Με τους σχετικούς πανηγυρισμούς, σήμερα μέρα του λεγομένου εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, αναμένεται να κατακλυστούμε από δεκάρικους και εξαγγελίες και... καλές προθέσεις για το μέλλον της νεολαίας. Οι διάφορες Σειρήνες υπερθεματολογούν για το πόσο σημαντικό είναι η Παιδεία να γίνει «εθνική υπόθεση» και να υπάρξει «εθνική συνεννόηση». Μάλιστα τις τελευταίες μέρες κάποιοι πολιτευτές σε ΜΜΕ εγκαλούν το ΚΚΕ γιατί δε συμμετέχει στο «διάλογο». Λένε: «μπορεί να διαφωνείτε, αλλά γιατί δεν έρχεστε να τα πείτε εκεί»;

Πρόκειται για ψευτοδίλημμα. Η αποχή του ΚΚΕ από το στρογγυλό τραπέζι, μόνο ως έντιμη μπορεί να χαρακτηριστεί, μιας και δε θα μπορούσε να συμμετάσχει σ' έναν διάλογο απάτης και παραπλάνησης, έστω και «για να διατυπώσει τις θέσεις του». Οταν είναι προαποφασισμένο το τι πρόκειται να γίνει στην Παιδεία είναι φανερό ότι αναζητούνται συνένοχοι. Και εξηγούμαστε: Η Παιδεία μπαίνει ακόμα πιο βαθιά στην υπηρεσία του ανταγωνισμού και της αύξησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων, εξασφαλίζοντας ένα «ταχείας απόδοσης» φτηνό και εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό. Ο «διάλογος» που γίνεται έχει τις σταθερές του. Είναι οι άξονες των αντιεκπαιδευτικών παρεμβάσεων (Σύνοδοι Λισαβόνας, Μπολώνιας κ.ά.).

Τα αποτελέσματα και αυτού του «διαλόγου», τον οποίο στηρίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και από κοντά ο ΣΥΝ, είναι προδιαγεγραμμένα, καθώς η εμπειρία από τους προηγούμενους «εθνικούς διαλόγους» - όπως εκείνος που είχε στήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την Κοινωνική Ασφάλιση - έχουν δείξει ότι μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι η αφαίρεση κατακτήσεων από τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Ετσι, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την κατάληξη που θα έχει και αυτός ο «διάλογος». Την απόπειρα κατάργησης του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, απειλώντας την επιστημονική υπόσταση των πανεπιστημίων και το επιστημονικό περιεχόμενο της Εκπαίδευσης συνολικότερα.

Οι θέσεις του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρες και γνωστές. Η κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης και η καθιέρωση της Ενιαίας Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας των σύγχρονων αναγκών αποτελεί εδώ και χρόνια πάγιο αίτημά του. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι το ΚΚΕ δε θα μπορούσε να «πιάνει» άλλη μια θέση στο στρογγυλό τραπέζι του κάλπικου διαλόγου, στη λογική της μείωσης του πολιτικού κόστους! Είναι σαφές ότι οι θέσεις του είναι μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους εργαζόμενους, όλους εκείνους που σήμερα θα κάνουν το δικό τους διάλογο στο δρόμο. Ολους εκείνους που σήμερα φωνάζουν κόντρα στο ξεπούλημα της Παιδείας και της επερχόμενης επέλασης για μια ακόμη χειρότερη αντιεκπαιδευτική πολιτική, προσαρμοσμένη στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των μονοπωλίων.