Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Δείχνουν τις «προτιμήσεις» τους...

Μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου, με τις πλάτες των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποταμιού, η παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η προκήρυξη των εκλογών έγιναν το «όχημα» για να νομιμοποιηθούν με την ψήφο του λαού τα νέα αντεργατικά μέτρα και όλο το αντιλαϊκό οικοδόμημα που χτίστηκε την προηγούμενη πενταετία.

Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι η προκήρυξη των εκλογών έγινε δεκτή τουλάχιστον με ανακούφιση και σίγουρα με τη σύμφωνη γνώμη από τον ευρωενωσιακό παράγοντα. Ντόπια και ξένα κέντρα δεν κρύβουν ότι οι εκλογές μπορεί να αποτελέσουν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλυθούν τα αντιλαϊκά ανομήματα, να αναβαπτιστούν μέσω της κάλπης τα κόμματα των μνημονίων, του ευρωμονόδρομου, της καπιταλιστικής «ανάπτυξης», να βγούνε λάδι παλιοί και νέοι υπηρέτες της εξουσίας των μονοπωλίων.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής στόχευσης, δεν λείπουν βέβαια και οι «ειδικές προτιμήσεις» που έχουν τμήματα του κεφαλαίου, εγχώρια και διεθνή. Δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, που αναδημοσιεύονται στην Ελλάδα, δεν κρύβουν τις «συμπάθειές» τους, φωτίζοντας ταυτόχρονα τα «υπέρ» και τα «κατά» που βλέπουν σε μια πιθανή πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ στις εκλογές της 20ής του Σεπτέμβρη.

***

Για παράδειγμα, γράφεται στα χτεσινά «Νέα»: «Με όρους ταυτόχρονης έλξης και απώθησης αντιμετωπίζουν τη συνύπαρξή τους με τα δύο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι. Από τη μια, θεωρούν ότι η ΝΔ έχει την εμπειρία και το στελεχικό και τεχνοκρατικό δυναμικό που απαιτεί η εφαρμογή των μέτρων, αλλά ότι στα δύσκολα έκανε πίσω. Την ίδια ώρα, όμως, δεν κρύβουν ότι θα προτιμούσαν νικητής των εκλογών να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι του προσάπτουν τεχνοκρατικό έλλειμμα και αναξιοπιστία (...) Η ψυχραιμία (σ.σ. στα capital controls) ερμηνεύτηκε από πολλούς ξένους παρατηρητές ως ενδεικτική των κοινωνικών κραδασμών που μπορεί να απορροφήσει μια κυβέρνηση με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».

Παρατηρούν, δηλαδή, από τη μια ότι η ΝΔ έχει πλεονέκτημα στην «εμπειρία» που διαθέτει για την υλοποίηση επώδυνων και αντιλαϊκών μέτρων, ενώ την ίδια στιγμή αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ την έμφυτη «αρετή» που έχει να αποσοβεί τις λαϊκές αντιδράσεις, να φρενάρει διαμαρτυρίες, να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. «Προτερήματα» και «αρετές» που αξιολογούνται εξίσου ψηλά στο προσοντολόγιο μιας μελλοντικής κυβέρνησης.

Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στους εφτά μόλις μήνες της «αριστερής» διακυβέρνησής του, πρόλαβε και έδωσε πειστικά δείγματα γραφής των ικανοτήτων του να χειραγωγεί τις λαϊκές συνειδήσεις, να εξαπατά, να αποπροσανατολίζει και εντέλει να ευνουχίζει τον λαϊκό ριζοσπαστισμό. Διότι δεν υπάρχει καλύτερος συνήγορος των μνημονίων από ένα κόμμα που για πέντε ολόκληρα χρόνια ανδρώθηκε και κέρδισε την κυβερνητική εξουσία στηριγμένο αποκλειστικά στην «αντιμνημονιακή» ρητορική.

Αλήθεια, ποιο κόμμα θα μπορούσε καλύτερα από τα υπόλοιπα να νομιμοποιήσει τον ΕΝΦΙΑ, παρά αυτό που είχε κάνει προεκλογική σημαία την κατάργησή του και τον άδικο χαρακτήρα του; Ποια πολιτική δύναμη θα μπορούσε χωρίς «να ανοίξει μύτη» να καταργήσει τις κατώτερες συντάξεις, παρά μόνο εκείνη που για χρόνια «έκλινε» σε όλες τις πτώσεις το δράμα των συνταξιούχων; Ποια κυβέρνηση θα μπορούσε πιο αποτελεσματικά να ενταφιάσει τις Συλλογικές Συμβάσεις, παρά αυτή που κέρδισε την κάλπη αναγορεύοντας σε ιερό τοτέμ την επαναφορά των 751 ευρώ στον κατώτερο μισθό;

***

Βέβαια, από τους εργαζόμενους της χώρας μας δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι και στη μια και στην άλλη περίπτωση, για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου στο εσωτερικό και το εξωτερικό, βασικό και αναντικατάστατο κριτήριο των όποιων προτιμήσεών τους παραμένει ένα: Η απρόσκοπτη και χωρίς περιπλοκές εφαρμογή των μνημονίων, η τήρηση και εφαρμογή μέχρι κεραίας όλων των αντιλαϊκών μέτρων.

Γι' αυτό είναι τελικά δευτερεύον ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα της εκλογικής αναμέτρησης, αφού το κύριο ζητούμενο είναι η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλωστε, για το ρόλο αυτό η πλουτοκρατία έχει διαθέσιμους αρκετούς μνηστήρες. Υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι για να φέρουν το αντιλαϊκό έργο σε πέρας, αναλαμβάνοντας καθήκοντα στον κυβερνητικό νυμφώνα.

Να γιατί την Κυριακή στην κάλπη ζητούμενο για τους εργάτες και τις εργάτριες, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τη νεολαία μας δεν μπορεί να είναι ποιος θα τους εξανδραποδίσει πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά, αλλά ποιος θα σταθεί απέναντι στους φιλόδοξους αντιλαϊκούς μνηστήρες. Ποιο κόμμα θα σταθεί δίπλα στο λαό μας που το επόμενο διάστημα θα δοκιμαστεί ακόμα πιο σκληρά. Αυτό το κόμμα υπάρχει. Είναι το ΚΚΕ. Οσο πιο δυνατό βγει από την κάλπη, τόσο πιο ισχυρή θα είναι η λαϊκή αντίσταση. Οσο πιο ψηλά το ΚΚΕ, τόσο πιο ψηλό το μπόι του λαού μας την επομένη των εκλογών.


Γ. ΖΑΧ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ