Τετάρτη 21 Νοέμβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Κηρύγματα υποταγής

«Να λοιπόν που το Αφγανιστάν δεν έγινε το "νέο Βιετνάμ" της Αμερικής. Οπως προηγουμένως δεν είχε γίνει ούτε το Κοσσυφοπέδιο, ούτε το Ιράκ, παρά τα όσα είχαν προκαταβολικώς διακηρυχτεί από την παιδική χορωδία του αντιαμερικανισμού». Ετσι ακριβώς, σαν οπαδός ποδοσφαιρικής ομάδας, που μιλάει για κάποια νίκη της, ξεκινάει το άρθρο του στο κυριακάτικο «Βήμα» ο Ι. Πρετεντέρης. Πλημμυρισμένος από «γηπεδικό» ενθουσιασμό δείχνει να μη συγκρατείται σε όλο το άρθρο και ανάμεσα στα τόσα... οπαδικά, γράφει επίσης και πως το «περίφημο αντιπολεμικό κίνημα κινδυνεύει να μείνει χωρίς δουλειά προτού ακόμη δημιουργηθεί».

Και παρακάτω, πιστεύοντας πως ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, παίρνει φόρα και πλέον «μπαίνει στο γήπεδο» παραληρώντας... «Να λοιπόν που για άλλη μια φορά μετά το Ιράκ και το Κοσσυφοπέδιο, ο μέσος πολίτης μπορεί να ξεχωρίσει ποιοι τον ενημέρωναν πραγματικά, ποιοι μιλούσαν με γνώση, ακριβείς πληροφορίες, ψύχραιμες εκτιμήσεις, υπευθυνότητα και ποιοι τον τάιζαν κουτόχορτο, του πουλούσαν αρλούμπες γεμιστές». Καλή η ασπίδα του ύφους του υπερενθουσιώδη οπαδού μετά το γκολ, αλλά μάλλον καρφώνεται εύκολα τόσο ο Πρετεντέρης όσο και όλοι εκείνοι που θα ήθελαν να φτιάξουν στα γρήγορα τέτοια συλλογική συνείδηση στη χώρα. Εκείνοι που μπροστά τους οι λογής Πρετεντέρηδες βάζουν όλη τους την τέχνη της διαμόρφωσης της πραγματικότητας για να περάσουν πρώτοι στις εξετάσεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Αυτοί όλοι ξέρουν καλά πως «ο αγώνας δεν τελειώνει αν δεν τραγουδήσει η χοντρή κυρία...» ή με απλή εξωγηπεδική διάλεκτο πως κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε όσο οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σχεδιάζουν καινούρια εγκλήματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Αλλος είναι ο καημός τους και γι' αυτό βάζουν τόση τέχνη. Ο καημός τους είναι πως έχουν αποστολή να μας κάνουν να συνηθίσουμε. Να πιστέψουμε πως είναι δυνατόν να γίνεται πόλεμος και εμείς «να την κάνουμε...»! Πως είναι δυνατόν να συνηθίσουμε την ιδέα και να λέμε και να γράφουμε, όπως συγκεκριμένοι άθλιοι, ότι «δεν είναι δα και γενοκτονία» καμιά χιλιάδα σκοτωμένοι Αφγανοί, μερικές χιλιάδες Σέρβοι, άλλες τόσες και περισσότεροι Ιρακινοί! Πως είναι δυνατόν να αποφασίζουν οι ΗΠΑ πότε θα δολοφονήσουν μερικές χιλιάδες παιδιά όπως έκαναν στο Κοσσυφοπέδιο, όπως κάνουν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και να μην «τρέχει τίποτα...»! Πως είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι μπορεί και να μη μας αφορούν τα εγκλήματα, ακόμα και όταν με τον έναν ή άλλον τρόπο η κυβέρνησή μας (περνώντας και αυτή τις δικές της ανάλογες εξετάσεις) φροντίζει για την εμπλοκή μας! Πως είναι δυνατόν να μη νιώθουμε απειλούμενοι οι ίδιοι κάθε φορά που οι ιμπεριαλιστές βάζουν στην κληρωτίδα των σχεδίων τους τις λεγόμενες «ύποπτες χώρες»! Πως είναι δυνατόν να μπολιαζόμαστε στο όνομα της ασφάλειας με μόνιμη ανασφάλεια!

Δεν είναι λοιπόν ότι βιάζονται να θριαμβολογήσουν πριν της ώρας τους οι διάφοροι Πρετεντέρηδες. Είναι ότι βιάζονται ακριβώς να επιβάλουν τη βολική πραγματικότητα του υποταγμένου. Στο χέρι των λαών είναι όχι μόνο η αποκάλυψη, αλλά και η οριστική ανατροπή τους.


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ