότι, ενώ αυξάνεται καθημερινά ο πλούτος που παράγουν, το μερίδιο που οι ίδιοι καρπώνονται συρρικνώνεται διαρκώς.

Μία είναι η βασική αγωνία της πλουτοκρατίας και των επιτελείων της: Μην τυχόν ο λαός αντιληφθεί πως η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» ποτέ δε θα σταματήσει να ταυτίζεται με τη διαρκή επιδείνωση της δικής του ζωής. Ποτέ δε θα σταματήσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου να φέρνουν νέα αντιλαϊκά μέτρα, είτε πρόκειται για εμπλουτισμό, είτε για αναμόρφωση, είτε για επικαιροποίηση των εξαγγελιών τους. Γιατί, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να κερδίζουν τα μονοπώλια: Να χάνει ο λαός. Αλλά και αντίστροφα, για να κερδίσει ο λαός υπάρχει μόνο ένας τρόπος: Να ηττηθούν τα μονοπώλια.


Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ