Ξεπερνάει κάθε όριο η πρόκληση της κυβέρνησης και των εφοπλιστών, μαζί και των κομμάτων που στηρίζουν τα συμφέροντά τους, σε βάρος των εργατών της θάλασσας και των νησιωτών. Τελευταίο κρούσμα, οι επιδοτήσεις που δίνονται στις ακτοπλοϊκές εταιρείες για να δρομολογούν τα σαπάκια τους στις συνολικά 76 λεγόμενες άγονες γραμμές και οι οποίες, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», θα ξεπεράσουν τα 100.000.000 ευρώ για το διάστημα 1η Νοέμβρη 2008 έως 31 Οκτώβρη 2009. Το ποσό είναι δυσθεώρητο. Πολύ περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι, την οχταετία 2000-2008, οι επιδοτήσεις από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού προς τους εφοπλιστές έφτασαν αθροιστικά στα 226.822.254,98 ευρώ. Δηλαδή, για μια χρονιά, οι ακτοπλοϊκές εταιρείες θα πάρουν τα μισά σχεδόν χρήματα από εκείνα που έκλεψαν από τις τσέπες του ελληνικού λαού τα περασμένα οχτώ χρόνια.

Πού καταλήγουν αυτά τα λεφτά; Το ερώτημα δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ελληνική ακτοπλοΐα. Πάνω από 2.000 ναυτεργάτες έχουν χάσει τη δουλειά τους από τον περασμένο Οκτώβρη. Εκατοντάδες ακόμα συνάδελφοί τους παραμένουν απλήρωτοι, καθώς δεν τους αναγνωρίζεται ακόμα και αυτό το στοιχειώδες δικαίωμα να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Η πλειοψηφία των καραβιών του ακτοπλοϊκού στόλου είναι γερασμένα και επικίνδυνα. Δεκάδες νησιά παραμένουν αποκλεισμένα, ενώ πολλά ακόμα βλέπουν καράβι «με το κιάλι», ανάλογα με τα συμφέροντα των εφοπλιστών.

Αυτήν την κατάσταση έρχεται να επιβραβεύσει και να οξύνει η κυβέρνηση, χρηματοδοτώντας φέτος το σύνολο σχεδόν των ακτοπλόων εφοπλιστών με περισσότερα από 267.000 ευρώ το δρομολόγιο (!) προκειμένου να δρομολογήσουν τα καράβια τους, αφήνοντας μάλιστα ορθάνοιχτη την πόρτα για την αναπροσαρμογή προς τα πάνω αυτών των υπέρογκων επιδοτήσεων. Οι εφοπλιστές, βέβαια, δεν περίμεναν τη φετινή επιδότηση για να δουν «χαΐρι». Τόσο η σημερινή κυβέρνηση, όσο και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ τούς φιλοδώρησαν με μύρια όσα προνόμια και νομοθετικές ρυθμίσεις, που τους δίνουν το ελεύθερο να μεταχειρίζονται τις θάλασσες σαν τσιφλίκι τους, τα νησιά σαν φέουδα και τους ναυτεργάτες σαν αναλώσιμο λιπαντικό στην υπερκερδοφορία τους.

Στην άκρη αυτού του βαθιά αντεργατικού νήματος βρίσκεται η ΕΕ και οι κανονισμοί της, που καταδικάζουν τους εργάτες της θάλασσας σε άθλιες συνθήκες δουλειάς και τους νησιώτες σε απομόνωση, με τη συνενοχή - σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο - και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει! Είναι ο δρόμος που χρόνια τώρα χαράζουν οι κομμουνιστές ναυτεργάτες και νησιώτες, το ταξικό ναυτεργατικό κίνημα μέσα κι έξω από τα καράβια. Η συγκέντρωση δυνάμεων σε στεριά και θάλασσα, που θα αντιπαλεύει κάθε αντεργατικό νομοθέτημα και θα προωθεί την κοινή δράση ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Η γραμμή πάλης, που μέσα στις καθημερινές μάχες «ζυμώνει» την ανάγκη η πάλη να πολιτικοποιηθεί. Να χτυπηθεί ο θεμέλιος λίθος της σημερινής άθλιας κατάστασης, που δεν είναι άλλος από την ατομική ιδιοκτησία στα καράβια και την πολιτική που τη θωρακίζει.