Πού είναι η «Ευρώπη της ειρήνης»; Πού είναι το «αντίπαλο δέος στην αμερικανοβρετανική στρατιωτική μηχανή»; Πού είναι η «αυτόνομη στρατιωτική πολιτική της ΕΕ»; Ηταν πριν δύο μέρες στο Ζάππειο, εκεί που οι ασπόνδυλοι ηγέτες των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπέγραφαν μια δήλωση νομιμοποίησης του εγκλήματος της επιδρομής των Αμερικανοβρετανών στο Ιράκ και της κατοχής αυτής της κατακρεουργημένης χώρας. Τόσο άντεξαν οι «ειρηνόφιλοι» κ.κ. Σιράκ και Σρέντερ και μαζί τους όλοι αυτοί που διακήρυσσαν την αντίθεσή τους στην επιδρομή, τη χαρακτήριζαν παράνομη και επικαλούνταν το διεθνές δίκαιο, που παραβιάστηκε κατάφωρα από τους επιδρομείς...

Τόσο άντεξε και ο κ. Σημίτης που ισχυριζόταν ότι η κυβέρνησή του δε συμμετέχει στον πόλεμο αυτό, έστω και αν παρείχε κάθε διευκόλυνση και πολύτιμη βοήθεια στις αμερικανικές δυνάμεις. Με τη δήλωση των «εικοσιπέντε» για το Ιράκ έπεσαν τα προσωπεία, για να αποκαλυφθεί ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να τελειώσουν οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργήθηκαν συστηματικά το τελευταίο διάστημα για τη δυνατότητα, δήθεν, της ΕΕ να υψώσει το ανάστημά της απέναντι στον αμερικανικό ηγεμονισμό. Προσδοκίες που επιχείρησαν να δημιουργήσουν στον ελληνικό λαό η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΝ.

«

Συμμαχία» χαρακτηρίζονται στη «Δήλωση για το Ιράκ» οι δυνάμεις εισβολής και κατοχής, ενώ οι ηγέτες της ΕΕ δηλώνουν την πίστη τους ότι ο ιρακινός λαός «έχει τώρα την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα νέο μέλλον για τη χώρα του»... Ετσι, όχι μόνο νομιμοποιούν το έγκλημα, αλλά δε διστάζουν να υιοθετήσουν την αθλιότητα περί «στρατού απελευθέρωσης». Αναγνωρίζουν, τέλος, το δικαίωμα της μονομερούς επέμβασης και των «προληπτικών» χτυπημάτων, ανοίγοντας την πόρτα του εφιάλτη για την ανθρωπότητα. Οι «αντιπολεμικές» διαθέσεις των Γαλλογερμανών και των άλλων συνοδοιπόρων τους εξατμίστηκαν, τη στιγμή που άνοιξε η συζήτηση για την «επόμενη μέρα», για το μοίρασμα των πετρελαίων και την «ανοικοδόμηση» του Ιράκ. Γι' αυτούς τους λόγους, επιδιώκουν τώρα την «αναστήλωση» του ΟΗΕ για να εξασφαλίσουν μερίδιο από τη λεία.

Αποδείχτηκε ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις κάποια συγκεκριμένα όρια. Αυτά τα όρια βρίσκονται στο κοινό συμφέρον για τη λεηλασία των χωρών και το αιματοκύλισμα των λαών. Χωρίς αυταπάτες, λοιπόν, οι Ελληνες εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός, οι λαοί όλου του κόσμου, γνωρίζουν τώρα ότι το μοναδικό «αντίπαλο δέος» στον ιμπεριαλισμό των πολεμοκάπηλων, αλλά και των «ειρηνοκάπηλων», είναι οι ίδιοι. Το απέδειξαν με την κινητοποίησή τους το τελευταίο διάστημα. Κινητοποίηση που έχει εγγράψει μια βαριά υποθήκη για το μέλλον.

Αυτή την κινητοποίηση και συνειδητή δράση του λαού τρέμουν και οι κυβερνώντες, η άρχουσα τάξη. Γι' αυτό βάζουν έκτακτα τα μειράκια τους, όπως χτες τον Κωνσταντόπουλο του ΣΥΝ, να επιτίθενται στην κρυστάλλινη φωνή, θέση και δράση του ΚΚΕ. Αυτοί δίνουν τις εξετάσεις τους στον ιμπεριαλισμό και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια. Στους Σρέντερ, Σιράκ, Μπλερ και Σία. Οι κομμουνιστές, όμως, όλοι οι ριζοσπάστες, μαζί με το λαό και τη νεολαία συνεχίζουν στο δρόμο της τιμής και του χρέους. Δε γίνεται διαφορετικά. Γιατί απλά, αλλιώς, δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος...