Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα των εργατών. Δεν είναι απλά μια απεργία, συνέχεια των αγώνων κάθε χρονιάς για τους μισθούς και τα δικαιώματά τους. Είναι η μέρα που τιμούν το αίμα της εργατικής τάξης και ανανεώνουν τη δέσμευσή τους για την οριστική νίκη της, για τη νίκη του εργάτη που θα πάψει να είναι δούλος. Αυτό δήλωσαν χτες το πρωί στην Αθήνα και σε πάνω από 70 ακόμα πόλεις, στις ταξικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, χιλιάδες και χιλιάδες εργάτες και εργάτριες, Ελληνες και ξένοι, παιδιά και απόμαχοι της δουλειάς. Αυτό δήλωσαν, με την επιλογή τους και μόνο να πορευτούν σ' αυτές τις συγκεντρώσεις, μαζί με τις ταξικές δυνάμεις.

Μήνυμα καθάριο, αγωνιστικό, κόντρα στα σκηνικά που έστησαν οι δήθεν «πατέρες» και «εκπρόσωποι» των εργαζομένων, αυτοί που όλο το χρόνο ξεπουλούν χέρι χέρι δικαιώματα και κατακτήσεις, ενώ χτες... για τα μάτια των καναλιών, έπαιξαν «τένις» με ντομάτες και φραστικές αντεγκλήσεις. Στόχος τους για άλλη μια φορά να ξεγελάσουν και να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους, να τους πείσουν ότι δήθεν δεν κρατούν μαζί τα πανό της ταξικής συμφιλίωσης. Προσπαθούν να δημιουργήσουν φρούδες ελπίδες ότι μπορεί μια οποιαδήποτε αστική κυβέρνηση, μια οποιαδήποτε κυβέρνηση των εργοδοτών δηλαδή, να δώσει στους εργαζόμενους «κάτι παραπάνω». Ομως, ακόμα κι αν κάποτε αναγκάζεται να δίνει με το ένα χέρι, τα παίρνει πίσω διπλά και τρίδιπλα με το άλλο. Κι αυτό το 'χουν ζήσει στο πετσί τους οι εργαζόμενοι χρόνια τώρα, με τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το ζουν κι εργαζόμενοι ανά την Ευρώπη, όπου συμμετείχαν στις κυβερνήσεις και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Γι' αυτό και η λύση στα προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι σήμερα δεν μπορεί να έρθει από καμιά κυβέρνηση που υπηρετεί το σύστημα, μ' όποιο χρώμα κι αν μακιγιαριστεί, μ' όποιες οπορτουνιστικές δυνάμεις κι αν συμβάλλουν στον εξωραϊσμό του συστήματος. Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να εξασφαλίσει στον εργαζόμενο όλα όσα δικαιούται σήμερα. Το ζήτημα είναι ο λαός να έρθει σε κάθετη ρήξη και σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Οι ανάγκες για σταθερή εργασία για όλους, υψηλό βιοτικό επίπεδο, καθολικές, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, η ανάγκη για ελεύθερο δημιουργικό χρόνο, για απόλαυση των επιτευγμάτων του Πολιτισμού, των Τεχνών, για το δικαίωμα στον Αθλητισμό και σε ένα υγειές περιβάλλον, μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο σε σύγκρουση με τον ευρωμονόδρομο και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μπορούν να ικανοποιηθούν όχι απλά από μια άλλη κυβέρνηση, αλλά από μια άλλη εξουσία. Την εξουσία των ίδιων των εργατών και των συμμάχων τους.

Η Πρωτομαγιά σηματοδοτεί τη συνέχεια των αγώνων σ' αυτή την κατεύθυνση. Ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων είναι πολιτικός αγώνας. Είναι ακριβώς μάχη για την αλλαγή των συσχετισμών παντού. Και δίνεται καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στα σύγχρονα κάτεργα, μπροστά στην επόμενη συγκέντρωση, στην επόμενη απεργία, στις εκλογές και όλες τις δραστηριότητες των σωματείων. Είναι μια μάχη προκειμένου αυτοί που παράγουν τον πλούτο να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους και να τον πάρουν στα χέρια τους, χτίζοντας το δικό τους δίκαιο κόσμο, σήμερα.