Είναι τελικά ο άνθρωπος δισυπόστατο ον; Μπορεί με τη μία του ιδιότητα να συμπεριφέρεται κάπως και με την άλλη διαφορετικά; Το ερώτημα αφορά τον υπουργό Οικονομίας της ΝΔ. Τον Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος με την υπουργική του ιδιότητα εμφανίζεται ως ένθερμος θιασώτης της «παγκοσμιοποίησης», και προωθεί ένα σύνολο αντιδραστικών πολιτικών, ενώ στις κατά καιρούς αιτιάσεις των πολέμιων της ακολουθούμενης πολιτικής, φροντίζει να τους ...αποστομώνει, επισημαίνοντάς τους ότι η οικονομία της αγοράς είναι αυτή που κυριαρχεί σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Ετσι, σε ομιλία του στην Οξφόρδη, με θέμα «η Παγκοσμιοποίηση και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο» εμφανίζεται να στρέφεται ενάντια σε απόψεις που εμφανίζει ως υπουργός Οικονομίας. Αλλά άλλος είναι ο σκοπός του...

Κατ' αρχάς στο ερώτημα αν η «παγκοσμιοποίηση» συνεισέφερε θετικά στην ανάπτυξη και το βιοτικό επίπεδο της Ευρώπης, παραθέτει στοιχεία για την εξέλιξη του παγκόσμιου ΑΕΠ, από τα οποία επιβεβαιώνεται η δράση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης. Επιπλέον από τα ίδια τα στοιχεία για την εξέλιξη του ΑΕΠ - τα οποία αποδίδουν τη δυναμική των κεφαλαίων - προκύπτει ως τελικό συμπέρασμα ότι «η ΕΕ δείχνει να ωφελήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια», σε αντίθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, όπου ο ρυθμός ανάπτυξης την τελευταία δεκαετία υποχώρησε. Πέραν τούτου, διαφοροποιήσεις εντοπίζει και στο εσωτερικό της ΕΕ με την οικονομία της Γερμανίας να υποχωρεί, της Γαλλίας να μένει στάσιμη και της Αγγλίας να αυξάνει. Οπως ο ίδιος δε επισημαίνει, η μη συμμετοχή της Αγγλίας και της Σουηδίας στην ευρωζώνη φαίνεται να τις ωφέλησε, αντίθετα, δε συνέβαινε το ίδιο με τη Δανία.

Αν τα στοιχεία για τη δυναμική των «εθνικών» και περιφερειακών κεφαλαίων σε σχέση με την «παγκοσμιοποίηση» καταδεικνύουν τις σύγχρονες καπιταλιστικές αντιθέσεις, διαφωτιστικά - και εξίσου αποκαλυπτικά - είναι και τα στοιχεία για τη σχέση της «παγκοσμιοποίησης» με τις κοινωνικές ανισότητες. Ετσι, ο υπουργός αρχικά εκφράζει την άποψη ότι «δεν υπάρχουν στοιχεία πως η παγκοσμιοποίηση καθιστά τις φτωχές χώρες φτωχότερες», για να συνεχίσει λέγοντας ότι «αυτό που είναι πιο αβέβαιο ωστόσο, είναι ο βαθμός στον οποίο η παγκοσμιοποίηση αυξάνει την οικονομική ανισότητα και ο βαθμός στον οποίο περιθωριοποιεί τις φτωχότερες τάξεις στις πλούσιες και τις φτωχές χώρες ταυτόχρονα», για να προσθέσει ότι με κριτήριο την εισοδηματική ανισότητα μέσα στις ίδιες τις χώρες «η παγκόσμια εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί». Ενδιαφέρον έχει και η γενική του ομολογία, ότι η απελευθέρωση του εμπορίου, η αύξηση των εξαγωγών και το μεγαλύτερο άνοιγμα του χρηματοπιστωτικού τομέα σχετίζονται, σε διαφορετικό βαθμό το καθένα, με τη διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων.

Βέβαια, οι προβληματισμοί είναι ακαδημαϊκού χαρακτήρα και γι' αυτό στο τέλος της ομιλίας του, ενθυμούμενος την ιδιότητα του υπουργού, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η παγκοσμιοποίηση είναι τελικά ωφέλιμη... Είναι ολοφάνερο ότι οι όποιες ανησυχίες και προβληματισμοί εκπροσώπων του κατεστημένου για το μέλλον του καπιταλισμού θα εντείνονται, όσο αισθάνονται ότι τα αδιέξοδα του συστήματος οξύνονται, τόσο και απ' αυτή τη σκοπιά, αλλά και σε κάθε περίπτωση απλώς εδραιώνουν τις πολιτικές μας θέσεις, για την ανάγκη της ριζικής κοινωνικοπολιτικής ανατροπής του. Και προς τα εκεί βαδίζουμε...