Σάββατο 19 Γενάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Η «κόκκινη» Ρόζα

«Μέσα στο σκοτάδι ψαχουλεύοντας / δε βρίσκω τίποτ' άλλο / από μιαν ασπρόμαυρη κλωστή / για να μπαλώσω τη μνήμη μου».

(Γιάννης Απαρθινός)

Ογδόντα τρία χρόνια έχουν περάσει απ' τη δολοφονία της μεγάλης επαναστάτριας. Ο Λένιν στις 15 Ιανουαρίου 1919, όταν οι Γερμανοί αντεπαναστάτες έπιαναν και δολοφονούσαν αγρίως τους ηγέτες και ιδρυτές του ΚΚ Γερμανίας, Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ, σημείωνε, ότι παρά τα λάθη της, ήταν ένας αετός της επανάστασης. Η μανία τότε της γερμανικής αντίδρασης ενάντια στην ανερχόμενη εργατική τάξη, τους κομμουνιστές και την ιστορική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα γερμανική επανάσταση του 1918 βρήκε απέναντί της, την «κόκκινη Ρόζα», έχοντας αφιερώσει όλο της το «είναι», τη ζωή της, στην υπόθεση των οραμάτων, της προοπτικής, του μέλλοντος, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η σάπια τότε γερμανική ιμπεριαλιστική τάξη οργάνωνε και έπνιγε στο αίμα τα «γερμανικά σοβιέτ». Η σοσιαλδημοκρατία του Εμπερτ δολοφονεί αγρίως τους επικεφαλής - εργάτες, ηγέτες του γερμανικού προλεταριάτου.

Η δίνη της αντεπαναστατικής δράσης του παγκόσμιου κεφαλαίου έδειξε επί δύο βδομάδες τις προθέσεις της. Οι δρόμοι του Βερολίνου και των άλλων βιομηχανικών πόλεων -όπου είχαν εγκαταστήσει ισχυρά οχυρά- οι εργάτες, κατά τα πρότυπα των Σοβιέτ, κοκκίνισαν από αίμα. Η επανάσταση της Ρόζας και των συντρόφων της συντρίφτηκε. Ομως, οι παρακαταθήκες οι ιστορικές παραμένουν. Λίγο πριν το θάνατό τους (τους τουφέκισαν) μαζί με τον Ουίλιαμ Φόστερ, κατήγγειλαν τις αυταπάτες των οπαδών της «ρύθμισης», της πολιτικής με τη σοσιαλδημοκρατία -αποκαλύπτοντας τα σχέδια του στρατηγού Γκρόουνερ- της εφημερίδας των σοσιαλδημοκρατών «Vorwarts», που προανάγγελναν τη δολοφονία με συγκεκριμένες αναφορές στον Λίμπκνεχτ - την Ρόζα - τον Ράντεκ κ.λπ.

Η «κόκκινη» Ρόζα συμμετείχε σ' όλες τις ιστορικές διεργασίες: Σε μικρή ηλικία (1889) οργανώνεται στο Πολωνικό Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα - Προλεταριάτο. (Γεννήθηκε το 1871). Το 1905 συμμετέχει στην εξέγερση. Χαιρετίζει τις «άγνωστες επαναστάσεις» των «Δεκεμβριανών» στη Ρωσία, την Οχτωβριανή του '17. Χαιρετίζει το ιστορικό κείμενο της Επανάστασης του Λένιν «Τι να κάνουμε», αποδεχόμενη την πρωτοπορία της εργατικής τάξης ως μοχλού της Ιστορίας. «Διαφωνεί» εντίμως και με τις θέσεις του Λένιν, μιλώντας ίσως για πρώτη φορά για το ζήτημα του «γραφειοκρατισμού». Κάτι που ασπάστηκε αμέσως ο Λένιν, ρίχνοντας το σύνθημα «Ολη η εξουσία διαρκώς στα Σοβιέτ»! Το πλούσιο συγγραφικό έργο της η «Συσσώρευση του Κεφαλαίου», «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση», «Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός», είναι γραπτά τυπωμένα με το αίμα της. Οι πολιτικές ζυμώσεις - αντιπαραθέσεις στα διάφορα συνέδρια, το θάρρος της, βοήθησαν στην ανάπτυξη της πάλης. Στο Δικαστήριο της Φραγκφρούρτης (1914) δηλώνει ανοιχτά ότι οι Γερμανοί εργάτες δε θα στρέψουν τα όπλα στα ταξικά τους αδέλφια των άλλων χωρών. Υπερασπίστηκε τη Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση, την ιστορική της βαρύτητα για το μέλλον της ανθρωπότητας, τη συμβολή του Λένιν και του μπολσεβίκικου κόμματος σ' αυτήν. Οι ιστορικές κριτικές της ήταν καλόπιστες. Αναφέρει ο Λένιν: «Τα ίδια τα γεγονότα διαλύουν τις αυταπάτες». Παρέμεινε αταλάντευτη επαναστάτρια, κομμουνίστρια. Πολέμησε μ' όλη τη δύναμή της τον ιμπεριαλισμό. Αντιπάλεψε με επιμονή το ρεβιζιονισμό του Κάουτσκι. Το μιλιταρισμό του Μιλεράν. Η «Κόκκινη Σημαία» της βρίσκεται στις προθήκες των αγώνων της εργατικής τάξης!

«Τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές / σε μυστικές συνεδριάσεις / όλα δολοφονούνται». (Μ. Κατσαρός).


Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ