Κυριακή 2 Ιούνη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Οι καουμπόηδες στο λιμάνι της αγωνίας

Ηρθε πλέον η ώρα, σύντροφοι, να αποσαφηνιστούν και οι τελευταίες λεπτομέρειες της πολιτικής που βαφτίζεται κατά περίσταση, στη Δύση βεβαίως, σε κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά. Οι 47 τραυματίες εργαζόμενοι στα νοσοκομεία μετά την επίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων καταστολής δεν αφήνουν κανένα περιθώριο: Είμαστε σε πόλεμο. Στο λιμάνι της αγωνίας.

Οι ειρηνιστές τύπου ΝΑΤΟ και οι νεοταξίτες τύπου καραμπινιέρων του Μπερλουσκόνι ή των ειδικών δυνάμεων του Ανωμερίτη δεν αφήνουν περιθώρια διαπραγματευτικών μισόλογων και τακτικών πολιτικών ελιγμών. Είναι καουμπόηδες και χέστες. Ομως μια σοβαρή πτυχή του βάρβαρου κι αιματηρού εκβιασμού, που έμεινε λιγότερο κι απ' τον καπνό ενός τσιγάρου στον αφρό της δημοσιότητας, είναι αυτή της ιδεολογικής τρομοκρατίας που με αποφασιστικότητα ασκεί η κυβέρνηση και οι λακέδες της.

Μια τρομοκρατική πολιτική που έχει σαφή στόχο να απομονώσει και να διασπάσει κάθε κίνηση αντίστασης που εκφράζεται δυναμικά και μαζικά στο εργατικό κίνημα.

Στον Πειραιά η ...γραμμή εμφανίστηκε στην αρχή ως αστυνομική πληροφορία. «Ασχετοι προκάλεσαν τα επεισόδια. Δεν ήταν ναυτεργάτες. Ηταν μέλη του συνδικάτου μετάλλου, φοιτητές κι άλλων ..."ειδικοτήτων" διαδηλωτές». Υστερα η «γραμμή» περιβλήθηκε τον τύπο των υπουργικών δηλώσεων. Ενοχοποιήθηκε έτσι συνειδητά και συνάμα κατεργαρέικα κάθε ένας και μία που με πολιτική βούληση, κομματική και κυρίως ταξική συνείδηση, διαδήλωσε στο λιμάνι στο πλευρό των ανθρώπων του μόχθου και του πικρού ψωμιού που βγαίνει εκεί. Υστερα, τέλος, ήρθαν τα Μέσα Μαζικής Εκτέλεσης κι αποτέλειωσαν το έργο.

Σιγά σιγά στην αρχή, με τις ειδικές δυνάμεις και χαρμανιασμένους μισθοφόρους, προωθείται πλέον βίαια και βιαστικά η ιδεολογία της ειδικής διαδηλωτικής ταυτότητας. Οι διαμαρτυρίες θα είναι στο εξής νόμιμες και αποδεκτές μόνον αν οι συμμετέχοντες επιδεικνύουν «χαρτιά» αποκλειστικών συμφερόντων. Λόγου χάρη, άμα απεργούν οι νοσοκόμες δεν μπορεί να απεργούν και οι γιατροί μαζί ως άσχετοι...

Θα κατεβαίνουν ξεχωριστά και με σειρά στο πεζοδρόμιο, όχι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι, οι σπουδαστές, αλλά σε μικρές ομαδούλες, σαν κλαμπ φιλάθλων. Ετσι ώστε να είναι ακίνδυνοι, απομονωμένοι, λίγοι, να μοιάζουν στις τηλεοράσεις «γραφικοί», να μην ενοχλούν ούτε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Αλλιώς θα πέφτει ξύλο, συκοφαντία, δικαστικές διώξεις και μέχρι να κλειστεί ο κάθε εργαζόμενος πολίτης σπίτι του, η κυβέρνησή μας θα επιδιώξει ένα «ατύχημα» μια «θανατηφόρα» στιγμή κακιά, ώστε να δραματοποιήσει τον κίνδυνο συμμετοχής στο Μέτωπο του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού αγώνα.

Προσοχή. Ηδη εντός γραμμής «τελικής λύσης» του ζητήματος απεργία - κινητοποίηση - διαδήλωση - εκφράζεται ο μίστερ Πολυζωγόπουλος, θεωρώντας εκτροπή την απόφαση της πλειοψηφίας να απεργήσει με την κατάθεση του αντιασφαλιστικού εκτρώματος.

Το πνεύμα του καουμπόη είναι εδώ. Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας. Δηλαδή ο λαός. Οι λακέδες του κάθε τοπικού Μπους θα βαράνε στο ψαχνό. Δίδαγμα: Είναι χεσμένοι από το φόβο τους γιατί ο λαός γίνεται πια επικίνδυνος με τις διεκδικήσεις του. Ευτυχώς!


Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ