Πέμπτη 21 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Για τη ζωή που μας αξίζει

Ανασφάλιστη εργασία, «μαύρη εργασία», ελαστικά ωράρια, δίωρη και τρίωρη δουλειά, δουλειά με το κομμάτι, διευθέτηση χρόνου εργασίας, μισοί μισθοί και μεροκάματα, τσάμπα εργασία, δουλειά παράλληλα με το σχολείο ή με τη σχολή, ταμείο ανεργίας, επανακατάρτιση, stage... Η καθημερινότητα των νέων, δικαιώματα που όλο και λιγοστεύουν, όλο και «κόβονται». Η νέα γενιά μπαίνει στην παραγωγή με δυσμενέστερους όρους από τις προηγούμενες. Η νέα βάρδια της εργατικής τάξης γαλουχείται από νωρίς να μην έχει δικαιώματα. Οι μηχανισμοί του αστικού κράτους, οι εκπαιδευτικές δομές, συμβάλλουν στη διαμόρφωση του νέου ευέλικτου και φτηνού εργατικού δυναμικού, με βασικό χαρακτηριστικό όχι μόνο να δέχεται τη «μοίρα» του, την εκμετάλλευσή του, αλλά και να την υποστηρίζει ως μονόδρομο... Για μια ζωή λάστιχο και χωρίς δικαιώματα. Για ένα παρόν, ένα μέλλον, που καμία σχέση δεν έχει με τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Κόντρα στο αντιδραστικό ρεύμα, που θέλει τον εργαζόμενο συνένοχο στον ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων του, η ΚΝΕ απευθύνει αγωνιστικό σάλπισμα: «Κανένας νέος ανασφάλιστος». Μια απαίτηση - κάλεσμα σε πάλη και διεκδίκηση. Μια απαίτηση καθ' όλα ρεαλιστική. Γιατί ρεαλισμός είναι να διεκδικείς τη ζωή που σου αξίζει. Το σύνθημα - πρόσκληση σε πάλη για το δικαίωμα στην εργασία, στην ασφάλιση, απλώνεται παντού. Στους χώρους δουλειάς, στους τόπους κατάρτισης και εκπαίδευσης, σε μικρά και μεγάλα μαγαζιά, σε γειτονιές και χώρους ψυχαγωγίας. Με μια πλατιά εκστρατεία, η ΚΝΕ απευθύνεται σε νέους και νέες, ενημερώνει για τα δικαιώματά τους και για την αντεργατική επίθεση που προωθείται, για να γνωρίζουν το δίκιο τους, να συνειδητοποιούν τη δύναμή τους, να οργανωθούν στα σωματεία, να δυναμώσουν τον ταξικό αγώνα, να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν. Να μη μείνει ούτε ένα σκυμμένο κεφάλι...

Παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, οι περισσότεροι νέοι μεγαλώνουν με στερήσεις, με τους γονείς να δουλεύουν σα σκυλιά για να παρέχουν ό,τι περισσότερο μπορούν στα παιδιά τους και να μη φτάνει... Νέοι που εργάζονται από μικροί, παράλληλα με το σχολείο... Και μαθαίνουν ότι χρειάζονται «θυσίες» για μια καλύτερη ζωή. Πλήθος παραγόντων, πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου, επιστήμονες ταγμένοι στην υπηρεσία της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, συνδικαλιστές που βάζουν τρικλοποδιές στην ανάπτυξη του ταξικού αγώνα, δουλεύουν για να πείσουν τον εργάτη ότι οι «θυσίες» είναι απαραίτητες για να σωθεί η οικονομία, γιατί αυξήθηκαν τα όρια ζωής, γιατί δεν μπορεί κανείς να στερήσει το «δικαίωμα» του εξηντάρη στη δημιουργικότητα...

Μόνη θυσία που συμφέρει τον νέο είναι εκείνη που γίνεται στην εξέλιξη ενός αγώνα, όχι μόνο για τη διατήρηση δικαιωμάτων αλλά για την απόσπαση νέων κατακτήσεων. Με το δυνάμωμα των συνδικάτων, με την ανάπτυξη της πάλης του εργατικού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, με την ενίσχυση ενός αγώνα σφιχταγκαλιασμένου με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι και το κάλεσμα της ΚΝΕ. Γιατί υπάρχει η ζωή που αξίζει στους νέους. Μόνο που για να την αποκτήσουν χρειάζεται οργανωμένος συλλογικός αγώνας με σαφή προοπτική: Την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας.


Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ