Οι «καραμπόλες» με τους μοριακούς αναλυτές, που μεταφέρονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από περιοχή σε περιοχή, για να «βουλώνει τρύπες» η κυβέρνηση στο κρίσιμο ζήτημα των ελέγχων, ανοίγοντας άλλες, όπως και τα 14 κρούσματα σε εργαζόμενους του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και μάλιστα στην κλινική που νοσηλεύει ασθενείς Covid, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου των καταγγελιών που κάνουν καθημερινά οι υγειονομικοί για την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

Επιβεβαιώνουν όχι μόνο την ανεπάρκεια και την αποσπασματικότητα των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση στο χώρο της Υγείας, αλλά και ότι συνολικά το σύστημα «νοσεί» βαριά, ότι η λειτουργία του βρίσκεται σε οριακή κατάσταση, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, προμηνύοντας μόνο τα χειρότερα, σε περίπτωση που η πανδημία πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.

Ο μύθος της «ετοιμότητας» που έχει το δημόσιο σύστημα Υγείας να ανταποκριθεί στις εντεινόμενες προκλήσεις της πανδημίας, όπως ισχυρίζονται τα λαλίστατα κυβερνητικά στελέχη, χρεοκόπησε από το πρώτο κιόλας κύμα. Τα μέτρα της αυστηρής καραντίνας που επιβλήθηκαν στο λαό, για να μην καταρρεύσει το ήδη ανεπαρκές σύστημα Υγείας, είναι απόδειξη και ομολογία αυτής της χρεοκοπίας.

Σήμερα, χωρίς να έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο στήριξης των νοσοκομείων και κυρίως της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, χωρίς να έχει αξιοποιήσει γι' αυτόν το σκοπό το χρόνο που κέρδισε με θυσίες ο λαός, η κυβέρνηση συνεχίζει στο ίδιο τροπάρι: Εξωραΐζει την πραγματική κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, υποβαθμίζει τις επείγουσες ανάγκες που υπάρχουν σε προσωπικό και μέσα και σκόπιμα καλλιεργεί έναν επικίνδυνο εφησυχασμό, πως «όλα βαίνουν καλώς»!

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συνεχίζει να καλύπτει τις δικές της τεράστιες ευθύνες για την αύξηση των κρουσμάτων, χρεώνοντάς τα όλα στην ατομική ευθύνη.

Στο διά ταύτα, συνεχίζει και κλιμακώνει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική που μας οδήγησε εδώ και στον τομέα της Υγείας: Την πολιτική της υποχρηματοδότησης, των περικοπών και της υποστελέχωσης, της εμπορευματοποίησης και της παράλληλης ενίσχυσης των ιδιωτικών ομίλων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επέκταση των ΣΔΙΤ. Και ταυτόχρονα αποθεώνει τις χορηγίες και τις δωρεές, παρουσιάζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία ως «σωτήρα» του ρημαγμένου δημόσιου συστήματος Υγείας, για να αποκτήσει ισχυρότερο άλλοθι η παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή του.

Οσο όμως κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και την εκθέτει. Αυτήν την πραγματικότητα περιγράφουν οι μάχιμοι υγειονομικοί, καταγγέλλοντας τις συνθήκες με τις οποίες βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι, ιδιαίτερα τώρα που η πανδημία «απογειώνει» τις ανάγκες.

Τι άλλο δείχνει το «αλαλούμ» που επικρατεί στα νοσοκομεία για τα τεστ στα οποία πρέπει να υποβάλλονται όσοι υγειονομικοί επιστρέφουν από άδεια, αν όχι την αδυναμία του συστήματος να εξασφαλίσει την ομαλή και προπάντων ασφαλή για τους ίδιους και τους ασθενείς επάνοδο στη δουλειά τους, επειδή οι μεγάλες ελλείψεις είναι πιεστικές και κανένας δεν περισσεύει ούτε για μερικές μέρες;

Γιατί, παρά τις επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις και ανακοινώσεις για προσλήψεις σε νοσηλευτές και γιατρούς, η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο. Αποδεικνύει πεισματικά ότι κι αυτές που έγιναν είναι σταγόνα στον ωκεανό, έχουν ημερομηνία λήξης και δεν μπορούν να ανακουφίσουν τους υγειονομικούς από την αφόρητη εντατικοποίηση που τους έχει επιβληθεί, ειδικά την περίοδο της πανδημίας.

Τι άλλο δείχνει η μόλυνση τόσων γιατρών από τον κορονοϊό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, αν όχι τις ελλείψεις και τα κενά που παραμένουν σε υποδομές και μέτρα ουσιαστικής προστασίας στις δομές Υγείας;

Τι άλλο δείχνουν οι ιστορίες καθημερινής τρέλας που βιώνουν γιατροί και νοσηλευτές, περιγράφοντας την αδυναμία των νοσοκομείων να οργανώσουν ακόμη και κτιριακά τον έλεγχο των ύποπτων περιστατικών, λόγω της έλλειψης υποδομών, με αποτέλεσμα να «εμφανίζονται φαινόμενα τραγελαφικά, με συγχρωτισμό "ύποπτων" περιστατικών και μη, ασθενείς να συνωστίζονται στα ΤΕΠ των νοσοκομείων», σύμφωνα με υγειονομικούς από τη Θεσσαλονίκη;

Ολα αυτά, που επιβεβαιώνουν την αντιλαϊκή και επικίνδυνη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα πολιτική της κυβέρνησης, πρέπει να αποτελέσουν «καμπανάκι» συναγερμού, μήνυμα αφύπνισης και μαζικής κινητοποίησης, ώστε μαζί με τους υγειονομικούς, ακόμα πιο αποφασιστικά, να απαιτήσουν: Μέτρα ουσιαστικής στήριξης του δημόσιου συστήματος Υγείας, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και επαρκή κρατική χρηματοδότηση, άνοιγμα και πλήρη στελέχωση των νοσοκομείων που έκλεισαν όλες οι κυβερνήσεις, σχέδιο επίταξης του ιδιωτικού τομέα το οποίο θα τεθεί σε εφαρμογή εφόσον το επιβάλει η εξέλιξη της πανδημίας.