Ενα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της πλήρους υπαγωγής του «Δικαίου» της Ελλάδας στο αμερικάνικο και στο ευρωενωσιακό, και μαζί πράξη κατεδάφισης οποιουδήποτε εμποδίου ή κατάκτησης υπήρχε σε εθνικό επίπεδο, στον τομέα της προστασίας των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αποτελεί το περιεχόμενο των τρομοσυμφωνιών της ΕΕ με τις ΗΠΑ, τις οποίες προσυπογράφει η κυβέρνηση, για την έκδοση Ελλήνων στις ΗΠΑ, που με τις δύο τροπολογίες που κατατέθηκαν προχτές βράδυ στη Βουλή και αναμένεται να προωθηθούν άμεσα προς ψήφιση, έρχονται ξανά στην επιφάνεια. Σύμφωνα με αυτές, οποιοσδήποτε χαρακτηρίζεται ως «εγκληματίας» από τις ΗΠΑ, θα παραδίδεται μετά από... «διαβούλευση», (εδώ πέφτει δούλεμα) με τους Αμερικανούς στα χέρια τους, ακόμα και αν υπάρχουν περιορισμοί από το ελληνικό Σύνταγμα ή και αμετάκλητες αθωωτικές αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων!

Οι τροπολογίες αυτές έρχονται να συμπληρώσουν το «παζλ» των διαφόρων ευρωτρομονόμων και των συμφωνιών Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΗΠΑ που έχουν συνυπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις και να άρουν τα όποια εμπόδια εμφανίζονται στην πράξη από το ελληνικό Σύνταγμα και τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Αποτελούν η μεν μια τροπολογία, προσθήκη στη Σύμβαση αμοιβαίας «δικαστικής συνδρομής» σε ποινικές υποθέσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ της 26/5/1999, η οποία τροποποιήθηκε στις 25/6/2003 και η δε δεύτερη είναι προσθήκη στη Συνθήκη περί αμοιβαίας έκδοσης «εγκληματιών» μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, του 1931, όπως αυτή ενισχύθηκε με την αντίστοιχου περιεχομένου Συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ επίσης στις 25/6/2003. Οι ρυθμίσεις προωθούνται, όπως αναφέρεται «ώστε να αρθεί κάθε αμφισβήτηση και αμφιβολία περί εφαρμογής του άρθρου 13 της αντίστοιχης Συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ και στις σχέσεις μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΗΠΑ, σχετικά με την επίκληση από τα συμβαλλόμενα μέρη των όρων της "μη παρέκκλισης"».

Η πρόκληση, όμως, φθάνει σε τέτοιο σημείο, ώστε να παραδέχονται επίσημα, μέσα από τα σχετικά κείμενα των τροπολογιών, ότι αυτού του είδους τα εμπόδια, συνταγματικά και δικαστικά, θα αντιμετωπίζονται με... «διαβουλεύσεις». Είναι μια πρωτοφανής παραπλανητική μεθόδευση από πολιτική αλλά και από νομική άποψη, καθώς η προστασία του υποτιθέμενου «σκληρού πυρήνα» της εσωτερικής έννομης τάξης, σύμφωνα και με αυτό ακόμα το Δίκαιο της αστικής τάξης, ουσιαστικά ταυτίζεται με αυτή των ΗΠΑ και της ΕΕ, και η διαβούλευση αποτελεί το προσωπείο της δήθεν κυριαρχίας, αφού η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της συμπλέουν με την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΕ, γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας. Γι' αυτό άλλωστε στέλνουν ελληνικό στρατό στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν και όπου αλλού χρειάζεται η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Είναι καθαρό πως στόχος τους είναι το λαϊκό κίνημα, η αντιιμπεριαλιστική πάλη, όλοι όσοι αμφισβητούν την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού και των πολιτικών συστημάτων που τον υπηρετούν. Είναι γνωστό, πως για τους Αμερικανούς αλλά και τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, καταγράφονται στο «αντιτρομοκρατικό» οπλοστάσιό τους, ως «ασύμμετρες απειλές», και πράξεις του μαζικού λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό ακριβώς είναι λαϊκή υπόθεση η απόκρουση αυτής της επίθεσης.