Οσο πλησιάζει η Κυριακή των εκλογών, τόσο φουντώνει ο αποπροσανατολιστικός για το λαό καβγάς των κομμάτων του κεφαλαίου για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την «ανάπτυξη», για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η ανάπτυξη αυτή θα είναι «δίκαιη», «βιώσιμη», «ανάπτυξη για όλους», ότι τα οφέλη της θα αφορούν τάχα όλο το λαό.

Το παραμύθι αυτό φουντώνει και καλλιεργείται ως κριτήριο ψήφου από όλα τα αστικά επιτελεία, αλλά ο λαός έχει πλούσια πείρα για να μην «τσιμπήσει». Πείρα που εμπλουτίζεται διαρκώς με νέα στοιχεία, απ' όσα βιώνουν καθημερινά οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Μόνο στις εξελίξεις των τελευταίων 30 ημερών να ανατρέξει κανείς, τα παραδείγματα είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Πολλά από αυτά μάλιστα προέρχονται από μεγάλους χώρους δουλειάς, ακριβώς από την «οργανωμένη, εξωστρεφή και καινοτόμα επιχειρηματικότητα», που κατά τ' άλλα προβάλλεται ως το μοντέλο της «βιώσιμης ανάπτυξης» σε αντίθεση με τις «στρεβλώσεις του παρελθόντος».

Τους... «καρπούς» αυτής της ανάπτυξης γεύονται για παράδειγμα οι 90 εργαζόμενοι της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλατύ Ημαθίας που πετάγονται στο δρόμο μετά από χρόνια δουλειάς, ακριβώς επειδή το μονοπώλιο που ελέγχει την επιχείρηση («VIVARTIA»), αφού επιδοτήθηκε με τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις με τα διάφορα «προγράμματα για την ανάπτυξη των επενδύσεων», αποφάσισε να μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό, προκειμένου να διασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Κάπως έτσι, οι δεκάδες εργαζόμενοι του εργοστασίου βρέθηκαν να... «γιορτάζουν» τη «μεταμνημονιακή περίοδο», αντιμέτωποι με τους εκβιασμούς της εργοδοσίας, η οποία αξιοποιώντας όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο τους πιέζει να υπογράψουν «εθελούσιες» απολύσεις με ψίχουλα.

Αντίστοιχο είναι το παράδειγμα του εργοστασίου της «Frigoglass» στην Αχαΐα: Οι κάθε είδους «διευκολύνσεις» στην επιχείρηση, μεταξύ άλλων με «κούρεμα» του δανεισμού από τις τράπεζες κατά 50%, οι επενδύσεις σε μια σειρά χώρες και ηπείρους, «έτρεχαν» τα προηγούμενα χρόνια παράλληλα με διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία και προγράμματα «εθελούσιας εξόδου», ενώ στις αρχές Ιούνη ήρθε η ανακοίνωση της εργοδοσίας ότι θα βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο στην Αχαΐα, για την «ενίσχυση της μακροπρόθεσμης ανταγωνιστικότητάς της», πετώντας και εδώ στο δρόμο 91 εργαζόμενους...

Και τι να πει κανείς και για τους εφοπλιστές, για το «παράδειγμα» και τη «συμβολή» των οποίων στην καπιταλιστική ανάπτυξη στάζουν μέλι όλα τα κόμματα του κεφαλαίου; Μέσα στα τρελά κέρδη, με προκλητικές απαλλαγές και «διευκολύνσεις» από το αστικό κράτος, «παραπονιούνται» στους ναυτεργάτες που απεργούν σήμερα ότι... «δεν βγαίνουν», αρνούνται να υπογράψουν Συλλογικές Συμβάσεις ή θέτουν νέες προκλητικές απαιτήσεις ως όρο για την υπογραφή τους, όπως την επιβολή νέων χτυπημάτων στις οργανικές συνθέσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους όρους δουλειάς και την ασφάλεια ναυτεργατών και επιβατών.

Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς, το παραμύθι της «καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους» βρωμάει από παντού...

Την ώρα που ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διαγκωνίζονται ως εγγυητές για «πολλές και καλές νέες δουλειές», την ώρα που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «ενίσχυσε τη θέση των εργαζομένων», τα στοιχεία του ΕΦΚΑ για τους μισθούς (Δεκέμβρης 2018) που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη Παρασκευή, δείχνουν ότι και μέσα στη «μεταμνημονιακή περίοδο», μέσα σε περίοδο που καταγράφεται ανάκαμψη του ΑΕΠ, οι ήδη πετσοκομμένοι μισθοί των εργαζομένων καθηλώνονται και πετσοκόβονται κι άλλο, τρεις στους δέκα μισθωτούς εργάζονται με μερική απασχόληση, με τον αριθμό τους να αυξάνεται συνεχώς και τους μισθούς - ψίχουλα που παίρνουν να μειώνονται κι άλλο...

Το τι σημαίνουν για το λαό τα «αναπτυξιακά οράματα» του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά την προηγούμενη βδομάδα και στις συμβάσεις παραχώρησης του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, οι οποίες παρουσιάστηκαν από τον Αλ. Τσίπρα ως στοιχείο που «σηματοδοτεί μια άλλη αναπτυξιακή οικονομική προοπτική».

Ποια είναι αυτή η «άλλη» προοπτική; Από τη μια, ωφελημένοι και πάλι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοινοπραξία της γαλλικής «Total», της αμερικανικής «ExxonMobil» και των «Ελληνικών Πετρελαίων» που έκλεισε το σχετικό «deal», ωφελημένο συνολικά το εγχώριο κεφάλαιο που προωθεί τη στρατηγική ανάδειξης της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο».

Από την άλλη, χαμένος και πάλι ο λαός: Στερείται σημαντικούς φυσικούς και ενεργειακούς πόρους, που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες να αξιοποιηθούν για την ευημερία του και για πάμφθηνη Ενέργεια, εμπλέκεται ακόμα πιο βαθιά σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αντιμετωπίζει κινδύνους περιβαλλοντικής καταστροφής, καθώς στον καπιταλισμό τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος θεωρούνται «κόστος»...

Η πείρα των εργαζομένων και του λαού μπορεί να δώσει απάντηση στην απάτη των αστικών κομμάτων και επιτελείων ότι τα νέα κέρδη του κεφαλαίου φέρνουν τάχα «ευημερία για όλους». Τα καπιταλιστικά κέρδη και οι επενδύσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, προϋποθέτουν διαρκές ξεζούμισμα του λαού, ένταση της εκμετάλλευσης, αντεργατικό πλαίσιο που θα λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια του κεφαλαίου.

Ισχυρό ΚΚΕ, λοιπόν, στις 7 Ιούλη σημαίνει ενίσχυση της πάλης ενάντια σε αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο, ενίσχυση του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας και ταυτόχρονα συγκέντρωση δυνάμεων για την αντεπίθεση. Σημαίνει ενίσχυση της μοναδικής δύναμης που με το Πρόγραμμά της και τη δράση φωτίζει την πραγματική διέξοδο για το λαό, τον δρόμο της ανάπτυξης που θα αξιοποιεί τις υπαρκτές παραγωγικές δυνατότητες με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.