Ενα πράγμα είναι σαφέστατο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στην εκκωφαντική κυβερνητική προπαγάνδα. Να γυρίσουν τις πλάτες τους στα ακριβοπληρωμένα φερέφωνά της. Δεν πρέπει να τους αφήσουν να σπείρουν την παραμικρή σύγχυση και αμφιβολία σχετικά με το χαρακτήρα, τους στόχους και τις συνέπειες της αντιασφαλιστικής επιχείρησης που έβαλε μπροστά. Ολες οι δυνάμεις είναι απαραίτητες, ώστε να μπουν στη δράση όλοι οι εργαζόμενοι, γιατί όλους τους πλήττουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Είναι η ώρα της δράσης των ίδιων των εργαζομένων και δεν υπάρχει η πολυτέλεια για «συζήτηση» στη βάση πόσο ακριβά θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβερνητική προπαγάνδα θα επιχειρήσει να κάνει το μαύρο - άσπρο, ότι θα επιστρατεύσει όσα εκβιαστικά διλήμματα μπορεί, ότι δε θα διστάσει να προσφύγει στην ωμή βία, κ.ο.κ. Κυρίαρχος στόχος είναι η διάσπαση των εργαζομένων, που είναι όρος «εκ των ων ουκ άνευ» για να περάσουν τα μέτρα. Ο Κ. Σημίτης με τις χτεσινές δηλώσεις του έδωσε το μέτρο της εξαπάτησης και των τερατωδών ψεμάτων. Πιστεύει, άραγε, κανείς ότι με τα κυβερνητικά μέτρα «απορρίπτεται η ιδιωτικοποίηση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης», όπως ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ο πρωθυπουργός;. Μπορεί κανείς να δώσει «βάση» στην εξόφθαλμα ψευδή διαβεβαίωση ότι «διασφαλίζεται ο τριμερής χαρακτήρας και η χρηματοδότηση του δημοσίου» ή ότι «δεν αυξάνονται τα γενικά όρια ηλικίας»(!); Ολα αυτά είναι εκσυγχρονιστικά φούμαρα που στοχεύουν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους και να τους πειθαναγκάσουν να αποδεχτούν τα πρωτοφανούς αντεργατικής σκληρότητας κυβερνητικά μέτρα. Ακριβώς επειδή είναι αντιληπτός από τους πάντες ο βαθύς αντεργατικός χαρακτήρας αυτών των μέτρων, ο Κ. Σημίτης δε δίστασε να ισχυριστεί ότι «η μεταρρύθμιση στηρίζεται στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης των γενεών και την ασφάλεια και τη βεβαιότητα που πρέπει να έχει ο πολίτης για το παρόν και το μέλλον του»!

Από την άλλη ο Κ. Σημίτης επιχείρησε να θέσει ψεύτικα και συνάμα αστεία διλήμματα, όπως: «Χρειάζονται παρεμβάσεις και αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας; Εμείς λέμε ναι». Και ακόμα: «Στο ερώτημα, αν οι αλλαγές αυτές είναι αναγκαίες να γίνουν τώρα, εμείς λέμε ναι». Ασφαλώς και πρέπει να γίνουν αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση, αλλά ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Για παράδειγμα, τα όρια συνταξιοδότησης να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άντρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους εργαζόμενους στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Βάση υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας τριετίας. Το κατώτατο όριο συντάξεων να κατοχυρώνεται με 4.050 ένσημα και να καθορίζεται στο 80% του βασικού μισθού ή στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη. Να επιστρέψουν τα κλεμμένα στα ασφαλιστικά ταμεία, να καταργηθούν οι εισφοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, να παταχτεί η εισφοροδιαφυγή, κ.ο.κ. Ποια σχέση έχουν αυτές οι φιλολαϊκές προτάσεις με αυτές της κυβέρνησης;

Το σύστημα θα κινητοποιήσει τους πάντες και τα πάντα για να επιβάλει τα αντιασφαλιστικά μέτρα. Ομως, τίποτα δεν είναι όπως παλιά και τίποτα δεν προεξοφλεί ότι θα τους περάσει. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πλέον καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στους συνοδοιπόρους της και δεν τρέφουν καμία αυταπάτη για το πού το πάνε. Γι' αυτό θα στηριχτούν πρώτα απ' όλα στις δικές τους δυνάμεις, σε όλους όσοι αγωνίζονται και συνεχίζουν με συνέπεια να αντιστέκονται. Εχει έρθει η δική τους ώρα.