Είναι σκέτοι μασκαράδες. Αυτοί που επί μήνες προσπαθούσαν να πείσουν τους εργαζόμενους της χώρας να δείξουν καλή διαγωγή και προθυμία υποταγής στο μνημόνιο και τα 110 δισ. ευρώ που δίνει στην κυβέρνηση η ΕΕ και το ΔΝΤ, δηλώνουν τώρα λυτρωμένοι, για τη διαφαινόμενη, λέει, επιμήκυνση της εξόφλησης του δανείου αυτού. Κάποιοι, μάλιστα, από τους πολύ ντούρους προπαγανδιστές της αναγκαιότητας του μνημονίου και των αντιλαϊκών μέτρων που το συνόδευσαν, εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους, επειδή, όπως ανακάλυψαν τώρα οι άθλιοι, σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν αδύνατον να εξοφληθεί το δάνειο μέσα στην τριετία που προβλέπει το μνημόνιο.

Το ΚΚΕ δεν ασχολήθηκε με τις τεχνικές λεπτομέρειες του «μηχανισμού στήριξης» και τους όρους χορήγησης των 110 δισ. Και έκανε πολύ καλά. Το ζήτημα δεν είναι ούτε το ύψος του δανείου, ούτε ο χρόνος αποπληρωμής, ούτε το επιτόκιο με το οποίο οι ...«εταίροι» επέλεξαν να στηρίξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου. Το πρόβλημα για τον κόσμο είναι ότι κυβέρνηση και τρόικα αποφάσισαν να γονατίσουν το λαό, να χτυπήσουν αλύπητα τους εργαζόμενους, να εξολοθρεύσουν τους αυτοαπασχολούμενους, να βάψουν μαύρο το μέλλον των νέων. Αποφάσισαν, στην πραγματικότητα, με πρόσχημα τα ελλείμματα και το χρέος, να θέσουν σε εφαρμογή τα πλέον ακραία μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, οδηγώντας στη χρεοκοπία και την πτώχευση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

Ολοι οι λεβέντες που ήταν, και εξακολουθούν να είναι, θιασώτες του μνημονίου και των δανείων του και τώρα δηλώνουν ανακουφισμένοι, επειδή θα επιμηκυνθεί η περίοδος εξόφλησης, είναι ολοφάνερο ότι προσπαθούν να μας εξαπατήσουν. Αν μη τι άλλο επειδή δεν μπορεί να είχαν δίκιο και τότε και τώρα. Δεν είναι δυνατόν να υπερασπίζεσαι τόσους μήνες μια ρύθμιση, που με κλειστά μάτια φαίνεται ότι πρόκειται για ρύθμιση λεηλασίας ενός ολόκληρου λαού και τώρα να δηλώνεις ότι είναι αδύνατον να εξοφληθεί το χρέος.

Η επιμήκυνση της περιόδου εξόφλησης οδηγεί αφ' ενός σε πρόσθετη οικονομική αφαίμαξη των εργαζομένων και του κοινωνικού πλούτου, αφού τα περισσότερα χρόνια σημαίνουν περισσότερους τόκους, αφ' ετέρου μονιμοποιεί - όπως έλεγε το ΚΚΕ - το μνημόνιο και την πολιτική εξόντωσης των εργαζομένων στο διηνεκές. Αλλά αυτό θα συνέβαινε και χωρίς την επιμήκυνση. Η άποψη των κομμουνιστών είναι γνωστή. Οι εργαζόμενοι δε χρωστάνε δεκάρα σε κανέναν και με αυτή την έννοια δεν αναγνωρίζουν κανένα απολύτως δάνειο των κυβερνήσεων που επί δεκαετίες υπηρετούν τυφλά το κεφάλαιο και για χάρη των εκπροσώπων του δημιούργησαν ελλείμματα και χρέη.

Τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν εξαρτώνται από δάνεια, επιτόκια και τοκοχρεολυτικές δόσεις. Κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Σε εκείνη που επιτρέπει την πλέρια αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και του παραγωγικού της δυναμικού, με μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες του λαού και μόνιμο στόχο την εξυπηρέτησή τους. Αποδεσμευμένοι από τη ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και των καταστροφικών του κρίσεων. Απελευθερωμένοι από τη λογική του κέρδους. Απαλλαγμένοι από όσους το κυνηγούν και στο όνομά του ποδηγετούν τις παραγωγικές διαδικασίες και τσαλαπατούν ολόκληρους λαούς.