Από χτες βράδυ το νομοσχέδιο για τον «βασικό μέτοχο» αποτελεί νόμο του κράτους με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ. Σύμφωνα με την κυβερνητική ρητορεία, αυτός ο νόμος φιλοδοξεί και δύναται να ξεκαθαρίσει «το θολό τοπίο των σχέσεων μεταξύ του κράτους, των ΜΜΕ και των προσώπων που αναλαμβάνουν δημόσιες συμβάσεις»! Πάνω εδώ έχει ξεκινήσει μέρες τώρα ο δικομματικός καυγάς. Παρ' όλη τη συζήτηση που προηγήθηκε της ψήφισης του νομοσχεδίου, ερωτήματα για τις πραγματικές σκοπιμότητες της ΝΔ παραμένουν, αναδεικνύοντας φυσικά και το μέγεθος της υποκρισίας της, αντίστοιχης εκείνης του ΠΑΣΟΚ. Γιατί, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται πως πλήττεται η διαπλοκή και προάγεται η διαφάνεια στο δημόσιο βίο με τον εν λόγω νόμο, ούτε καν τέτοια πρόθεση υπήρξε από τους εμπνευστές του.

Πολύ σωστά και πολύ έγκαιρα το ΚΚΕ είχε επισημάνει πως αυτό που ουσιαστικά επιδιώκεται είναι η αναδιανομή της πίτας, προς όφελος μιας μερίδας της πλουτοκρατίας, σε βάρος ενδεχομένως κάποιας άλλης, με το αζημίωτο φυσικά, καθώς η κυβέρνηση θα επιδιώξει μέσω αυτής της διαδικασίας την ενίσχυση της δικής της θέσης. Οι πρόσφατες εξελίξεις γύρω από τον εκδοτικό όμιλο «Πήγασος», συμφερόντων Μπόμπολα, επιβεβαιώνουν περίτρανα την παραπάνω εκτίμηση. Εξάλλου, το ίδιο έκανε και το ΠΑΣΟΚ όταν ως κυβέρνηση κατέθετε στη Βουλή τη δική του εκδοχή, βασισμένη στα συμφέροντα που εκείνο εκπροσωπούσε, του «βασικού μετόχου».

Η τροποποίηση επί το αυστηρότερον κάποιων κανόνων που ίσχυαν άλλωστε και πριν σε τίποτα δε θα αλλάξει το γεγονός ότι η πλουτοκρατία θα συνεχίσει και με αυτό το νόμο να νέμεται τις δημόσιες προμήθειες και τα δημόσια έργα, να καρπώνεται και να εκμεταλλεύεται για τα δικά της συμφέροντα το δημόσιο αγαθό των τηλεοπτικών συχνοτήτων, να καταληστεύει τον παραγόμενο από το λαό πλούτο. Αυτό είναι το πραγματικό σκάνδαλο και θα συνεχίσει να υπάρχει για όσο καιρό στην εξουσία θα βρίσκεται η αστική τάξη. Εκεί εντοπίζεται η πραγματική διαπλοκή κι αυτή θα εξακολουθεί να είναι πανταχού παρούσα και να σφραγίζει την πορεία της χώρας, των εργαζομένων και της ζωής τους, για όσο καιρό οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου θα νομοθετούν υπέρ των συνολικών του συμφερόντων. Αν αυτό θα γίνεται με περισσότερη ή λιγότερη τάξη, περισσότερο ή λιγότερο φανερά, σε τίποτα δεν αλλάζει την ουσία αυτής της κατάστασης.

Τα λαϊκά συμφέροντα και μετά τον «βασικό μέτοχο» θα είναι τα μόνα σίγουρα «ριγμένα». Γιατί η πολιτική που τον «γέννησε» είναι εχθρική για τους εργαζόμενους και το λαό στο σύνολό της. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Ο λαός καλά θα πράξει αν εντείνει τον αγώνα του για την υπεράσπιση των συμφερόντων του και των δημοκρατικών του δικαιωμάτων, για δημοκρατική ενημέρωση, με γνώση όμως πως όλα αυτά μπορούν να κατοχυρωθούν αν ο αγώνας του διεκδικήσει και πετύχει ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.