Τετάρτη 20 Φλεβάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πλιατσικολόγοι συνειδήσεων

Είναι γνωστή συνήθεια των αστικών κυβερνήσεων, εδώ και δεκαετίες, να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να κρατούν σε πολιτική ομηρία μεγάλες μάζες πολιτών, αποκομίζοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, ποικιλοτρόπως, πολιτικά οφέλη. Στην τακτική αυτή οι εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν διαπρέψει σε τέτοιο βαθμό που να θεωρούνται αξεπέραστες. Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Είτε επρόκειτο για εργαζόμενους στις πάλαι ποτέ προβληματικές, είτε για εργαζόμενους σε επιχειρήσεις που οδηγούνταν στο κλείσιμο ή στην ιδιωτικοποίηση αντί πινακίου φακής, είτε επρόκειτο για συνταξιούχους, για αντιστασιακούς, για νέους, για ανέργους ή για προσωρινά απασχολούμενους που αναζητούσαν μια σίγουρη επαγγελματική απασχόληση, ο παρονομαστής ήταν πάντοτε ο ίδιος: Το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου για δυνατότητα κάλυψης των βιοποριστικών του αναγκών ήταν και παραμένει η ιδανική συνθήκη για την πολιτική του αιχμαλωσία στο άρμα της κυρίαρχης πολιτικής και στα μικροκομματικά συμφέροντα των εκάστοτε διαχειριστών της.

Τις τελευταίες μέρες επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους (υπολογίζονται σε πάνω από 30.000) συμβασιούχους του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα. Τους προσέλαβαν σε θέσεις εργασίας για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες αλλά απέφυγαν επιμελώς να τους μονιμοποιήσουν, για να μπορούν, μέσω της επαγγελματικής ανασφάλειας, να τους ελέγχουν. Τους στράγγιξαν τις συνειδήσεις αλλά δε φρόντισαν ούτε στο τέλος να σταθούν έντιμα απέναντί τους μονιμοποιώντας τους, τουλάχιστον, πριν την ψήφιση του νέου Συντάγματος. Τώρα, εντελώς υποκριτικά, επικαλούνται τη συνταγματική απαγόρευση για να δικαιολογήσουν την άρνησή τους να προχωρήσουν σε νομοθετική ρύθμιση που να διασφαλίζει τη μονιμοποίηση όλων αυτών των ανθρώπων, που εν πάση περιπτώσει κανείς δεν αρνείται ότι το δικαιούνται. Τι να κρατήσει και τι να αφήσει κανείς απ' όλα αυτά; Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η κυρίαρχη πολιτική είναι μια πολύ βρώμικη επιχείρηση.

Οι 30.000 και πλέον συμβασιούχοι, σύμφωνα με τις τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις, θα διεκδικήσουν τη μονιμοποίησή τους με πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ, με ειδική μοριοδότηση για όλο το διάστημα που εργάστηκαν στο δημόσιο και επέκταση των ορίων ηλικίας. Τίποτα, όμως, δεν τους εξασφαλίζει ότι θα πετύχουν να κερδίσουν αυτό που προσδοκούν και δικαιούνται. Στις θέσεις που θα προκηρυχτούν θα μπορούν να δηλώσουν ενδιαφέρον οι πάντες, πολλοί από τους οποίους, κατά πάσα πιθανότητα, θα υπερτερούν σε τυπικά προσόντα από τους εν λόγω συμβασιούχους, και συνεπώς θα προτιμηθούν αντί αυτών. Χώρια που δεν είναι καθόλου σαφές ότι οι προκηρύξεις για πλήρωση θέσεων μέσω ΑΣΕΠ θα αφορούν στο σύνολο των πάγιων και διαρκών αναγκών των εμπλεκόμενων στο θέμα φορέων του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα και όχι στην κάλυψη των κενών οργανικών τους θέσεων. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι αν η προκήρυξη αφορά στις κενές οργανικές θέσεις, τότε θα προκηρυχτούν ελάχιστες προς πλήρωση θέσεις σε σχέση με τον αριθμό των συμβασιούχων. Οπότε «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε».

Η κυβέρνηση καλλιεργεί εντέχνως προσδοκίες σε χιλιάδες ανθρώπους - αυτό πια έχει καταντήσει δεύτερη φύση της - και, όπως έχει κάνει πολλές φορές, θα φροντίσει να επιμηκύνει στο μέγιστο το διάστημα που αυτές οι προσδοκίες θα είναι σε ισχύ. Εκλογές έρχονται κι ο καιρός ευνοεί τη λεηλασία των συνειδήσεων. Είναι όμως καιρός και για τους εργαζόμενους να απαλλαγούν απ' αυτή την πολιτική.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ