Η υποκρισία των δηλώσεων της ινδικής κυβέρνησης περί διαλόγου και σταθερότητας, ωστόσο είναι ξεκάθαρη, αφού και η ίδια συντηρεί τα εθνοτικά κινήματα στο Κασμίρ, χρησιμοποιώντας τα στον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να καλύψει τις τεράστιες αντιθέσεις σε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη. Παράλληλα, η κατάσταση οξύνεται και λόγω των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, που επίσης υποκινούν αποσχιστικά - αυτονομιστικά κινήματα, δεδομένης και της ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας της περιοχής, που βρίσκεται μεταξύ Κίνας - Πακιστάν και Ινδίας. Θύμα παραμένει ο λαός, που ζει σε καθεστώς τρομοκρατίας, με τις δυνάμεις ασφαλείας να κατηγορούνται για βιασμούς, δολοφονίες, εκβιασμούς, χωρίς να λογοδοτούν ποτέ.