Το γεγονός ότι κλιμακώνεται ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου επιβεβαιώνεται καθημερινά από την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία και τις συγκρούσεις ενόπλων, τους οποίους εξοπλίζουν ανοιχτά ή κρυφά οι διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών χωρών εκδηλώνονται σε μια περιοχή με τεράστια γεωστρατηγική σημασία, ως χώρος με πλούσια ενεργειακά και υδάτινα αποθέματα και πέρασμα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ιδιαίτερη σημασία έχει, και δεν πρέπει να αποκοβόμαστε από αυτό, ότι αυτή η αντιπαράθεση εκδηλώνεται εν μέσω μιας βαθιάς και συγχρονισμένης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, πράγμα που κάνει ακόμα πιο επιθετικό το κεφάλαιο.

Αυτό δείχνουν και οι πρόσφατες πληροφορίες για αποστολή ρωσικών πολεμικών πλοίων στη Συρία (όπου η Ρωσία διαθέτει στρατιωτική βάση) όπως και για την προετοιμασία κοινής άσκησης Ιράν, Ρωσίας, Κίνας και Συρίας, που διαψεύστηκαν από επίσημους φορείς, ωστόσο η διαρροή τους φαίνεται ότι εντάσσεται στη «σκακιέρα» των παζαριών και των πιέσεων. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση προωθείται στη Συρία με το ίδιο πρόσχημα περί «δημοκρατίας» και «ελευθερίας του λαού» όπως έγινε και με τη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη. Αν δει κανείς ποιοι είναι αυτοί που επικαλούνται την «ελευθερία» και τη «δημοκρατία», καταλαβαίνει και την υποκρισία. Είναι οι αντιλαϊκές μοναρχίες του Κόλπου, η Τουρκία, που κατέχει τη μισή Κύπρο, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, που πρωτοστατούν στο αιματοκύλισμα λαών και στην ανατροπή καθεστώτων που δεν τους βολεύουν, προκειμένου τα μονοπώλιά τους να κερδίσουν καλύτερες θέσεις.

Εγνοια όλων αυτών των δυνάμεων δεν είναι τα δικαιώματα του συριακού λαού, αλλά ο έλεγχος των πρώτων υλών της περιοχής, των δρόμων μεταφοράς τους, στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών των ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας κ.λπ. Οι ηγεσίες Ρωσίας και Κίνας και άλλων χωρών λειτουργούν για τα συμφέροντα των μονοπωλίων των χωρών τους και σε αυτό το πλαίσιο διαφοροποιούνται διεκδικώντας καλύτερες θέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Στο «κουβάρι» των ανταγωνισμών μπλέκεται η ελληνική αστική τάξη, όντας ενταγμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά και με τη στρατηγική συμμαχία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Ολ' αυτά με τα οποία έχουν «δέσει» το λαό μας οι αστικές κυβερνήσεις μόνο κινδύνους εγκυμονούν, όπως και πιθανή εμπλοκή σε νέους πολέμους. Το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει κάθε άνθρωπος του μόχθου από αυτή τη σύνθετη κατάσταση, από τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες είναι ότι δεν μπορούν οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά, να απολαύσουν τον πλούτο που παράγουν, αν δεν ξεμπερδέψουν με τα μονοπωλιακά συμφέροντα.

Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα εκφράσει την αλληλεγγύη του στο λαό της Συρίας και σε κάθε λαό, αναγνωρίζοντάς τους το δικαίωμα να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους, χωρίς ξένες υποδείξεις κι επεμβάσεις. Σε αυτό το πλαίσιο καλεί το λαό μας να είναι σε επαγρύπνηση για να αποτρέψει την ελληνική συμμετοχή σε πόλεμο κατά της Συρίας ή του Ιράν, να απαιτήσει εδώ και τώρα να σταματήσει κάθε στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, να μη δοθούν το έδαφος, τα λιμάνια και ο εναέριος χώρος της Ελλάδας για μια ιμπεριαλιστική επίθεση.