Προκαλεί από τον τίτλο του, «Διακοπές για όλους». Ετσι επέλεξε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Τουρισμού να «βαφτίσει» το πρόγραμμα «παροχής» διακοπών σε 37.000 εργαζόμενους για φέτος το καλοκαίρι επιτυγχάνοντας έτσι μία ειρωνεία σε δύο επίπεδα: Πρώτα, ως προς το «για όλους» καθώς πρόκειται για ελάχιστους και, δεύτερον, ως προς το «παροχή», διότι είναι μεν «παροχή», αλλά όχι προς τους έστω αυτούς του λίγους «τυχερούς» που θα προλάβουν να πάρουν κάποιο δελτίο στις ουρές των ΚΕΠ, αλλά προς τους επιχειρηματίες του τουρισμού που «μπήκαν» στο πρόγραμμα. Για κάθε άτομο που θα φιλοξενήσουν θα λάβουν 14 ευρώ αν πρόκειται για ξενοδοχεία, 12 ευρώ για ενοικιαζόμενα δωμάτια και 6 ευρώ για κάμπινγκ. Από εκεί κι έπειτα, η σχετική εγκύκλιος αναφέρει ρητά ότι οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα διαμορφώνουν ελεύθερα τις τιμές τους, ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρουν, αρκεί να εισπράττουν από τον κάθε δικαιούχο που θα φιλοξενήσουν έστω και ένα ευρώ.

Στο σχετικό κατάλογο ξενοδοχείων ο οποίος έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΕΟΤ μετρημένα στα δάχτυλα είναι εκείνα που οι τιμές τους ξεκινούν από 12 ευρώ το άτομο για την χαμηλή σεζόν και στις τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχαμε μαζί τους «δυστυχώς ήταν "κλεισμένοι"» μέχρι την 1η Αυγούστου, ημερομηνία έναρξης της υψηλής περιόδου. Οι τιμές βέβαια για την περίοδο αυτή εκτοξεύονται και φτάνουν ακόμη και τα 30 ευρώ το άτομο, που σημαίνει ότι μόνο για τη διαμονή της μία τετραμελής οικογένεια, ακόμη και αν βρει δωμάτιο με μία «χαμηλή» τιμή των 12 ευρώ το άτομο, θα επιβαρυνθεί με 336 ευρώ για τις 7 ημέρες, δίχως να υπολογίζουμε διατροφή και μεταφορικά έξοδα. Φυσικά ο ξενοδόχος εκτός από αυτά τα χρήματα θα λάβει και την ανάλογη επιδότηση που προβλέπει το πρόγραμμα... Βεβαίως, θα πει κάποιος, κάτι είναι και αυτό το πρόγραμμα, έστω και για τους ελάχιστους δικαιούχους, κάτι γλιτώνουν από έξοδα. Ναι, αλλά διακοπές έχουν δικαίωμα όλοι, εργαζόμενοι, άνεργοι, να κάνουν. Μόνο που τους το στερεί η πολιτική που έχει τσακίσει το λαϊκό εισόδημα.

Γιατί όλα τα παραπάνω συντελούνται το φετινό καλοκαίρι, το οποίο σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΙΝΚΑ οι 73 στους 100 Ελληνες δε θα κάνουν καθόλου διακοπές, ενώ από το υπόλοιπο 27%, το 80% θα κάνει διακοπές το πολύ 5 ημερών. Ακριβώς αυτή η ραγδαία πτώση στα μεγέθη του εσωτερικού τουρισμού -ως ένα ακόμη άμεσο αποτέλεσμα της συστηματικής λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος- επιφέρει σημαντικό πλήγμα και στις μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους του τουριστικού κλάδου, που μένουν εκτός και από τα μεγάλα «πακέτα» ξένων τουριστών που προωθούνται στα λεγόμενα «all inclusive» ξενοδοχεία, αλλά και από τα προγράμματα του δήθεν κοινωνικού τουρισμού, που έτσι κι αλλιώς αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» για τον τζίρο των μικρών επιχειρήσεων. Πολύ περισσότερο όμως, στην ουσία τους αυτά τα προγράμματα αποτελούν ομολογία της οριστικής κατάργησης του δικαιώματος στον τουρισμό και την αναψυχή όλων των εργαζόμενων, των ανέργων, των λαϊκών οικογενειών, της νεολαίας. Βεβαίως, θα πει κάποιος, κάτι είναι και αυτό το πρόγραμμα έστω και για τους ελάχιστους δικαιούχους, κάτι γλιτώνουν από έξοδα. Ναι, αλλά είναι «ελεημοσύνη» μπροστά στο δικαίωμα όλων για διακοπές, το οποίο στερεί η πολιτική που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα.