Την παρέμβαση των δυνάμεων της ρήξης και της ανατροπής σηματοδοτούν οι εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ώστε να βγουν στο προσκήνιο οι λαϊκές δυνάμεις που όχι μόνο θα μπουν φραγμός στην καπιταλιστική λαίλαπα που με πρόσχημα την κρίση ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, αλλά και θα αντεπιτεθούν για να κατακτήσουν αυτά που τους στερεί το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ με τις θέσεις και με τη δράση του μέσα στο λαϊκό κίνημα χαράσσει τη γραμμή πάλης που σήμερα επιβάλλεται να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι. Στις σημερινές συνθήκες και μπροστά στην εξελισσόμενη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος συγκρούονται δυο γραμμές. Αυτή της ρήξης και της ανατροπής με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό που προβάλλει το ΚΚΕ και αυτή της «καλύτερης διαχείρισης» του συστήματος που υπόσχονται οι αστικές κυβερνήσεις και τα ρεφορμιστικά κόμματα, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς.

Οι αστικές κυβερνήσεις τόσο στις μεγάλες μητροπόλεις του καπιταλισμού όσο και στις λιγότερο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες εκπονούν το ένα μετά το άλλο «σχέδια διάσωσης» του συστήματος, προσφέροντας από τα κρατικά ταμεία άφθονο χρήμα στους πολυεθνικούς ομίλους. Στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ πιστή στην προώθηση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων χάρισε 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, ενεργοποίησε κάθε πρόγραμμα παροχής οικονομικών κινήτρων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και παράλληλα έριξε στο τραπέζι μέτρα που περιορίζουν ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το «σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση» που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας υποσχέσεις στην ντόπια πλουτοκρατία για εξασφάλιση ζεστού χρήματος και φτηνού εργατικού δυναμικού. Οι ντόπιες δυνάμεις του οπορτουνισμού, σαν γνήσιοι απολογητές και υπερασπιστές του καπιταλισμού, αναζητούν τα αίτια της κρίσης στη «στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης» και αποδίδουν τις ευθύνες στη διαχείριση που επέλεξαν τα νεοφιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, σε μια συνειδητή πολιτική επιλογή να αθωώσουν το καπιταλιστικό σύστημα.Τα κόμματα της ολιγαρχίας και οι δυνάμεις του ρεφορμισμού επιχειρούν να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες και να εισαγάγουν παρωχημένες «Κεϋνσιανές συνταγές» για άμεση κρατική συμμετοχή στο τραπεζικό σύστημα ή σε κάποιες παραγωγικές επιχειρήσεις, ώστε να... πείσουν τους εργαζόμενους ότι μπορούν να προσμένουν δήθεν καλύτερες μέρες.

Απέναντι σ' αυτό το «μοντέλο», τις συνέπειες του οποίου έχουν δοκιμάσει στην πλάτη τους τα λαϊκά στρώματα, υπάρχει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Το Κόμμα της εργατικής τάξης καλεί το λαϊκό κίνημα να οξύνει την πάλη του, στη γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Καλεί τους εργαζόμενους, ειδικότερα σήμερα και σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, να βγάλουν ξεκάθαρα συμπεράσματα. Να συνειδητοποιήσουν ότι αν σήμερα δεν αμφισβητήσεις το μονοπώλιο, τον ιμπεριαλισμό, δεν αμφισβητήσεις την ανάπτυξη που έχει στον πυρήνα της το καπιταλιστικό κέρδος, δεν μπορείς να υπερασπίσεις ούτε επιμέρους δικαιώματα. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της πρέπει να βάλουν στην πρώτη γραμμή της πάλης την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.