Τετάρτη 21 Ιούνη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Οι μεταρρυθμίσεις

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο, οι πάντες να ζητούν μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση διαφημίζει τις μεταρρυθμίσεις που έκανε την τελευταία διετία. Ο Γ. Παπανδρέου την κατακεραυνώνει, επειδή δε διαθέτει το πολιτικό θάρρος να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις και πιέζει για επιτάχυνση. Ο ΣΕΒ μαζί με τα καλά λόγια που λέει για τους σημερινούς - όπως και για τους προηγούμενους - προειδοποιεί ότι αν δε γίνουν οι μεταρρυθμίσεις τώρα, αύριο θα είναι αργά. Τα συγκροτήματα του Τύπου, ειδικά τα αντιπολιτευόμενα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη βραδυπορία της κυβέρνησης και την έλλειψη αποφασιστικότητας για μεταρρυθμίσεις. Κι από πάνω εμφανίστηκε και ο επίτροπος Αλμούνια, που ξαναθέτει θέμα ημερήσιας διάταξης τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα των δημοσιονομικών.

Δε χρειάζονται πολύπλοκες αναλύσεις, για να κατανοηθεί ότι όλοι τους βιάζονται, ούτε ότι βιάζονται πορευόμενοι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση. Η ΝΔ συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, πράγματι ...μεταρρύθμισε παραπέρα τις εργασιακές σχέσεις, καταργώντας στην ουσία το οκτάωρο. Αλλαξε το φορολογικό σύστημα, για να προσφέρει νέες απαλλαγές στο κεφάλαιο και νέα φορολογικά βάρη στα λαϊκά στρώματα. Θέσπισε νόμους και διατάξεις για την παραπέρα ενίσχυση του κεφαλαίου. Εφτιαξε το νόμο για τις «συμπράξεις», προσφέροντας νέους τομείς κερδοφόρας δράσης στο κεφάλαιο. Ακολούθησε πολιτική παραπέρα εμπορευματοποίησης της δημόσιας Υγείας και Παιδείας. Και τώρα επιχειρεί τη συνολική ...μεταρρύθμιση της Ανώτατης Παιδείας. Μια μεταρρύθμιση, που αναγορεύει τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς και τις ανάγκες του κεφαλαίου σε «οδηγό μόρφωσης» και κριτήριο αποδοτικότητας για τη λειτουργία των πανεπιστημίων, διευρύνει παραπέρα τις ταξικές ανισότητες και διακρίσεις.

Το ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του, που μετά από δύο χρόνια αντιλαϊκής πολιτικής, εξακολουθούν να κινούνται στο μοτίβο «η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα», ζητούν επιτάχυνση και μεταρρυθμίσεις, για τις εργασιακές σχέσεις και την απασχόληση, την Κοινωνική Ασφάλιση και τα επιχειρηματικά κίνητρα, την Παιδεία κ.ο.κ. Μόνο που ο Γ. Παπανδρέου έχει ανοίξει ήδη τα χαρτιά του. Προτείνει την επί τετραετία ανασφάλιστη εργασία των νέων με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ γνωστές είναι και οι θέσεις στελεχών του για τη μετατροπή ακόμα και του σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ...εμπορικό κέντρο της περιοχής, όπου λειτουργεί, προκειμένου να αντλεί πόρους.

Ο ΣΕΒ, οι εκδότες, ο Αλμούνια και όσοι ακόμα «σπρώχνουν» προς τις μεταρρυθμίσεις, ζητούν να εφαρμοστούν οι πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση, με τους ρυθμούς που αξιώνει το ΠΑΣΟΚ. Ο,τι ζητούσαν, δηλαδή, και πριν από δύο χρόνια, με αντεστραμμένους τους ρόλους. Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο μπούσουλας στον οποίο πορεύονται, η λογική της στήριξης των αξιώσεων του κεφαλαίου στις σύγχρονες συνθήκες και η αποδοχή και η Στρατηγική της Λισαβόνας, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα συνεχίζουν πιέζοντας ο ένας τον άλλον, για την υιοθέτηση όλο και πιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Ε, αυτό από μόνο του είναι αρκετό και καθορίζει πως η πυξίδα των συμφερόντων των πολλών και της δράσης των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να δείχνει στη διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ